ΤΙ ΔΗΛΩΣΕ Ο ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΣ ΥΠΕΞ

Ο Μάικ Πομπέο χαιρέτισε την επιστροφή του Χουάν Γκουαϊδό στη Βενεζουέλα, παρά τις απειλές από το καθεστώς του Νικολάς Μαδούρο για σύλληψή του.

«Οι ΗΠΑ και οι φιλειρηνικές χώρες σε όλο τον κόσμο(!!!) υποστηρίζουν τον μεταβατικό πρόεδρο Γκουαϊδό, την Εθνοσυνέλευση και όλες τις δημοκρατικές δυνάμεις που εργάζονται για να διοργανώσουν ελεύθερες και δίκαιες εκλογές για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στην Βενεζουέλα», δήλωσε ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών.

Ο Γκουαϊδό επέστρεψε στο Καράκας, μετά την περιοδεία του στη Λατινική Αμερική, ενώ κινδυνεύει να συλληφθεί επειδή παραβίασε την απαγόρευση εξόδου από τη Βενεζουέλα, που του είχε επιβάλει το Ανώτατο Δικαστήριο.

«Η διεθνής κοινότητα πρέπει να είναι ενωμένη και να θέσει ένα τέλος στο βάρβαρο καθεστώς του Μαδούρο», δήλωσε ακόμη ο Πομπέο, σύμφωνα με το ΑΠΕ. https://www.iefimerida.gr/news/483045/o-pompeo-hairetizei-tin-epistrofi-gkoyaido-sti-venezoyela-na-valoyme-telos-sto-varvaro

Σ.γ.: Με λίγα λόγια τα κρατικοποιημένα πετρέλαια της Βενεζουέλας θα γίνουν μια χαψιά στο αχόρταγο στομάχι της EXXON, MOBIL, CHEVRON και των άλλων πετρελαιοθηρίων εταιρειών, όπως μέλλει γενέσθαι και στα δικά μας στο Ιόνιο, στο Αιγαίο και στο Κρητικό Πέλαγος. Ζήτωσαν οι ελληνικές κυβερνήσεις του παρόντος και του μέλλοντος που τα ξεπούλησαν και τα ξεπουλούν ΟΛΑ!

Γαλλία: Καταργούνται οι λέξεις «μαμά» και «μπαμπάς» -Τα παιδιά έχουν «γονέα 1» και «γονέα 2»

Μάνα, μητέρα, μαμά… Πατέρας, μπαμπάς: Ο Εμανουέλ Μακρόν, θέλοντας να είναι πολιτικώς ορθός απέναντι στην κοινότητα των ομοφυλοφίλων, καταργεί τις πιο αγαπημένες και αναγνωρίσιμες λέξεις όλου του κόσμου. 

Με στόχο να αντιμετωπίσει τον κοινωνικό ρατσισμό απέναντι στους ομοφυλοφίλους, ο Γάλλος Πρόεδρος και η παράταξή του κατέθεσαν μια τροπολογία που αλλάζει τα οικογενειακά στοιχεία των παιδιών: Έτσι  λοιπόν στις αιτήσεις εγγραφής στα σχολεία, αντί για «Όνομα Πατρός» και «Όνομα Μητρός» θα αναγράφεται «Γονέας 1» και «Γονέας 2».

Με τον τρόπο αυτόν ο Μακρόν θέλει να βάλει ένα τέλος στις διακρίσεις που βασίζονται στις ερωτικές-σεξουαλικές επιλογές των ανθρώπων και έχουν νομική υπόσταση -είτε με πολιτικό γάμο είτε με σύμφωνο συμβίωσης. Σύμφωνα με το σκεπτικό του, η νέα πραγματικότητα επιβάλει μια διαφορετική προσέγγιση ενός, μέχρι τώρα, αυτονόητου θέματος. Διότι όταν ένα ζευγάρι ομοφυλοφίλων βρίσκεται μπροστά σε μια προς συμπλήρωση αίτηση, ποιος από τους δύο, άνδρες ή γυναίκες, που αποτελούν το ζευγάρι των γονέων ενός ανήλικου είναι ο πατέρας και ποιος η μητέρα; 

Η σχετική τροπολογία συζητήθηκε στη Βουλή και η υπουργός Βαλερί Πετί που έθεσε το ζήτημα, εξήγησε ότι «είναι αναχρονιστική η διάκριση της οικογένειες» με βάση το φύλο των γονέων τους…. Το σχετικό διάταγμα αναφέρει ότι «Για την αποφυγή διακρίσεων, οι σχολικές εγγραφές, οι σχολικοί κατάλογοι, οι γονικές εξουσιοδοτήσεις και κάθε άλλο επίσημο έγγραφο που αφορά στα παιδιά, θα περιλαμβάνει αποκλειστικά τις λέξεις Γονέας 1 και Γονέας 2».

Το μέτρο αυτό έρχεται  σε συνέχεια του νόμου του 2013 για την νομική ισότητα των γάμων ανάμεσα σε ετερόφυλα και ομόφυλα ζευγάρια. Σ.γ.: Όπως καταλαβαίνεται με έναν νόμο εξισώνεται ο κόλπος με το πρωκτικό στόμιο. Μεγάλη πρόοδος για Γαλλία και με πρωταθλητές τους Έλληνες του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Δεν είναι λίγες οι αντιδράσεις που προέρχονται από τους Γάλλους, παραδοσιακούς ή συντηρητικούς. Αλλά την μεγαλύτερη εντύπωση προκάλεσε η αντίδραση του προέδρου των ομόφυλων γονέων που δήλωσε ότι: «Αν και θέλουμε να καλωσορίσουμε το γεγονός, γιατί μας επιτρέπει ισότιμη συμμετοχή στα σχετικά έγγραφα, κάτι που δεν ίσχυε πριν από αυτό, ωστόσο οφείλουμε να επισημάνουμε πως ένας τέτοιος διαχωρισμός θα προκαλέσει ανταγωνισμό ανάμεσα στους δύο γονείς, για το ποιος είναι ο νούμερο 1 και ποιος ο νούμερο 2». Σ.γ.: Με λίγα λόγια θα τσακώνονται οι ομοφυλόφιλοι μπαμπάδες και οι λεσβίες μαμάδες ποιος/α θα είναι πρώτος/τη και ποιος/α δεύτερος/ρη.Βγάζετε άκρη γιατί οι προκομμένοι πολιτικοί αυξάνουν τη σύγχυση με τις κουταμάρες και τις αθλιότητες χαμηλού γούστου σαν αυτές.

Η τροπολογία αναμένεται να τεθεί στην Γερουσία και αν  απορριφθεί, η κυβέρνηση είναι έτοιμη να την επαναφέρει στην Εθνική Συνέλευση για να τεθεί εκ νέου σε συζήτηση και εκ νέου εξέταση. 
Πηγή: Γαλλία: Καταργούνται οι λέξεις «μαμά» και «μπαμπάς» -Τα παιδιά έχουν «γονέα 1» και «γονέα 2» | iefimerida.gr

28|02|2019 https://www.iefimerida.gr/news/482097/gallia-katargoyntai-oi-lexeis-mama-kai-mpampas-ta-paidia-ehoyn-gonea-1-kai-gonea-2

First Aid Facts You Need to Know

Did you know that in the United States alone there are 136.9 million emergency room visits each year? While some injuries do merit an immediate ambulance ride, there are countless others that can be helped with a few simple precautions taken before the professionals arrive. Even if you went through some first aid training in your younger years, chances are that you’re probably in need of a refresher. Rediscover these 10 basic first aid skills:  

1. Relax a muscle cramp

If you’ve ever experienced a muscle cramp, you know just how painful they can be. The best way to resolve the issue is to gently massage and stretch the affected muscle group, rest and drink water, or ideally, an electrolyte-filled sports drink to calm your muscles. 

2. Be extra cautious about spinal injuries

With any first aid injury that involves a head or neck injury, be extra wary of moving the victim. Especially if you did not witness the injury, or you are not sure if a spinal injury has occurred, assume that it did and encourage the person to stay as still as possible until medical professionals arrive, stabilizing the head and neck if necessary. 3. Treat a sprain

If you’ve fallen or injured yourself during a sports activity, you may end up with a swollen sprained ankle or wrist. If this occurred for you, follow the RICE method: Rest (sitting down and not exerting yourself), Ice (apply an ice pack to your injury for 15 to 20 minutes at a time), Compression (using an elastic bandage to reduce swelling, but not wrapping it too tightly) and Elevation (keeping it lifted above your heart, particularly at night). This should be enough to help you recover. If not, seek medical treatment. 

4. Heal a bruise

If a blow or some kind of impact causes blood vessels to burst near the skin’s surface, it can look unsightly and hurt badly. More often than not, leaving it alone to heal is sufficient, but if you’re looking to speed up the healing process, follow the same strategy as above, using the RICE method. If the bruising persists, consult a doctor. 5. Splint a broken bone

If a more serious injury occurs, like breaking an arm or leg, stop the bleeding and reduce the swelling using ice, and call for medical assistance as soon as possible. You should also find a way to immobilize the injured appendage using a makeshift splint. To do this, simply roll up newspaper, or use a ruler or solid branch, and attach it to the arm or leg using tape or rope. The goal is to hold the appendage in place to avoid any further pain or damage. 

6. Deal with a larger object stuck in the eye

If you’ve been struck by an object with rough edges, or one that contains chemicals, makes it hard to close your eye, or which remains stuck after taking those basic first aid steps, then be sure to seek medical treatment. Bandage the eye with a clean gauze and restrict movement. If the object is in another person’s eye, cover their uninjured eye as well to prevent the affected eye from moving before you head to the doctor. If there’s a large object in the eye, cover it with a paper cup to keep it from moving and get to the hospital. 7. Treat shock

Shock creates a sudden drop in blood flow through the body which can result from blood loss, trauma, poisoning, severe burns, or a wide range of other injuries or ailments, and is generally accompanied with symptoms such as rapid breathing or a racing pulse. If someone is suffering from shock, elevate their legs and feet slightly, loosening tight clothing and checking for any bleeding or other more serious injuries. 

8. Deal with a severe cut

A little cut that requires a band-aid is no big deal. But when you get a more serious wound, you need to go through a couple of steps. Firstly, rinse the wound and apply pressure using a sterile gauze or clean cloth. If the blood soaks through, then apply another bandage on top of the first one. Raise the injured part of the body to slow the bleeding and continue to apply pressure until the bleeding stops. 

9. Relieve heat exhaustion

If you have been hiking for several hours in the sun and suddenly start feeling faint or ill, you could be suffering from heat exhaustion. The best solution would be to rest in a cool place, ideally, an air-conditioned building, with your legs elevated higher than your heart. Be sure to drink cool fluids, loosen any tight clothing and take a cold shower. If that doesn’t work, seek medical attention. 

10. Handle heatstroke

If someone’s body overheats, they may get hit by heatstroke, which may cause all kinds of nasty side effects, including nausea and vomiting, fast breathing and an altered mental state. Those suffering from heat exhaustion should be moved to a cool place and immersed in cool water, a cold or even icy bath should be helpful, or pack them in a cooling blanket until medical professionals can be reached. 11. Refresh your first aid kit

You hopefully have a first aid kit around the house with a handful of bandages and ointments. If you have one be sure that you’ve got all the items recommended by the American Red Cross, including tweezers, an instant cold compress, and non-latex gloves. 

12. Deal with dehydration

Dehydration tends to be very common, but it is often misunderstood. Dehydration is caused by not replacing both the water and salt that make up a sizable amount of our bodies. It can cause a wide range of symptoms, from headaches to muscle cramps, to dark-colored urine. Rehydrating is an immediate way to help counter the effects of dehydration, but also consider having a sports drink to help replenish electrolytes. Letting dehydration persist for too long can cause you to break out in a fever, or develop a rapid heartbeat or low blood pressure, in which case you should seek medical attention. From http://www.ba-bamail.com/content.aspx?emailid=30492

DNA discoverer James Watson:”All our social aid policies to Africa are based on the delusion that their intelligence is the same as ours – whereas all the testing say not really.” Denying the reality of race is denying science.

“Δεν υπάρχει αδιάψευστο λογικό επιχείρημα ώστε να προσδοκεί κανείς ότι οι νοητικές ικανότητες των γεωγραφικά εγκατεσπαρμένων λαών κατά την εξέλιξή τους είναι ταυτόσημες”.

Έχει δίκιο ο Θανάσης Ασκητής να μη σχολιάζει τις μακροπρόθεσμες μελέτες που γίνονται για τις συνέπειες που έχει η υιοθεσία παιδιών από γκαίη και λεσβίες.Τίποτα δεν είναι σίγουρο. Ούτε υπέρ ούτε κατά των ομοφύλων ζευγαριών. Μέλλει να αποδειχθει στο μέλλον αν μπορούν να ανατραφούν φυσιολογικά παιδιά από τέτοιους δεσμούς.

Most of the children of gays and lesbians who have filed court briefs in same-sex marriage cases say their parents’ inability to marry has deprived them of legal protections and hampered them from living their otherwise typical lives.

But four adult children of gay parents — acting as a “quartet of truth,” according to their lawyer David Boyle in Long Beach, Calif. — have submitted briefs to the 5th U.S. Circuit Court of Appeals opposing same-sex marriages, with several saying that growing up under the rainbow was neither normal nor pleasant. The court, which is considering whether to uphold the man-woman marriage laws in Texas, Louisiana and Mississippi, will hear arguments in New Orleans on Friday.

There are “two rights” that every child shares when they arrive in this world, Katy Faust wrote in her brief. “First, the right to live. Second, the right to have a relationship with his/her father and mother.”

Dawn Stefanowicz said her gay father was so preoccupied with sex that when she was in high school and brought home a male classmate, both her father and his lover propositioned him for sex.

B.N. Klein said her mother and lesbian partner disdained heterosexual families completely, and she didn’t have a clue about the daily interactions of a husband and wife until she went into foster care.

Robert Oscar Lopez said his two lesbian mothers were conscientious about his upbringing, but he became so emotionally confused that he turned to gay prostitution as a teen and gay and bisexual relationships as an adult.

Gay families ‘typical’

In at least 12 court battles, advocacy groups like Family Equality Council and COLAGE have filed testimonies in support of same-sex marriage and gay parenting. COLAGE is a national organization for and by people with lesbian, gay, bisexual and transgender (LGBT) parents.

“Families led by same-sex parents are typical American families, with the same joys and challenges as families led by heterosexual parents,” the groups said in their “voices of the children” brief to the 5th Circuit, citing testimonies from more than 12 children and adults raised by same-sex parents.

But state bans on gay marriage are causing them “needless stigmatization and humiliation” and deny their families legal protections and stability, they wrote.

“Our families should be recognized simply because we are humans with the same rights as everyone else. We are families, and treatment of us as anything else is discrimination,” Anna Frackman, a student at Harvard Medical School, wrote to the 5th Circuit.

Will Miller, 28, told the court that when he was growing up in Mississippi with his two mothers, they “made it very clear” he was not to lie or hide his life with them.

Mr. Miller went on to join the varsity swim team and excelled in college, thanks to his mothers, who are both biologists.

“They loved me, and that was all that mattered. It’s all that should matter,” Mr. Miller wrote. My childhood “was extraordinary in that it was simply ordinary.”

Malina Simard-Halm testified that her two-dad family was “not that different than everyone else’s” — they watched movies and played board games; one dad cooked while the other dropped the kids at school.

Texas teen Baltazar Martinez said that when his two fathers decided to marry in California, “I got to be their best man at their wedding, and that was probably the best moment of my life.”

These testimonies “really represent what we hear” from families and children, Gabriel Blau, executive director of Family Equality Council, said this week.

Their “voices of the children” brief especially resonated last year with 7th Circuit Court of Appeals Judge Richard A. Posner.

It contains “a great deal of rather harrowing information about the problems that are created for children and their parents” when same-sex couples are not allowed to marry, said Judge Posner, who went on to write the unanimous ruling overturning Wisconsin’s and Indiana’s laws banning gay marriage.

Judge Posner clearly saw that harm occurs “when we don’t protect all of our citizens in the same way,” said Mr. Blau, who has been with his husband for 12 years and has a son.

Sexual preoccupations

In her brief to the 5th Circuit, Ms. Stefanowicz said her life was anything but normal. “You end up never having a real home,” she wrote.

“Our home environments have unique and unstable characteristics” due to the presence or absence of biological parents, legal parents or guardians and different sex partners of parents, wrote Ms. Stefanowicz, who spent the first 30 years of her life associated with gay, lesbian, bisexual and transsexual subcultures and has communicated with dozens of adult children raised by gay parents.

“Your childhood is divided to please the adults,” she wrote, explaining that many adults — even former sex partners of a parent — feel they can talk about “where you live, who you visit, what schools you attend, which doctors you see, what medical procedures you have, what faith/religion you practice.”

Ms. Stefanowicz said she “absolutely” loved her father, who died of AIDS in 1991, but he was a troubled man who sexually abused both her and her twin brother and brought countless men into their home.

“I was exposed to overt sexual activities like sodomy, nudity, pornography, group sex, sadomasochism and the ilk,” wrote Ms. Stefanowicz, adding that her father sometimes took her on his “cruising” visits to gay art galleries, nude beaches and public parks.

Like other daughters of gay men she has talked with, Ms. Stefanowicz said she felt she — and her femininity — were not valued or affirmed.

“Ultimately, I was seeking his love and acceptance. [But] I was not allowed to freely question him, bring up moral arguments or hurt his feelings, or I would face long-term repercussions,” Ms. Stefanowicz wrote.

“While I do not believe all gays would be de facto bad parents, I know that the gay community has never in my lifetime put children first as anything other than a piece of property, a past mistake or a political tool to be dressed up and taken out as part of a dog-and-pony show to impress the well-meaning,” wrote Ms. Klein, adding that her mother and her partner of 25 years were both deceased and can “never hurt me again.”

Ms. Klein said she was expected to pay “constant homage and attention” to her mothers’ gayness and believe that gays were “much more creative and artistic” because they weren’t sexually repressed.

The heterosexual culture of marriage and children was held in “utter contempt” by the gay adults in her world, Ms. Klein wrote. In fact, the isolation from the “inferior” heterosexual world was so complete, she wrote, that “I had no idea how two heterosexuals behaved toward their children as mother and father” until she was placed in foster care over a medical issue when she was a teenager.

Mr. Lopez said he and other children of gays feel “pain” — but it’s because there’s a “missing biological parent,” not because people lack legal marriage.

He said his childhood exposure to radical Catholic liberation theology and talk about “the beauty of homosexual relationships” led him into years of sexual experimentation, including taking money for sex with men.

A reunion with his long-estranged father led to his escape from the “toxic” gay family life, said Mr. Lopez, who is now married to his girlfriend and a father.

Ms. Faust differed from the other three in that she doesn’t have a single criticism of her beloved mother and her lesbian partner, but she is still urging the 5th Circuit to uphold the man-woman marriage laws.

Different views

“There are no typical comments that people say about growing up with LGBT parents because each of us has had a different experience, just as in heterosexual families,” said Annie Van Avery, executive director of COLAGE, who grew up with a gay father and a lesbian mother and is herself the mother of two.

COLAGE was founded some 25 years ago to “provide a safe space for youth in LGBT families” to be themselves and support each other with issues relevant to their families, said Ms. Van Avery, adding that it is easy for children to feel marginalized or “less than” when their families are not treated equally.

The Supreme Court thus far has elected not to directly address the issue of gay marriage nationally, although the justices are still said to be mulling whether to take up the issue. But even declining to hear appeals earlier this year in states where bans have been overturned had the effect of expanding the number of places in which the unions are legal.

Gay marriage is now sanctioned in 36 states after Florida began recognizing the unions this week — nearly double the number of states in which they were legal just three months ago.

An estimated 220,000 children are being raised by gay parents, and a mass of scholarly materials testifies to the health and well-being of gay families, COLAGE and the Family Equality Council said in their brief.

Still, Ms. Faust and other members of the “quartet of truth” urge the 5th Circuit and other courts to uphold man-woman marriage laws.

“It wasn’t until I had children of my own that the wholeness and worth of having both father and mother raising their children together hit me like a freight train,” Ms. Faust said recently. “My kids need both of us” and “marriage law should always encourage and promote that ideal of mothers and fathers parenting their children together.” https://www.washingtontimes.com/news/2015/jan/8/

Copyright © 2019 The Washington Times, LLC. Click here for reprint permission.

Η τρομοκράτηση των πολιτών καλά κρατεί. Τώρα θα συλλαμβάνουν τους Έλληνες προληπτικά για να μη τους γιουχάρουν. Ας τολμήσουν να καλέσουν τον κόσμο σε πολιτική συζήτηση κι όχι σε ανόητες επιχειρηματολογίες.

Σε προληπτικές προσαγωγές 16 ατόμων προχώρησε την Κυριακή η αστυνομία στα Γιαννιτσά προκειμένου να μην εκφράσουν την αντίθετη άποψή τους με τις κυβερνητικές πολιτικές, με αιχμή τη Συμφωνία των Πρεσπών στον υπουργό Ναυτιλίας Φώτη Κουβέλη και τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ Θεοδώρα Τζάκρη και Ιωάννη Σηφάκη που θα έδιναν το παρών σε εκδήλωση για τη μνήμη της αγωνίστριας της Δημοκρατίας Ουρανίας Νιζαμίδου.

Όπως κατήγγειλαν οι πολίτες που προσήχθησαν τους προσήγαγαν άνδρες με πολιτικά και στη συνέχεια τους είχαν κλεισμένους και υπό αστυνομική επιτήρηση για περισσότερους από 2,5 μήνες στο ΑΤ Γιαννιτσών.

Σε μήνυση που υπέβαλαν στη συνέχεια για την παράνομη κράτησή τους αναφέρουν ότι «με την άφιξη μας στο Αστυνομικό τμήμα Γιαννιτσών πληροφορηθήκαμε ότι έλαβε χώρα προσαγωγή μας για προληπτικούς λόγους εν όψει της εκδήλωσης με ομιλητή τον Φώτη Κουβέλη, η οποία δεν θα έληγε χωρίς την αναχώρηση αυτού από τα Γιαννιτσά και ότι οι αστυνομικοί που μας προσήγαγαν εκτελούσαν όπως μας δήλωσαν (αορίστως) εντολές ανωτέρων, πέραν των ορίων του Α.Τ Γιαννιτσών, χωρίς αυτοί να κατονομαστούν».

Η αστυνομία φρόντισε, παράλληλα, να κλείσει τμήματα δρόμων προκειμένου να μην υπάρξουν διαμαρτυρίες κατά του κ. Κουβέλη και των δύο βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ.

Το κείμενο της μήνυσης που υπέβαλαν οι 11 από τους 16 προσαχθέντες αναφέρονται τα εξής:

Ενώπιον του κ Εισαγγελέως Πρωτοδικών Γιαννιτσών

(δια του κ. Διοικητή του ΑΤ Γιαννιτσών)

Μηνυτήρια Αναφορά

Κατά παντός αρμοδίου υπευθύνου

Αξιότιμε κ Εισαγγελεύ

Άπαντες οι μηνυτές είμαστε Έλληνες πολίτες που έχουμε εκπληρώσει το καθήκον μας προς την πατρίδα, όχι μόνο με τη στρατιωτική μας θητεία, αλλά και με την ενεργό συμμετοχή μας σε όσα για την προστασία αυτής επιτάσσει το Σύνταγμά μας.

Τα δε στοιχεία μας είναι γνωστά στις αρχές, όπως είναι και γνωστό ότι μας ενώνει όλους μας η αγάπη για την πατρίδα και η ενεργός συμμετοχή μας στις νόμιμες συναθροίσεις – συλλαλητήρια των Ελλήνων πολιτών κατά της κατάπτυστης και προδοτικής συμφωνίας των Πρεσπών τα αποτελέσματα της οποίας κατά της εθνικής ακεραιότητας της πατρίδας μας είναι ήδη ορατά από ημερών.

Σήμερα 03/03/2019 περί ώρα 11:00πμ στα Γιαννιτσά ήταν προγραμματισμένη κλειστή εκδήλωση, στο Δημαρχείο Πέλλας, με ομιλητή τον Φώτη Κουβέλη, θιασώτη της Συμφωνίας των Πρεσπών, στην οποία όπως πληροφορηθήκαμε, θα ήταν παρόντες και οι Βουλευτές Πέλλας, ομοίως υπέρμαχοι της παραπάνω συμφωνίας την οποίας και εψήφισαν προσφάτως στην Βουλή κκ Τζάκρη και Σηφάκης. Άπαντες οι υπογράφοντες από τον 1ο έως τον 7ο, ήμασταν εντός ή πλησίον καταστήματος ΚΑΦΕ πλησίον του Δημαρχιακού Μεγάρου στη Συμβολή των οδών Χατζηδημητρίου και Εθνικής Αντίστασης και οι λοιποί από τον 8ο έως τον 11ο ήμασταν λίγα μέτρα μακρύτερα επί της οδού Χατζηδημητρίου, έξω από το κατάστημα της ΑΛΦΑ Τράπεζας.

Άνευ λόγου και αιτίας, άνδρες με πολιτική περιβολή οι οποίοι μας δήλωσαν ως ιδιότητα τους αυτή του αστυνομικού Ασφαλείας, μας προσήγαγαν στο Αστυνομικό Τμήμα ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΑΣ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΘΕΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΑΓΩΓΗΣ περί ώρα 10.00 π.μ τους από 1ο έως 7ο, και περί ώρα 11:00 τους λοιπούς από 8ο έως 11ο, μαζί με άλλους συμπολίτες μας. Με την άφιξη μας στο Αστυνομικό τμήμα Γιαννιτσών πληροφορηθήκαμε ότι έλαβε χώρα προσαγωγή μας για προληπτικούς λόγους εν όψει της εκδήλωσης με ομιλητή τον Φώτη Κουβέλη, η οποία δεν θα έληγε χωρίς την αναχώρηση αυτού από τα Γιαννιτσά και ότι οι αστυνομικοί που μας προσήγαγαν εκτελούσαν όπως μας δήλωσαν (αορίστως) εντολές ανωτέρων, πέραν των ορίων του Α.Τ Γιαννιτσών, χωρίς αυτοί να κατονομαστούν.

Στο Αστυνομικό τμήμα Γιαννιτσών παραμείναμε έως τις 13.15, όπου μας πληροφόρησαν ότι είμαστε πλέον ελεύθεροι όπως και οι λοιποί προσαχθέντες πλην ημών.

Επειδή οι παραπάνω πρωτόγνωρες και πρωτοφανείς πρακτικές των άνευ λόγου και αιτίας προσαγωγών και διαπόμπευσης δημοκρατικών πολιτών που το κοινό τους γνώρισμα και τίποτα άλλο είναι μόνο η αγάπη για την πατρίδα (και αυτό ήταν η αιτία της προσαγωγής και παράνομης κατακράτησής μας) δεν αρμόζουν σε ελεύθερη δημοκρατική χώρα, όπως την πατρίδα μας (έως τώρα τουλάχιστον) και θυμίζουν τη Ναζιστική Γερμανία, την Αλβανία του Χότζα και τα Σκόπια επί Τίτο.

Επειδή σε ουδεμία ενέργεια προβήκαμε που να δικαιολογείται η προσαγωγή μας και ο διασυρμός μας ενώπιον των συμπολιτών μας κάτι το οποίο μας έχει θίξει και προσβάλει βαθύτατα.

Επειδή από τις παραπάνω πράξεις των αρμοδίων πολιτικών και αστυνομικών προκύπτει σωρεία παραβιάσεων του Συντάγματος που προστατεύει την ελευθερία της προσωπικότητας εκάστου Έλληνα πολίτη και του Π.Κ από την στιγμή όπου άνευ λόγου και αιτίας και μπροστά στα μάτια δεκάδων συμπολιτών μας λες και ήμασταν καταζητούμενοι για εγκλήματα του Π.Κ μας προσήγαγαν οι προαναφερόμενοι αστυνομικοί εκθέτοντάς μας στους ευρισκομένους πλησίον μας συμπολίτες μας και προσβάλλοντας κατ’ αυτό τον τρόπο βάναυσα την προσωπικότητά μας,

Ακολούθως δε, μας κατακράτησαν παρανόμως στο Αστυνομικό Τμήμα Γιαννιτσών έως τις 13.15.

Εκ των παραπάνω προκύπτει ότι στα Γιαννιτσά Πέλλας από ώρα 10.00 πμ για τους από 1ο έως και 7ο ο και από 11.00 πμ για τους από 8ο έως 11 ο έως τι 1.15 με τις παραπάνω εις βάρος μας πράξεις τελέσθηκαν από τους φερόμενους ως προϊστάμενους των υπηρετούντων αστυνομικών υπαλλήλων στο Αστυνομικό και στο Τμήμα Ασφαλείας Γιαννιτσών τα αδικήματα της παράβασης καθήκοντος (ΠΚ 259 της κατάχρησης εξουσίας (ΠΚ 239 παρ. 2), καθώς και της παράνομης κατακράτησής μας επί 1 και 2 τουλάχιστον ώρες (ΠΚ 325) και της ηθικής αυτουργίας στην τέλεση αυτών των όποιων αστυνομικών και πολιτικών προϊσταμένων διέταξαν την προληπτική προσαγωγή μας και κράτηση μας έως τι ς 13.15 . ώρα στο Α.Τ Γιαννιτσών μαζί με άλλους συμπολίτες μας παρότι δεν συνέτρεχαν νόμιμες προϋποθέσεις σύλληψής μας ή για άλλους λόγους (!), προσαγωγής μας, δεν είχαμε τελέσει κανένα αδίκημα, ούτε υπήρχε υπόνοια τέλεσης αδικήματος ουδενός εξ ημών».

Για όλους αυτούς τους λόγους και με την επιφύλαξη εκάστου νομίμου δικαιώματος μας ενώπιον των αστικών δικαστηρίων, των διοικητικών και δικαστικών αρχών.

Μηνύουμε τους αγνώστους σε μας, υπευθύνους αστυνομικούς και πολιτικούς προϊσταμένους που έδωσαν τις σχετικές εντολές στους άνδρες του Τ.Α Ασφαλείας Γιαννιτσών για την προσαγωγή μας και παρακράτηση μας παρανόμως για τα αδικήματα της παράβασης καθήκοντος (ΠΚ 259), της κατάχρησης εξουσίας (ΠΚ 239 παρ. 2), καθώς και της παράνομης κατακράτησής μας από τις 10.00 π.μ για τους 1ο έως και 7ο και από τις 11:00πμ για τους 8ο έως και 11ο (ΠΚ 325) στο Α.Τ Γιαννιτσών ως τις 13.15, παρότι δεν συνέτρεχαν νόμιμες προϋποθέσεις σύλληψής μας ή για άλλους λόγους (!), προσαγωγής μας, δεν είχαμε τελέσει κανένα αδίκημα, ούτε υπήρχε υπόνοια τέλεσης αδικήματος ουδενός εξ ημών»

Αιτούμεθα την ποινική δίωξη και τιμωρία τους και επιφυλασσόμενοι του δικαιώματός μας για την παράσταση μας ως πολιτικώς ενάγοντες για τη χρηματική μας ικανοποίηση της ηθικής βλάβης που έχουμε υποστεί από τις παραπάνω παράνομες και άδικες κατά ημών πράξεις και του διασυρμού μας ενώπιον των συμπολιτών μας.https://www.pentapostagma.gr/2019/03/%CE%BE%CE%AD%CF%86%CF%85%CE%B3%CE%B5-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B5%CF%83%CF%84%CF%8E%CF%82-%CF%83%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%B6%CE%B1-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%BF-%CF%86%CF%8C%CE%B2.html?fbclid=IwAR3YRIdbta6Eef12LdPRJfZAg8jqVu8CBKFddgaoOvcQteMEzakBHUPWdyk

Σ.γ.: Φυσικά η μήνυση θα πάει στον κάλαθο των σκουπιδιών από την “τυφλή” θεία Δίκη.

Όπως αναφέρουν οι Washington Times, σε άρθρο τους για τις μαρτυρίες παιδιών που  μεγάλωσαν σε ‘οικογένειες’ ομοφυλόφιλων, οι καταθέσεις των περισσοτέρων παιδιών ομοφυλόφιλων ανδρών και γυναικών που βρίσκονται στις δικογραφίες δικαστηρίων σε περιπτώσεις «γάμου» ατόμων του ιδίου φύλου, αναφέρουν ότι η αδυναμία των ‘γονέων’ τους να παντρευτούν τους έχει στερήσει τη νομική προστασία και τους παρεμπόδισε να ζουν την διαφορετικά τυπική τη ζωή τους,.
Όμως, τέσσερα ενήλικα παιδιά ομοφυλόφιλων γονέων – που ενεργούν ως «κουαρτέτο της αλήθειας» – έχουν υποβάλει τις ένορκες καταθέσεις τους στο 5^ο Εφετείο των ΗΠΑ, όπου δηλώνουν την αντίθεσή τους στους «γάμους» ατόμων του ιδίου φύλου, με αρκετά να λένε ότι το να μεγαλώνεις σε μια «οικογένεια ουράνιου τόξου» δεν είναι ούτε φυσιολογικό, ούτε ευχάριστο. Το δικαστήριο, το οποίο εξετάζει το ενδεχόμενο να διατηρήσει τη νομοθεσία για το γάμο μόνο μεταξύ άνδρα και γυναίκας στο Τέξας, τη Λουιζιάνα και το Μισισιπή, θα ακούσει τα επιχειρήματα στη Νέα Ορλεάνη την Παρασκευή.
Υπάρχουν «δύο δικαιώματα» που έχει κάθε παιδί που έρχεται σε αυτόν τον κόσμο, γράφει η Katy Faust, ένα από τα παιδιά. “Κατ’ αρχάς, το δικαίωμα στη ζωή. Δεύτερον, το δικαίωμα να έχει μια σχέση με τον πατέρα του / της και τη μητέρα».
Η Dawn Stefanowicz γράφει ότι ο «γκέι ο πατέρας της» ήταν τόσο ‘κολλημένος’ με το σεξ, ώστε όταν ήταν στο γυμνάσιο και έφερε στο σπίτι ένα συμμαθητή της, ο πατέρας της και ο εραστής του, του έκαναν συνεχώς προτάσεις για σεξ.
Η Β.Ν. Klein είπε ότι η μητέρα της και η λεσβία σύντροφός της περιφρονούσαν εντελώς τις ετεροφυλόφιλες οικογένειες και η ίδια δεν είχε ιδέα για το πώς συμπεριφέρονται καθημερινά μεταξύ τους ένας άντρας με την γυναίκα του μέχρι που πήγε σε ανάδοχη οικογένεια.

Ο Robert Oscar Lopez δήλωσε ότι οι δύο λεσβίες ‘μητέρες’ του ήταν ευσυνείδητες σχετικά με την ανατροφή του, αλλά μεγαλώνοντας σε ένα τέτοιο σπίτι έγινε τόσο συναισθηματικά μπερδεμένος που μπλέχτηκε στην γκέι πορνεία ως έφηβος και στις ομοφυλοφιλικές και αμφιφυλόφιλες σχέσεις ως ενήλικας.
Άλλα παιδιά βέβαια, θεωρούν ότι οι ‘οικογένειες’ ατόμων του ιδίου φύλου είναι «τυπικές αμερικανικές οικογένειες, με τις ίδιες χαρές και προκλήσεις, όπως οι οικογένειες με ετεροφυλόφιλους γονείς», αλλά το πρόβλημα είναι η «η απαγόρευση στο ‘γάμο’ των ομοφυλοφίλων που προκαλεί περιττό στιγματισμό και ταπείνωση».
«Οι οικογένειές μας θα πρέπει να αναγνωρίζονται, απλώς επειδή είμαστε άνθρωποι με τα ίδια δικαιώματα όπως όλοι οι άλλοι. Είμαστε οικογένειες, και θέλουμε να μας αντιμετωπίζουν χωρίς διακρίσεις», γράφει π.χ. η Anna Frackman.
Ένα άλλο παιδί, η Malina Simard-Halm, κατέθεσε ότι η ‘οικογένεια’ των δύο μπαμπάδων της «δεν ήταν διαφορετική από ό, τι όλες οι άλλες – παρακολουθούσαν ταινίες και έπαιζαν επιτραπέζια παιχνίδια. Ο ένας μπαμπάς μαγείρευε, ενώ ο άλλος πήγαινε τα παιδιά στο σχολείο.
Ο Lopez όμως, λέει ότι αυτός όπως και άλλα παιδιά ομοφυλόφιλων αισθάνεται «πόνο» – και αυτό επειδή υπάρχει η «έλλειψη του βιολογικού γονέα» και όχι επειδή οι άνθρωποι δεν είχαν νόμιμο γάμο.
Μεγαλωμένος με τις θεωρίες της ‘θεολογίας της απελευθέρωσης’ που μιλούσε για «την ομορφιά των ομοφυλοφιλικών σχέσεων» οδηγήθηκε για χρόνια σε σεξουαλικούς πειραματισμούς, συμπεριλαμβανομένης των επί χρήματι σεξουαλικών σχέσεων με άνδρες.
Μια επανένωση με τον από χρόνια αποξενωμένο πατέρα του, τον οδήγησε στην απόδρασή του από την “τοξική” γκέι οικογενειακή ζωή, λέει ο Lopez, ο οποίος είναι τώρα παντρεμένος με την κοπέλα του και είναι ο ίδιος πατέρας.
Η Stefanowicz στην κατάθεσή της, λέει ότι η ζωή της ήταν κάθε άλλο παρά φυσιολογική. «Ποτέ δεν θα έχεις ένα πραγματικό σπίτι», έγραψε.
«Το οικογενειακό περιβάλλον έχει μοναδικά και μη σταθερά χαρακτηριστικά, λόγω της παρουσίας ή απουσίας των βιολογικών γονέων, νόμιμων γονιών ή κηδεμόνων και διαφορετικών σεξουαλικών συντρόφων των γονέων», γράφει η Stefanowicz, που πέρασε τα πρώτα 30 χρόνια της ζωής σχετιζόμενη με ομοφυλοφιλικές, αμφιφυλόφιλες και τρανσέξουαλ υποκουλτούρες και έχει επικοινωνήσει με δεκάδες ενήλικα παιδιά που μεγάλωσαν με ομοφυλόφιλους γονείς.

Η Stefanowicz είπε ότι «αγάπησε απόλυτα τον πατέρα της, ο οποίος πέθανε από AIDS το 1991, αλλά ο ίδιος ήταν ένας προβληματικός άνθρωπος που κακοποιούσε σεξουαλικά τόσο την ίδια όσο και τον δίδυμο αδελφό της και έφερνε αμέτρητους άνδρες στο σπίτι τους.
«Εκτέθηκα σε απροκάλυπτη σεξουαλική δραστηριότητα, όπως σοδομισμός, γυμνότητα, πορνογραφία, ομαδικό σεξ, σαδομαζοχισμό και παρόμοια», έγραψε η Stefanowicz, προσθέτοντας ότι ο πατέρας της την πήρε μερικές φορές στις “τσάρκες” του σε γκέι γκαλερί τέχνης, παραλίες γυμνιστών και δημόσια πάρκα.
Όπως και άλλες κόρες ομοφυλοφίλων με τις οποίες έχει μιλήσει, η Stefanowicz είπε ότι ένιωθε αυτή – και η θηλυκότητα της – να μην εκτιμώνται ή να επιβεβαιώνονται.
«Τελικά, αναζητούσα την αγάπη και την αποδοχή του, αλλά δεν μου επετράπη να τον εξετάσω ελεύθερα για τον τρόπο ζωής του, να του θέσω τα ηθικά επιχειρήματα ή να βλάψω τα συναισθήματά του, αλλιώς θα είχα να αντιμετωπίσω μακροπρόθεσμες επιπτώσεις», γράφει η Stefanowicz.
«Αν και δεν πιστεύω ότι όλοι οι ομοφυλόφιλοι θα είναι ντε φάκτο κακοί γονείς, γνωρίζω ότι η γκέι κοινότητα όπως την γνώρισα από κοντά, ποτέ δεν θεώρησε τα παιδιά τίποτα άλλο εκτός από ένα κομμάτι ιδιοκτησίας, ένα λάθος από το παρελθόν ή ένα πολιτικό εργαλείο», έγραψε η Klein, προσθέτοντας ότι η μητέρα της και η σύντροφός της επί 25 έτη είχαν και οι δύο πεθάνει και έτσι “δεν μπορούν να μου κάνουν κακό ξανά”.
Όλο το άρθρο εδώ
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή

Υπάρχει η πιθανότητα να δικαιωθούμε μπρος στη εικόνα των Γομμόρων και Σοδόμων που αντικρίζουν τα μάτια μας; Να δικαιωθούμε από τις παραβιάσεις του Συντάγματος εκ μέρους των πολιτικών μας; Από τις σεξουαλικές διαστροφές που επιβάλλουν στον πιστό λαό με τη μορφή νομοθετημάτων; Με την οικονομική αδικία και ατιμία των τραπεζών και την συμπαιγνία τους με την εκάστοτε κυβέρνηση είτε του Τσίπρα πρόκειται, είτε της μελλοντικής του Κούλη; Πότε θα θεσμοθετηθεί η δίωξη εκείνων που αποστερούν το δίκαιο μισθό από τους εργαζόμενους; Αλλά και των υπεύθυνων για την ανεργία που μαστίζει τον ευλογημένο τούτο τόπο; Επιτρέπεται σ’ ένα κράτος δικαίου να υπάρχει έστω κι ένας υγιής και ικανός χωρίς εργασία; Ποιος θα τιμωρήσει τους δοσίλογους και τους εθνικούς μειοδότες που ξεπουλούν τον τόπο; Πως θα αποφευχθεί η άδικη και κατάφωρη εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου και του υπεδάφους της χώρας από τους βαρβάρους που τρίβουν τα χέρια τους έτοιμοι να τους ξεκοκκαλίσουν; Η απάντηση βρίσκεται πιο κάτω κι ας μην αδημονούμε. Θα έρθει η ώρα τους. Ανθρώπινο πάντως είναι να μην περιμένει κανείς την πραγμάτωση του Ευαγγελίου της Κρίσεως για να δοθεί έστω ατελής, κουτσοδόντικη και περιορισμένη δικαιοσύνη σε όσους αδικούνται κατάφωρα… Ας δούμε τη λ’εει ο ‘αγιος Ισαάκ ο Σύρος και η Σοφία Σολομώντος.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

Να εμπιστευτείς τον εαυτό σου στον Θεό, σημαίνει να μην κυριεύεσαι πλέον από καμιά αγωνία ή φόβο, να μην βασανιστείς ξανά από κανέναν λογισμό, από καμιά σκέψη πώς δεν έχεις κανέναν για να σε φροντίσει.
Όταν ο νους εκπέσει από αυτήν την εμπιστοσύνη, ο άνθρωπος αρχίζει να πέφτει μέσω των λογισμών σε χιλιάδες πειρασμούς.
Όπως λέγει ο μακάριος ερμηνευτής στο βιβλίο του για τον Ευαγγελιστή Ματθαίο, «όλη η μέριμνα του Σατανά είναι να πείσει τον άνθρωπο πώς ο Θεός δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτόν».

Άμα ο άνθρωπος απορρίψει για τον εαυτό του κάθε αισθητή βοήθεια και κάθε ανθρώπινη ελπίδα, όπως συμβαίνει με τους ησυχαστές, και αφιερωθεί στο Θεό με εμπιστοσύνη και καθαρή καρδιά, αμέσως ακολουθεί η θεία χάρη και του αποκαλύπτει τη δύναμη της βοηθώντας τον με πολλούς τρόπους…Και η θεία χάρη τον απαλλάσσει από πολλά δυσάρεστα και επικίνδυνα πολλές φορές, πράγματα, χωρίς αυτός να τα καταλαβαίνει. Όλα αυτά τα αποδιώχνει άπ’ αυτόν, ανεπαίσθητα, η θεία χάρη, με θαυμαστό τρόπο, και τον σκεπάζει σαν την κλώσα, που ανοίγει τα φτερά της και σκεπάζει τα κλωσσόπουλα, για να μην πάθουν κανένα κακό. 

Ιδού τι μας διδάσκει της Σοφίας Σολομώντος το Ανάγνωσμα
(Κεφ. 3, 1-9)

Η ζωή των δικαίων ευρίσκεται κάτω από το παντοδύναμο προστατευτικό χέρι του Θεού, και καμμιά θλίψις και βάσανος δεν θα τους εγγίση, χωρίς ο Θεός να το επιτρέψη. Στα μάτια των αφρόνων ο θάνατός τους θεωρήθηκε ως αφανισμός και μηδένισις και η έξοδός τους από τον κόσμο αυτό ως οδύνη και τιμωρία• η αναχώρησίς τους από την ζωή αυτή ως όλεθρος και απώλεια. Εκείνοι όμως υπάρχουν και ζουν εν ειρήνη. Διότι και εάν ακόμη στα μάτια των ανθρώπων και εκ μέρους των ανθρώπων πάσχουν και θλίβωνται, έχουν αυτοί σταθερά και ακλόνητο την πεποίθηση τους στην αθάνατο και μακαρία ζωή. Και εάν λίγο ταλαιπωρηθούν και βασανισθούν στην παρούσα ζωή, θα λάβουν μεγάλες αμοιβές και βραβεία στην αιωνιότητα. Διότι ο ίδιος ο Κύριος έθεσε αυτούς υπό δοκιμασία δια των θλίψεων και τους βρήκε αξίους να βραβευθούν και να αμειφθούν από Αυτόν. Τους δοκίμασε, όπως ο χρυσοχόος δοκιμάζει και καθαρίζει τον χρυσό δια του πυρός, και τους δέχθηκε ευαρέστως, όπως δέχεται τα προσφερόμενα ολοκαυτώματα των θυσιών. Αυτοί, όταν ο παντοδύναμος και πανάγαθος Κύριος τους επισκεφθή, θα λάμψουν και σαν σπινθήρες στις καλαμιές θα διατρέχουν λαμπρά τις κοινωνίες των ανθρώπων. Αυτοί θα αναδειχθούν κριτες και δικαστες των ασεβών ανθρώπων. Θα κυριαρχήσουν επάνω στους λαούς, διότι ο Κύριος θα είναι βασιλεύς των στους αιώνας των αιώνων. Όσοι έχουν στηριγμένην ακλόνητον την πεποίθησίν των στον Θεόν, θα γνωρίσουν και θα κατανοήσουν την αλήθειαν• και οι πιστοί με αγάπην θα υπομένουν τας δοκιμασίας και θα παραμένουν πλησίον του Θεού, διότι η θεία χάρις και το έλεος δίδονται στους οσίους του Θεού και η στοργική του εποπτεία και προστασία στους εκλεκτούς του.

Το γνήσιο κείμενο στα αρχαία.

Δικαίων ψυχαί εν χειρί Θεού, και ου μη άψηται αυτών βάσανος. Έδοξαν εν οφθαλμοίς αφρόνων τεθνάναι. Και ελογίσθη κάκωσις η έξοδος αυτών, και η αφ’ ημών πορεία σύντριμμα, οι δε εισιν εν ειρήνη. Και γαρ εν όψει ανθρώπων εάν κολασθώσιν, η ελπίς αυτών αθανασίας πλήρης. Και ολίγα παιδευθέντες, μεγάλα ευεργετηθήσονται, ότι ο Θεός επείρασεν αυτούς, και εύρεν αυτούς αξίους εαυτού. Ως χρυσόν εν χωνευτηρίω εδοκίμασεν αυτούς, και ως ολοκάρπωμα θυσίας προσεδέξατο αυτούς. Και εν καιρώ επισκοπής αυτών αναλάμψουσι, και ως σπινθήρες εν καλάμη διαδραμούνται. Κρινούσιν έθνη, και κρατήσουσι λαών και βασιλεύσει αυτών Κύριος εις τους αιώνας, οι πεποιθότες επ’ αυτόν, συνήσουσιν αλήθειαν, και οι πιστοί εν αγάπη προσμενούσιν αυτώ, ότι χάρις και έλεος εν τοις οσίοις αυτού, και επισκοπή εν τοις εκλεκτοίς αυτού.

Οι σπαρταριστές ατάκες του Διογένη του Κυνικού, του πρώτου αναρχικού performer της καταγεγραμμένης ιστορίας

Αναρχικός στη σκέψη και την πράξη, κοσμοπολίτης που γύριζε αδέσποτος εντός και εκτός Αττικής, μα πάνω απ’ όλα φιλόσοφος performer με απαράμιλλο ταλέντο στην πανηγυρική γελοιοποίηση και διάλυση κάθε αξίας και θεσμού της οργανωμένης κοινωνίας…

Συνειδητός αυνανιστής σε κατ’ αποκλειστικότητα δημόσιους χώρους, κατά προτίμηση στη μέση της αθηναϊκής Αγοράς, ξεδιάντροπος ουρητής και αφοδευτής κολόνων και λοιπών ιερών τόπων, ο Διογένης ο Κυνικός (ή Κύων), γνωστός κι ως ο Διογένης ο Σινωπεύς, ήταν Έλληνας φιλόσοφος, που γεννήθηκε στη Σινώπη του Πόντου περίπου το 412 π.Χ. (σύμφωνα με άλλες πηγές το 399 π.Χ.) και θεωρείται ο κυριότερος εκπρόσωπος της Κυνικής Φιλοσοφίας.

Εξορισμένος από τη Σινώπη του Πόντου για αδιευκρίνιστους ακόμη λόγους, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα ως πολιτικός εξόριστος το 370 π.Χ., διαμένοντας εκεί τους χειμώνες, επιλέγοντας για τα καλοκαίρια την Κόρινθο.

Μαθητής του Αντισθένη, διαπρεπούς μαθητή του Σωκράτη, ο Διογένης ξεπέρασε το δάσκαλό του σε φήμη και προσκόλληση στον Κυνικό τρόπο ζωής, καταφέρνοντας έτσι να θεωρηθεί το αρχέτυπο των Κυνικών: με έμβλημά τους τον Κύων (τον σκύλο) διατείνονταν ότι διέφεραν από τους άλλους σκύλους διότι εκείνοι δεν δάγκωναν τους εχθρούς αλλά τους φίλους, για να τους διορθώσουν!

Ο Διογένης πίστευε πως ο άνθρωπος είναι από τη Φύση εφοδιασμένος με όλα όσα χρειάζεται και δεν έχει ανάγκη από περιττά πράγματα. Μόνος του δημιουργεί για τον εαυτό του πλήθος τεχνητές ανάγκες και επιθυμίες, που τελικά τον υποδουλώνουν. Για τον Διογένη μόνο η ικανοποίηση των φυσικών αναγκών οδηγεί στην ευτυχία και καμία σωματική ανάγκη δεν μπορεί να θεωρηθεί ανήθικη, αφού η φύση τις δημιουργεί όλες.

Ωστόσο, οι φυσικές ανάγκες μπορούν να δαμαστούν με την άσκηση, δηλαδή με το να ασκεί κάποιος το σώμα του, ώστε να περιορίζονται οι ανάγκες του στο ελάχιστο δυνατό. Αυτό θα βοηθήσει τον άνθρωπο να αποκτήσει αυτάρκεια: όσο πιο λίγες και απλές είναι οι ανάγκες του, τόσο πιο εύκολα θα μπορεί να τις ικανοποιεί.

Εξ ου και η εικασία ότι ενδεχομένως να αποτελεί τον πατέρα του… βιολογικού μινιμαλισμού: Less is more!

Λάβρος αρνητής του πολιτισμού και του Νόμου, ανθρώπινων δηλαδή προϊόντων που αντιβαίνουν στο αντικειμενικό κύρος της Φύσης, χρησιμοποιούσε τον αστεϊσμό και τα λογοπαίγνια για να πλήξει τους ρήτορες αντιπάλους του βγάζοντάς τους νοκ άουτ.

Εκ πεποιθήσεως άκληρος, δεν δημιούργησε ποτέ δική του οικογένεια και θεωρούσε τον εαυτό του ως «πολίτη του κόσμου».Οι Αθηναίοι αγαπούσαν τον Διογένη, για την ετοιμότητα και την ευφυΐα του, με τις οποίες απαντούσε σε κάθε ερώτηση που του έκαναν, καθώς και για τον αδυσώπητο και τραχύ τρόπο με τον οποίο έσκωπτε τα κακώς έχοντα στην κοινωνία.

ΕΠΕΙΣΟΔΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ

Σε εκείνον αποδίδονται και τα ακόλουθα επεισόδια και αποφθέγματα, πολλά εκ των οποίων είναι επινοήσεις των μεταγενέστερων θαυμαστών του:

1. Ο Διογένης είχε συλληφθεί αιχμάλωτος και κατάληξε στα δουλοπάζαρα. Ο δουλέμπορος δεν τον άφηνε να καθίσει, γιατί ήθελε να βλέπει ο κόσμος την «πραμάτεια» του. Ο Διογένης τότε του είπε, «Δεν έχει σημασία γιατί και τα ψάρια όπως και να στέκονται το ίδιο πωλούνται». Ο Ξενιάδης, πλούσιος, αριστοκράτης της εποχής είδε τον Διογένη και θέλησε να τον αγοράσει. Συζήτησε με τον δουλέμπορο και ο δουλέμπορος πλησίασε τον Διογένη και του λέει «αυτός ενδιαφέρεται να σε αγοράσει, τί δουλειά ξέρεις να κάνεις να του πω;». Ο Διογένης με λογοπαίγνιο απαντά «ανθρώπων άρχειν» και συμπλήρωσε «Φώναξε μήπως κάποιος θέλει δεσπότη». Το λογοπαίγνιο αυτό, ενός δούλου που δήλωνε «άρχειν ανθρώπων» άρεσε στον Ξενιάδη που χαμογέλασε και τον αγόρασε, αφού αντιλήφθηκε τις δύο έννοιες που με οξυδέρκεια έθεσε ο Διογένης. «Διοικώ τους ανθρώπους και διδάσκω στους ανθρώπους αρχές». Ο Ξενιάδης ανάθεσε στον Διογένη την διδασκαλία των παιδιών του, και έτσι ο Διογένης έμεινε στο Κράθειον, ένα προάστιο της Κορίνθου.

2. Οι φίλοι του Διογένη θέλησαν να τον ελευθερώσουν (από δούλο του Ξενιάδη) και εκείνος τους απεκάλεσε ανόητους, γιατί, όπως είπε, «τα λιοντάρια δεν είναι δούλοι αυτών που τα τρέφουν, αλλά αυτοί που τρέφουν τα λιοντάρια είναι δούλοι των λιονταριών, αφού ο φόβος χαρακτηρίζει τους δούλους, ενώ τα θηρία προκαλούν φόβο στους ανθρώπους».

3. Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν στη Κόρινθο, ήθελε να γνωρίσει τον Διογένη και έστειλε ένα υπασπιστή του να βρει τον Διογένη που ήταν στο Κράθειο και να του τον παρουσιάσει. Αφού ο υπασπιστής τον εντόπισε, του είπε: «Σε ζητεί ο Βασιλεύς Αλέξανδρος να σε δει». Ο Διογένης απάντησε «Εγώ δεν θέλω να τον δω. Εάν θέλει αυτός ας έρθει να με δει». Και πράγματι, ο βασιλεύς Αλέξανδρος πήγε να δει τον Διογένη. Τον πλησιάζει ο Αλέξανδρος και του λέει «Είμαι ο Βασιλεύς Αλέξανδρος». Ο Διογένης ατάραχος απαντά «Και εγώ είμαι ο Διογένης ο Κύων».Ο Μέγας Αλέξανδρος απορεί και του λέγει «Δεν με φοβάσαι;». Ο Διογένης απαντάει «Και τί είσαι; Καλό ή κακό;». Ο Αλέξανδρος μένει σκεπτικός. Δεν μπορεί ένας βασιλεύς να πει ότι είναι κακό, και άμα είναι καλό, γιατί κάποιος να φοβάται το καλό; Αντί να απαντήσει ο Αλέξανδρος τον ερωτάει εκ νέου «Τί χάρη θες να σου κάνω;» και ο Διογένης ξανά με λογοπαίγνιο απαντά «Αποσκότησων με». Βγάλε με δηλαδή από το σκότος, την αμάθεια, τη λήθη, και δείξε μου την αλήθεια. Με το έξυπνο λογοπαίγνιο του Διογένη, η απάντηση του μπορεί και να εννοηθεί έως «Σταμάτα να μου κρύβεις τον ήλιο», καθώς οι κυνικοί πίστευαν πώς η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκετε στη λιτότητα, στη ζεστασιά του ήλιου και δεν ζητεί τίποτα από τα υλικά πλούτη. Μόλις το άκουσε αυτό ο Αλέξανδρος είπε το περίφημο: «Εάν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήθελα να ήμουν Διογένης».

4. Ο Πλάτων τιμούσε τον Διογένη, που τον ονόμαζε «Σωκράτη μαινόμενο», εκείνος όμως δεν είχε σε μεγάλη υπόληψη τον ιδρυτή της Ακαδημίας και δεν άφηνε ευκαιρία να τον ειρωνεύεται. Όταν ο Πλάτων διατύπωσε τον γνωστό ορισμό για τον άνθρωπο: «Ζώον δίπουν άπτερον» (ζώο με δύο πόδια και χωρίς φτερά) ο Διογένης μάδησε ένα πετεινό και τον παρουσίασε στην αγορά λέγοντας «Ιδού ο άνθρωπος του Πλάτωνος» κι αυτός τότε συμπλήρωσε τον ορισμό με το «και πλατώνυχον».
5. Μια μέρα μπήκε στο πλουσιόσπιτο του Πλάτωνα και με τα ξυπόλυτα (και βρώμικα) πόδια του πατούσε στα χαλιά λέγοντας «πατώ τον του Πλάτωνος τύφον (ματαιοδοξία)».

6. Όταν ο Πλάτων τον είδε μια μέρα να γευματίζει μονάχα με ψωμί κι ελιές, δεν κρατήθηκε και τον πείραξε λέγοντας: «Αν είχες πάει στο Διονύσιο, δε θα ‘τρωγες τώρα ελιές». Ο Διογένης όμως δεν του τη χάρισε: «Αν έτρωγες ελιές δε θα χρειαζόταν να πας στον Διονύσιο» (Σημείωση: Ο Διονύσιος ήταν τύραννος των Συρακουσών ο δε Πλάτων πήγε κοντά του προσπαθώντας να εφαρμόσει στην πράξη τις ιδέες που είχε διατυπώσει στην «Πολιτεία» του).

7.Ο Διδύμων, οφθαλμίατρος της εποχής εξετάζει το μάτι μιάς κοπέλας. Ο Διογένης τον βλέπει. Ξέρει ο Διογένης ότι ο Διδύμων είναι τύπος ερωτίλος, κοινώς γυναικάς. Και του λέει «Πρόσεξε Διδύμωνα, μήπως εξετάζοντας τον οφθαλμό, πειράξεις την κόρην».

8.Είναι ο Διογένης καλεσμένος σε ένα γεύμα και πηγαίνει στο λουτρό για να πλυθεί πριν φάει. Αλλά το λουτρό είναι πολύ βρώμικο. Δεν παραπονιέται, δεν λέει «είναι βρώμικο το λουτρό», και δεν προσβάλει τον οικοδεσπότη αλλά με αστεϊσμό ερωτάει «Οι εδώ λουόμενοι, που πλένονται κατόπιν;».

9.Όταν ο Διογένης ρωτήθηκε που είδε ενάρετους (σύμφωνα με τις αρχές του) άντρες, αποκρίθηκε, «Άντρες πουθενά, στην Σπάρτη όμως, είδα παιδιά».

10.Ο Διογένης καυτηρίαζε τον πόλεμο, με τον δικό του, ιδιότυπο τρόπο: Οι Κορίνθιοι προετοιμάζονταν πυρετωδώς για να πολεμήσουν τον Φίλιππο της Μακεδονίας και για να μη φανεί ότι ο Διογένης μένει άπρακτος, πήρε κι αυτός το πιθάρι του και άρχισε να το τσουλάει πάνω κάτω!

11.Θέλησε κάποτε να πειράξει ένα ευνούχο μοχθηρό τύπο αφού έβλεπε τις πράξεις του και είχε ακούσει γι’ αυτόν. Οι αρχαίοι Έλληνες συνήθιζαν να βάζουν πάνω από την θύρα της οικίας τους ένα θυραίο. Αυτό ήταν ένα σύμβολο ή σήμα ή ρητό που διάλεγαν για την οικία τους. Ο μοχθηρός αυτός άνδρας είχε βάλει άνωθεν της οικίας του το εξής ρητό. «Μηδέν εισίτω κακόν» ( Να μην μπει κανένα κακό). Και ο Διογένης κτύπησε την πόρτα και ρώτησε: «Ο οικοδεσπότης από πού μπαίνει;».

12.Όταν ρωτήθηκε ποιανού ζώου το δάγκωμα είναι το χειρότερο, λέγεται πως απάντησε: «Ανάμεσα στα άγρια, του συκοφάντη, και ανάμεσα στα ήμερα του κόλακα».

13.Μια μέρα, ενώ συζητούσε επί σοβαρού θέματος κι ελάχιστοι τον άκουγαν, άρχισε να σφυρίζει· τότε, καθώς πλήθος μαζεύτηκε αμέσως γύρω του, τους επέπληξε λέγοντας, «Εσείς σπεύδετε με όλη σας τη σοβαρότητα για ν’ ακούσετε ανοησίες, αλλά είστε πολύ αργοί και περιφρονητικοί όταν το θέμα είναι σοβαρό».

14.Όταν κάποιος του είπε, «οι περισσότεροι άνθρωποι γελούν μαζί σου», η απάντησή του ήταν, «πολύ πιθανόν οι γάιδαροι να γελούν μ’ αυτούς· αλλά όπως δεν τους νοιάζει για τα γαϊδούρια, ούτε και μένα με νοιάζει γι’ αυτούς».

15.Ο Μέγας Αλέξανδρος κάποτε θέλησε να πειράξει τον Διογένη και αφού έλεγε ότι ήταν Κύων, του έστειλε ένα πιάτο κόκκαλα. Μετά όταν τον συνάντησε τον Διογένη τον ρώτησε: «Σου άρεσε Κύων το δώρο μου;». Και ο Διογένης του απάντησε «Το έδεσμα ήταν άξιο για κύων, αλλά το δώρο δεν ήταν καθόλου άξιο για βασιλέα».

16.Όταν από τα βάθη της Ασίας ο Αλέξανδρος έστειλε στον τοποτηρητή του Αντίπατρο μήνυμα με κάποιον αγγελιοφόρο, που λεγόταν Αθλίας, ο Διογένης σχολίασε: «Αθλίας παρ’ αθλίου δι’ αθλίου προς άθλιον» (Ο άθλιος στέλνει άθλια επιστολή με τον Άθλιο προς ένα άθλιο).

17.Τον ρώτησε κάποιος τύραννος ποιος είναι ο καλύτερος χαλκός για να χυτευθεί ένα άγαλμά του και ο Διογένης του είπε «ο δι’ ου Αρμόδιος και Αριστογείτων εχυτεύθησαν» (δηλαδή ο χαλκός από τον οποίο γίνανε τα αγάλματα του Αρμόδιου και του Αριστογείτονα – των τυραννοκτόνων).

18.Μια μέρα, παρατήρησε μια τοιχογραφία που εικόνιζε δύο κενταύρους, πανάθλια ζωγραφισμένος και ρώτησε : «Πότερος τούτων Χείρων εστί;», λογοπαικτώντας με το επίθετο χείρων (= χειρότερος) και το όνομα του γνωστού κενταύρου Χείρωνα.

19.Όταν κάποιος είπε στον Διογένη, «Γέρασες, κοίτα να ξεκουραστείς», αυτός απάντησε «Αν έπαιρνα μέρος σε αγώνα δρόμου, στο τέλος, θα έπρεπε να χαλαρώσω αντί να επιταχύνω;».

20.Μια μέρα παρακολουθούσε μουσική παράσταση κιθάρας. Ο κιθαρωδός ήταν κάποιος ηρακλείων διαστάσεων και πολύ αγριωπός, το δε παίξιμό του είχε τα μαύρα του τα χάλια. Όλοι οι ακροατές αποδοκίμαζαν τον «καλλιτέχνη» και μονάχα ο Διογένης τον χειροκροτούσε. Όταν οι άλλοι τον ρώτησαν απορημένοι «γιατί;», εκείνος απάντησε: «Διότι τηλικούτος ών κιθαρωδεί και ου ληστεύει!» (Επειδή, παρά το μέγεθος του, παίζει κιθάρα και δεν ληστεύει).

21.Όταν είδε ένα μουσικό να χορδίζει την άρπα, του είπε, «Δεν ντρέπεσαι να δίνεις στο ξύλο εναρμονισμένους ήχους, τη στιγμή που απέτυχες να εναρμονίσεις την ψυχή με τη ζωή σου;».

22.Στην αγορά της Αθήνας τον έβρισε ένας φαλακρός. Ο Διογένης απάντησε: «Εγώ ου λοιδωρώ αλλά τας τρίχας επαινώ, ότι κρανίου κακού απηλλάγησαν», δηλαδή «Δεν θα σε βρίσω, αλλά θα παινέψω τις τρίχες που εγκατέλειψαν ένα τέτοιο κρανίο».

23.Τον καιρό που ο Διογένης ζούσε στην Κόρινθο, μεσουρανούσε εκεί η περίφημη εταίρα Λαΐς η Κορινθία. Ήταν τόσο όμορφη που κατά τον Προπέρτιο «όλη η Ελλάδα έλιωνε από πόθο μπροστά στην πόρτα της» ενώ ο Αρισταίνετος γράφει πως «τα στήθια της ήταν σαν κυδώνια» και κατά τον Αθήναιο πολλοί ζωγράφοι την είχαν ως πρότυπο. Δεν ήταν όμως μόνο πανέμορφη. Ήταν πολύ μορφωμένη, καλλιεργημένη, και πάμπλουτη. Φυσικά είχε σχέσεις με τους επιφανέστερους και πλουσιότερους Έλληνες, που συνέρρεαν στην Κόρινθο για να τη γνωρίσουν (με τη βιβλική σημασία του ρήματος).

Ανάμεσα στους «πελάτες» της ήταν και ο μαθητής του Σωκράτη Αρίστιππος, ιδρυτής της ηδονιστικής σχολής. Ο Αρίστιππος ήταν άνθρωπος ρεαλιστής και όταν κάποιοι του είπαν πως η Λαΐς δεν τον αγαπάει, αυτός απάντησε «Και τα ψάρια και το κρασί δε μ’ αγαπάνε αλλά εγώ τα απολαμβάνω». Ο Διογένης στην αρχή δεν έδινε καμιά σημασία στη Λαΐδα και όταν κάποιος φίλος του τον ρώτησε γιατί δεν την επισκέπτεται, αυτός απάντησε «ουκ ωνέομαι εγώ δεκακισχιλίων μίαν μεταμέλειαν», δηλαδή δεν αγοράζω με δέκα χιλιάδες δραχμές κάτι για το οποίο θα μετανοιώσω. Η Λαΐς, μαθαίνοντας το περιστατικό, πειράχτηκε και αποφάσισε να τιμωρήσει τον φιλόσοφο που καταφρονούσε τη γοητεία της. Κατάφερε να τον πλησιάσει και του υποσχέθηκε μιαν ερωτική νύχτα μαζί της, δωρεάν. Ο Διογένης, τι είχε να χάσει, συμφώνησε. Η Λαΐς όμως τον υποδέχτηκε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και στη θέση της βρισκόταν μια κακάσχημη υπηρέτριά της, από την οποία τελικά ο φιλόσοφος δέχτηκε τις θωπείες που του υποσχέθηκε η Λαΐς. Το άλλο πρωί διαπίστωσε το πάθημά του, το οποίο η εταίρα φρόντισε να το μάθει όλη η Κόρινθος. Ο Διογένης όμως απτόητος της ανταπέδωσε τα ίσα, λέγοντας «Λυχνίας σβεσθείσης πάσα γυνή Λαΐς» (δηλαδή, στο σκοτάδι όλες οι γυναίκες είναι ίδιες).

24.Μια φορά ο Διογένης ο Κυνικός βρέθηκε σε μια συντροφιά όπου όλοι έπλητταν θανάσιμα από απαγγελία ενός ποιητή. Βλέποντας να προβάλλει το λευκό στο τέλος του ειληταρίου που κρατούσε ο ποιητής, ο Διογένης είπε «Κουράγιο φίλοι, βλέπω στεριά».

25.Όταν ο κυνικός φιλόσοφος Διογένης είδε μια γυναίκα κρεμασμένη σε μια ελιά αναφώνησε: «Μακάρι να είχαν όλα τα δέντρα τέτοιους καρπούς!».
Κάποιος καλοτύχιζε τον Καλλισθένη γιατί ζούσε ωραία κοντά στον Μέγα Αλέξανδρο. Ο Διογένης τότε του απαντά: «Κακότυχος είναι όποιος προγευματίζει και δειπνεί όποτε αρέσει στον Αλέξανδρο».

26.Μια φορά άναψε, μέρα μεσημέρι, έναν λύχνο και κρατώντας τον, γύριζε στης αγοράς τους δρόμους. Όταν δε, ρωτήθηκε γιατί το κάνει αυτό, έδωσε τη γνωστή περίφημη απάντησή του: «Άνθρωπον ζητώ».

27.Μια μέρα ο Διογένης πήγε στο θέατρο, όταν η παράσταση είχε τελειώσει και ο κόσμος έβγαινε έξω. Αντίθετα στο πλήθος, που έβγαινε έξω, αυτός προσπαθούσε ν’ ανοίξει δρόμο και να μπει μέσα, και σαν τον ρώτησαν, γιατί πάει αντίθετα, απάντησε: «Σε όλη μου τη ζωή αυτό εξασκούμαι να κάνω».

28.Όταν είδε μια μέρα ένα παιδί να πίνει νερό με τη χούφτα του χεριού του, έβγαλε, καθώς λένε, το κύπελλο, με το οποίο έπινε νερό και το πέταξε αναφωνώντας «παιδίον μὲ νενίκηκεν εὐτελεία!» (ένα παιδί με ξεπέρασε στην απλότητα).

29.Ο Διογένης, κάποτε, στέκονταν εμπρός από ένα άγαλμα ζητώντας…ελεημοσύνη. Όταν τον ρώτησαν γιατί το κάνει αυτό, εκείνος απάντησε: «μελετῶ ἀποτυγχάνειν» (μελετώ την αποτυχία).

30.Έλεγε ο Διογένης, πως, όταν πεθάνει, θέλει να τον θάψουν μπρούμητα. Τον ρώτησαν γιατί, κι εκείνος απάντησε: «γιατί σε λίγο θα’ ρθουν τα πάνω-κάτω».

31.Σε κάποιον που του υπενθύμισε χλευαστικά μια παλαιότερη παρανομία του (παραχάραξη νομίσματος, για την οποία οι συμπολίτες του τον εκδίωξαν από την Σινώπη), ο κυνικός φιλόσοφος δήλωσε «κάποτε ήμουν τέτοιος που εσύ είσαι τώρα, τέτοιος όμως που είμαι εγώ, εσύ δεν θα γίνεις ποτέ». Όταν οι Αθηναίοι τον κορόιδευαν για τον ίδιο λόγο, λέγοντας πώς οι Σινωπείς τον είχανε εξορίσει αυτός με αστεϊσμό απαντούσε «κι εγώ τους καταδίκασα να μείνουν εκεί».

32.Ο Διογένης βγήκε μια μέρα στην αγορά και άρχισε να φωνάζει: «Ε, άνθρωποι που είστε;». Σαν μαζεύτηκαν κάμποσοι, τότε άρχισε να τους κυνηγά και να τους χτυπά με το ραβδί του, λέγοντάς τους: «Ανθρώπους κάλεσα, όχι παλιάνθρωπους».

33.Όταν ο Διογένης ρωτήθηκε «Αν πεθάνεις, ποιος θα φροντίσει την κηδεία σου;», είπε «Αυτός που θα θέλει το σπίτι μου».

34.Βλέποντας κάποτε ο Διογένης μια θρησκόληπτη γυναίκα να σκύβει βαθιά στα αγάλματα των θεών, της είπε «Δε φοβάσαι καλή μου γυναίκα, μήπως κανένας θεός από πίσω σου σε δει σε άσεμνη στάση;».

35.Όταν ο Διογένης αιχμαλωτίστηκε στη μάχη τις Χαιρώνειας και οδηγήθηκε μπροστά στον Φίλιππο, ρωτήθηκε ποιος είναι, και απάντησε, «κατάσκοπος τις απληστίας σου».

36.Όταν ο Διογένης ρωτήθηκε πότε πρέπει να παντρεύεται κάποιος, είπε, «Τους μεν νέους μηδέπω (όχι ακόμα), τους δε πρεσβυτέρους μηδέπωποτε (ποτέ)».

37.Σε κάποιο δείπνο κάποιοι του έριχναν (του Διογένη) κόκκαλα σαν σε σκύλο, τότε εκείνος σηκώθηκε και τους κατούρησε σαν σκύλος.

38.Όταν ο Διογένης ρωτήθηκε γιατί οι άνθρωποι ελεούν τους ζητιάνους αλλά όχι τους φιλοσόφους, είπε, «γιατί κουτσοί και τυφλοί υπάρχει περίπτωση να γίνουν, φιλόσοφοι όμως αποκλείεται».

39.Ο Διογένης παρουσιάστηκε σε μια ομιλία του ρήτορα Αναξιμένη κρατώντας ένα παστό ψάρι και απέσπασε την προσοχή των ακροατών, ο ρήτορας αγανάκτησε και ο Διογένης είπε, «Ένα τιποτένιο ψάρι διέλυσε την ομιλία του Αναξιμένη».

40.Όταν κατηγόρησαν τον Διογένη ότι τα πίνει στο καπηλειό, απάντησε «και στο κουρείο, κουρεύομαι».

41.Ο Διογένης όταν είδε θηλυπρεπή νέο, του είπε «δεν ντρέπεσαι, να έχεις για τον εαυτό σου χειρότερη γνώμη απ’ αυτή που έχει η φύση; Αυτή σε έκανε άντρα κι εσύ αναγκάζεις τον εαυτό σου να γίνει γυναίκα».

42.Κάποτε όταν τον ειρωνεύτηκαν πως μπαίνει σε ακάθαρτους χώρους, ο Διογένης, σε απάντηση, τους είπε: «Αλλά και ήλιος και ου μιαίνεται», δηλαδή: «Κι ο ήλιος μπαίνει σε ακάθαρτους τόπους, αλλά δεν μολύνεται από αυτούς».

43.Ο Διογένης συχνά αυνανιζόταν δημοσίως μπροστά στο πλήθος που μαζευόταν γύρω από το πιθάρι του. Όταν κάποτε ένας παριστάμενος τον ερώτησε εάν δεν ντρέπεται, αυτός του απάντησε «Είθε και την κοιλίαν ην παρατρίψαντα και μη πεινήν» (μακάρι να μπορούσα να ανακουφίσω και την πείνα μου, τρίβοντας την κοιλιά μου).

44.Βλέποντας ο Διογένης, Μεγαρίτες να χτίζουν μεγάλα τείχη, τους είπε «Μην έχετε έγνοια πόσο μεγάλα θα είναι τα τείχη αλλά πόσο μεγάλοι θα είναι εκείνοι που θα σταθούν επάνω σε αυτά».

45.Ρώτησαν κάποτε τον Διογένη, πια στάση πρέπει να κρατά κάποιος απέναντι στην εξουσία απάντησε: «Όποια και απέναντι στην φωτιά: να μην στέκεται ούτε πολύ κοντά, για να μην καεί, ούτε πολύ μακριά για να μην ξεπαγιάσει».

46.Ο Διογένης, κουβαλούσε μαζί του ό,τι είχε. Σ’ ένα σακούλι είχε συνήθως ψωμί και ελιές. Μια μέρα λοιπόν κάθεται στο μέσο της Αγοράς, ανοίγει το σακούλι του και αρχίζει να τρώει. «Καλά, τι ώρα είναι αυτή που τρως;» τον ρωτάει κάποιος. Κι ο Διογένης ετοιμόλογος του απάντησε: «Οι πλούσιοι τρώνε όταν θέλουνε, εγώ ο φτωχός, όταν πεινώ!».

47.Βλέποντας μιά ημέρα τους αξιωματούχους να οδηγούν στη φυλακή κάποιο ταμία, που είχε κλέψει ένα κύπελο είπε: «Οι μεγάλοι κλέπται τον μικρόν άγουσι».

48.Για τις αναθηματικές επιγραφές πιστών που σώθηκαν χάρη σε μια θεότητα, έλεγε «Θα ήταν πολύ περισσότερες, αν και εκείνοι που δεν είχαν σωθεί, είχαν κάνει αφιερώσεις».

49.Βλέποντας κάποτε έναν ολυμπιονίκη να νέμει τα πρόβατά του, στάθηκε και του είπε: «Ω, βέλτιστε, ταχέως μετέβης από των Ολυμπίων επί τα Νέμεα».

Πηγή: Οι σπαρταριστές ατάκες του Διογένη του Κυνικού, του πρώτου αναρχικού performer της καταγεγραμμένης ιστορίας | iefimerida.gr

Σ.γ.: Φυσικά υπήρχαν και άλλοι διάσημοι κυνικοί, μεταξύ των οποίων και ένας από την Ουκρανία, ο Βίων ο Βαρυσθενίτης. Άλλοι ήσαν οι Αγαθόβουλος, Αντισθένης, ο Δημώναξ, ο Εχεκλής, μία γυναίκα η Ιππαρχία, ο Κράτης ο Θηβαίος, ο περίφημος Μένιππος, ο Μελέαγρος, ο Οινόμαος, ο Ονησίκριτος, ο Σωτάδης ο Κρης ο οποίος ήταν και ποιητής.

Για τον Αριστοτέλη η ευνοϊκή διάθεση προς κάποιον δεν μπορεί να ταυτιστεί ούτε με τη φιλία ούτε με την αγάπη: «Αυτό που λέμε “ευνοϊκή διάθεση” έχει μέσα του κάτι από τη “φιλική σχέση”, φιλία όμως δεν είναι. Ευνοϊκή, πράγματι, διάθεση μπορεί να έχει κανείς και απέναντι σε άγνωστά του πρόσωπα και δίχως αυτοί να το ξέρουν, φιλία όμως αυτό δεν είναι…» (1166b 5, 34-36).

Και αμέσως συμπληρώνεται: «Ούτε όμως και αγάπη είναι, για το λόγο ότι δεν έχει ούτε εκείνη την ένταση ούτε εκείνη την τόσο μεγάλη επιθυμία που συνοδεύουν την αγάπη. Η αγάπη, εξάλλου, προϋποθέτει συναναστροφή και γνωριμία, ενώ η ευνοϊκή διάθεση μπορεί να γεννηθεί και ξαφνικά, όπως συμβαίνει π.χ. με τους αθλητές στο στίβο: οι θεατές εμφανίζουν ευνοϊκή διάθεση απέναντί τους και θέλουν ό,τι και εκείνοι, δε θα έπρατταν όμως τίποτε για να τους βοηθήσουν, γιατί –όπως είπαμε– η ευνοϊκή γι’ αυτούς διάθεσή τους γεννιέται ξαφνικά και η αγάπη τους γι’ αυτούς είναι επιφανειακή» (1166b 5, 37-40 και 1167a 5, 1-3).

Ούτε η φιλία ούτε η αγάπη μπορούν να νοηματοδοτηθούν, αν δε συνοδεύονται από το έμπρακτο ενδιαφέρον. Κι ως έμπρακτο ενδιαφέρον εκλαμβάνεται μονάχα η διάθεση της ενεργούς συμμετοχής για τη βοήθεια του άλλου. Η εύνοια σε επίπεδο καθαρά θεωρητικό δεν μπορεί παρά να κινείται στην επιφάνεια. Κανείς δεν είναι φίλος με τον αγαπημένο του αθλητή, αφού η φιλία, εξ ορισμού, αφορά το βαθύτερο των σχέσεων, που μόνο η προσωπική συναναστροφή μπορεί να εξασφαλίσει.

Η φιλία δεν μπορεί να συνυπάρξει με την επιφάνεια. Ο άνθρωπος που εκλαμβάνει ως φίλους οποιουσδήποτε τον γνωρίζουν (ή και τον θαυμάζουν ακόμη) στερείται κριτηρίων. Αν υπολογίζει στην αληθινή τους φιλία σε κάποια δύσκολη στιγμή, θα εισπράξει απογοήτευση. Και η ευθύνη θα είναι δική του.

Από την άλλη, η ευνοϊκή διάθεση είναι βέβαιο ότι σχετίζεται με τη φιλία, αφού αποτελεί την κύρια προϋπόθεση για τη δημιουργία της. Κανείς δεν έχει διάθεση να συνάψει περαιτέρω σχέσεις με κάποιον που αντιπαθεί: «… οι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι φίλοι, αν δεν υπήρξαν ευνοϊκά διατεθειμένοι, αυτοί όμως που είναι ευνοϊκά διατεθειμένοι προς κάποιον δεν είναι ακόμη φίλοι του, και ο λόγος είναι ότι θέλουν μόνο ό,τι είναι καλό γι’ αυτόν τον άνθρωπο, τίποτε όμως δεν είναι πρόθυμοι να κάνουν μαζί του ούτε και να υποβληθούν σε κόπους γι’ αυτόν. Έτσι, μιλώντας κανείς μεταφορικά, θα μπορούσε να πει ότι η ευνοϊκή διάθεση είναι μια “ανενεργή” φιλία, που όμως, αν κρατήσει καιρό και οδηγήσει σε μια στενότερη γνωριμία, γίνεται φιλία – όχι όμως φιλία για το όφελος ούτε φιλία για την ευχαρίστηση, γιατί τέτοια κίνητρα ούτε ευνοϊκή διάθεση δε γεννούν» (1167a 5, 7-14).

Η ευνοϊκή διάθεση για κάποιον, ως ένδειξη συμφωνίας χαρακτήρων, μπορεί να εξελιχθεί σε γνήσια φιλία. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εξαρχής βέβαιο. Η ευνοϊκή διάθεση, με το δεδομένο της ελλιπούς γνωριμίας, ενδέχεται να αποδειχθεί επιπόλαια κι εσφαλμένη. Ο χρόνος θα δείξει την εγκυρότητα των ερεισμάτων της. Αν, όμως, αποδειχθεί βάσιμη και η γνωριμία εξελιχθεί σε φιλική σχέση, η φιλία αυτή θα είναι μακρά, γιατί θεμελιώθηκε σταδιακά με βάση την αλληλοεκτίμηση. Αντίθετα, η φιλία που δεν εμπεριέχει το αρχικό στάδιο της ευνοϊκής διάθεσης, αλλά στηρίζεται μόνο στο όφελος, είναι καταδικασμένη στην προσωρινότητα. Γιατί δεν υπάρχει τίποτε πιο εύθραυστο από το συμφέρον.

Και βέβαια, η ευνοϊκή διάθεση δεν πρέπει να ταυτίζεται με την ομόνοια. Η ευνοϊκή διάθεση έχει να κάνει με συναπτόμενες σχέσεις σε περιορισμένη διαπροσωπική κλίμακα. Όλοι οι άνθρωποι της πόλης είναι αδύνατο να διάκεινται μεταξύ τους φιλικά. Οι διαφορές και οι ιδιομορφίες κάθε χαρακτήρα θα ευνοήσουν (ή όχι) τις εκάστοτε σχέσεις που θα συναφθούν και που, βέβαια, έχουν να κάνουν με την επιλογή μιας μικρής (έως ελάχιστης) υποομάδας (έστω και μόνο δύο ανθρώπων) μέσα στο σύνολο της πόλης. Η ομόνοια δεν έχει να κάνει με την πραγμάτωση των χειροπιαστών σχέσεων που διέπουν τους ανθρώπους σε προσωπικό επίπεδο, αλλά με τη σύμπνοια των αγνώστων μεταξύ τους πολιτών που συναποτελούν την πόλη.

Με άλλα λόγια, η ομόνοια έχει να κάνει με τη συνοχή της πόλης ως ομαδική σύμπλευση συμφερόντων: «… λέμε ότι υπάρχει ομόνοια σε μια πόλη, όταν οι άνθρωποι έχουν εκεί την ίδια γνώμη για κάτι που αναφέρεται στο συμφέρον τους, όταν παίρνουν τις ίδιες αποφάσεις και εκτελούν αυτά που από κοινού αποφάσισαν» (1167a 6, 28-30).

Η έννοια του συμφέροντος δεν υπονομεύει την εκ φύσεως γέννηση της πόλης, αφού δεν υπονοεί την κατά συνθήκη (του συμφέροντος) δημιουργία της (αυτή η άποψη αφορά τους σοφιστές), αλλά τη συμφωνία των πολιτών στον τρόπο της οργάνωσης και της διοίκησής της. Υπό αυτή την έννοια, η ομόνοια τίθεται ως όρος πολιτικός, που καταδεικνύει την αποδοχή του πολιτεύματος ή, για να το πούμε αλλιώς, την εξασφάλιση της ισορροπίας μέσα στην πόλη, η οποία επέρχεται με την εξυπηρέτηση της συνολικής ωφέλειας κι όχι κάποιας συγκεκριμένης κοινωνικής τάξης, που επιβάλλεται πάνω στις άλλες.

Ο Αριστοτέλης θα το πει ευθέως: «Αυτό θα πει ότι η ομόνοια σχετίζεται με θέματα της πολιτικής πράξης, και μάλιστα με θέματα που έχουν κάποια μεγάλη σημασία και που η πραγματοποίησή τους μπορεί να ικανοποιήσει και τις δύο πλευρές» (εννοείται των δημοκρατικών και των ολιγαρχικών) « ή όλο τον κόσμο· παράδειγμα οι πόλεις: ομόνοια σε μια πόλη υπάρχει όταν οι πολίτες της αποφασίζουν, όλοι μαζί, τα αξιώματα να μοιράζονται με διαδικασίες εκλογής, ή να συνάψουν συμμαχία με τους Λακεδαιμονίους, ή κυβερνήτης τους να είναι ο Πιττακός σε διάστημα χρόνου κατά το οποίο θα το ήθελε ο ίδιος» (1167a 6, 30-35).

Η ομόνοια προϋποθέτει τη συλλογική συνεννόηση, που οπωσδήποτε επιτυγχάνεται με την κυριαρχία των πολλών. Αν τις αποφάσεις τις παίρνουν λίγοι δυσαρεστώντας τους πολλούς, αυτό που θα επέλθει είναι η πόλωση. Και η πόλωση είναι ο προθάλαμος της σύγκρουσης: «Όταν όμως ο καθένας από τους δύο» (εννοείται δημοκρατικούς και ολιγαρχικούς) «θέλει την εξουσία για τον εαυτό του, τότε υπάρχει εμφύλια αναταραχή: ομόνοια δεν είναι να έχουν και ο ένας και ο άλλος το ίδιο πράγμα στο νου τους, ό,τι κι αν είναι αυτό, αλλά και ο ένας και ο άλλος να έχουν στο νου τους το ίδιο πράγμα για το ίδιο πρόσωπο, όταν λ.χ. και ο λαός και οι ευγενείς θέλουν την εξουσία να την έχουν οι “άριστοι”· γιατί έτσι όλοι έχουν αυτό που θέλουν» (1167a 6, 35-37 και 1167b 6, 1-3).

Με άλλα λόγια, πόλη χωρίς ομόνοια δεν υφίσταται, αφού εν τέλει θα αφανιστεί από τις εμφύλιες συγκρούσεις. Κι αφού η ομόνοια εξασφαλίζεται με τη σύμπνοια των πολιτών, δηλαδή τη συμφωνία των πολλών για τη διαχείριση των πολιτικών θεμάτων, είναι φανερό ότι οι πολλοί πρέπει να έχουν αποφασιστικό λόγο στις πολιτικές αποφάσεις. Από αυτή την άποψη η κυριαρχία του λαού ανάγεται σε ύψιστο συστατικό της πόλης.

Από την άλλη, η ορθότητα του πολιτεύματος έγκειται στο να αποδίδει στον καθένα αυτό που του αξίζει. Αν κάποιος είναι άξιος και προσφέρει πολλά στην πόλη με το μόχθο του, ας ανταμειφτεί και περιουσιακά. Αν, όμως, δεν είναι άξιος και δεν προσφέρει τίποτε για το συμφέρον της πόλης, ας είναι φτωχός. Ο Αριστοτέλης δεν απορρίπτει την ύπαρξη των φτωχών (και κατ’ επέκταση των πλουσίων), αρκεί η οικονομική κατάσταση του καθενός να ανταποκρίνεται στην πραγματική του αξία και να μην ξεπερνιούνται (στον πλούτο και τη φτώχεια) κάποια λογικά όρια. Για την ακρίβεια προτείνει ο πιο πλούσιος να είναι μόνο έξι φορές πλουσιότερος από τον πιο φτωχό –δανειζόμενος το όριο έξι από τον Πλάτωνα– και ταυτόχρονα ο νομοθέτης να κάνει ό,τι είναι δυνατό, για να ευνοήσει τη διόγκωση της μεσαίας τάξης.

Όμως, το κύριο στοιχείο που θα καθορίσει τον πλούτο (ή τη φτώχεια) του καθενός είναι η δικαιοσύνη. Αν δεν υπάρχει δικαιοσύνη και πλούσιος γίνεται ο αδίστακτος κι όχι ο άξιος, τότε οι συγκρούσεις θα οδηγήσουν στη διάλυση της πόλης. Αυτός είναι και ο λόγος που η δικαιοσύνη κρίνεται ως ακρογωνιαίος λίθος της κοινωνίας, γιατί μόνο αυτή θα εξασφαλίσει την ενότητα της πόλης μέσω της ομόνοιας που θα επέλθει. Ομόνοια με αδικία δεν υφίσταται: «Η ομόνοια λοιπόν φαίνεται να είναι πολιτική φιλία, και αυτό ακριβώς λένε όλοι ότι είναι· σχετίζεται πράγματι με το δημόσιο συμφέρον και με όλα αυτά που ρυθμίζουν και διαμορφώνουν τη ζωή μας» (1167b 6, 3-5).

Κι εδώ, βέβαια, γίνεται λόγος για την ομόνοια που είναι αλληλένδετη με την αρετή: «Αυτού του είδους η ομόνοια υπάρχει μεταξύ των ενάρετων ανθρώπων· γιατί οι άνθρωποι αυτοί ομονοούν και ο καθένας τους με τον εαυτό του και όλοι τους μεταξύ τους, καθώς πατούν, για να το πω έτσι, πάνω στο ίδιο σταθερό έδαφος (οι επιθυμίες, πράγματι, αυτών των ανθρώπων παραμένουν σταθερές και αμετάβλητες και δεν μετακινούνται τη μια φορά προς αυτήν και την άλλη προς την αντίθετη κατεύθυνση όπως τα ρεύματα ενός Ευρίπου), και, από την άλλη, επιθυμούν τα δίκαια και τα συμφέροντα, και όλα αυτά τα επιθυμούν και από κοινού. Αντίθετα, οι ασήμαντοι άνθρωποι δεν είναι δυνατό να ομονοούν παρά μόνο για μικρό διάστημα χρόνου, ακριβώς όπως για μικρό διάστημα χρόνου μπορούν να είναι και φίλοι, καθώς επιθυμούν μεγαλύτερο μερτικό από τους άλλους στα ωφέλιμα πράγματα, μικρότερη όμως συμμετοχή στους κόπους και στην προσφορά δημόσιων υπηρεσιών» (1167b 6, 5-14).

Η αρετή εμφανίζεται και πάλι ως προϋπόθεση της συνύπαρξης. Η έλλειψή της σηματοδοτεί την πόλη της αδικίας, που δεν έχει άλλη επιλογή από τον αλληλοσπαραγμό: «Το αποτέλεσμα είναι οι άνθρωποι αυτοί να καταλήγουν σε εμφύλιο πόλεμο· όλοι τους εξαναγκάζουν ο ένας τον άλλο, ο καθένας τους όμως δεν έχει καμιά διάθεση να κάνει ο ίδιος ό,τι είναι δίκαιο» (1167b 6, 16-18).

Η αρετή, όμως, ως κινητήριος δύναμη όλων των ωραίων πραγμάτων, πέρα από το ότι εξασφαλίζει τη φιλία και τη συνύπαρξη μέσω της εξισορρόπησης του εαυτού, αποτελεί και την πηγή της ευεργεσίας. Ο ευεργέτης εισπράττει ικανοποίηση από την πληρότητα των συναισθημάτων που του εξασφαλίζει η άσκηση της αρετής, δηλαδή η επίτευξη του ωραίου που θα φέρει χαρά. Αυτός είναι και ο λόγος που οι ευεργέτες νιώθουν μεγάλη αγάπη γι’ αυτούς που ευεργέτησαν: «Κατά την κοινή αντίληψη, οι ευεργέτες αγαπούν τους αποδέκτες της ευεργεσίας τους περισσότερο από ό,τι οι αποδέκτες της ευεργεσίας τούς ευεργέτες τους. Το πράγμα μοιάζει να είναι αντίθετο με τη λογική, και γι’ αυτό έγινε αντικείμενο συζητήσεων και διερευνήσεων» (1167b 7, 19-21).

Για τον Αριστοτέλη ο ευεργέτης είναι κάτι ανάλογο με τον τεχνίτη ή τον καλλιτέχνη: «Το ίδιο συμβαίνει και με τους τεχνίτες: ο καθένας τους αγαπάει το έργο που έκανε με τα ίδια του τα χέρια περισσότερο από ό,τι θα τον αγαπούσε το έργο του, αν αυτό ζωντάνευε. Ίσως όμως αυτό συμβαίνει στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό στους ποιητές· γιατί αυτοί έχουν μια υπερβολική αγάπη για τα ποιήματά τους, που τα λατρεύουν σαν παιδιά τους. Με αυτό λοιπόν είναι που μοιάζει η περίπτωση των ευεργετών: αυτό που έχει δεχτεί την ευεργεσία τους είναι το έργο τους· το αγαπούν λοιπόν περισσότερο από ό,τι το έργο αγαπάει αυτόν που το έκανε» (1167b 7, 37-39 και 1168a 7, 1-6).

Κι αν κάποιος θέλει να μάθει το λόγο που συμβαίνει αυτό, ο Αριστοτέλης θα απαντήσει: «Η αιτία γι’ αυτό είναι ότι η ύπαρξη είναι για όλους τους ανθρώπους κάτι που αξίζει να το επιλέγουν και να το αγαπούν· οι άνθρωποι υπάρχουμε γιατί ενεργούμε (αυτό θα πει: γιατί ζούμε και ενεργούμε), και το έργο είναι, κατά κάποιον τρόπο, αυτός που το δημιούργησε – η ενέργειά του· το αγαπάει λοιπόν το έργο του, για το λόγο ότι αγαπάει και την ύπαρξη» (1168a 7, 6-9).

Θα έλεγε κανείς ότι η ευεργεσία αποκτά διαστάσεις υπαρξιακές, όπως κάθε δημιουργία. Ο άνθρωπος είναι πλασμένος για να ενεργεί (αν δεν ενεργεί, δεν υπάρχει) και οι πράξεις του είναι τα δημιουργήματά του. Οι πράξεις είναι η πραγμάτωση του μόχθου του. Αν ο ίδιος αποτελεί μια δυνατότητα, τα έργα του είναι η υλοποίηση της δυνατότητας αυτής.

Γι’ αυτό και χαίρεται όταν βλέπει τους κόπους του να έχουν υπόσταση χειροπιαστή: «Αυτά που έγιναν με μεγάλο κόπο οι άνθρωποι τα αγαπούν περισσότερο· αυτοί π.χ. που κέρδισαν οι ίδιοι τα χρήματα που έχουν τα αγαπούν περισσότερο από αυτούς που τα κληρονόμησαν, και το να δεχόμαστε ευεργεσίες θεωρείται κάτι που δεν προϋποθέτει κόπο, ενώ το να τις κάνουμε είναι πράγμα κοπιαστικό» (1168a 7, 24-27).

Και για να κάνει ακόμη σαφέστερη τη σχέση του ευεργέτη με το ευεργέτημά του ο Αριστοτέλης θα τη θέση σαν κάτι ανάλογο με τη σχέση της μητέρας με του παιδιού: «Αυτός είναι και ο λόγος που οι μητέρες αγαπούν περισσότερο τα παιδιά τους, γιατί το να τα φέρουν στον κόσμο τούς κόστισε περισσότερο κόπο, και αυτές το ξέρουν καλύτερα πως είναι δικά τους παιδιά. Ακριβώς όμως αυτό ταιριάζει, λέω, και στην περίπτωση των ευεργετών» (1168a 7, 28-30).

Έγραψε ο Θανάσης Μπαντές 15 Φλεβάρη 2019 στον ερανιστή

Αριστοτέλης: «Ηθικά Νικομάχεια», βιβλίο ένατο, μετάφραση Δημήτριος Λυπουρλής, εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ, τόμος δεύτερος, Θεσσαλονίκη 2006.