Ιούλ 08

Πως οι διαταραγμένες σχέσεις του αγοριού με τους γονείς του το οδηγούν στην ομοφυλοφιλία. Ομοσεξογενείς οικογένειες.Μάθημα 8ον

Αν θεωρήσετε την εικόνα αυτή Σόδομα και Γόμμορα είστε ρατσιστές και θα τιμωρηθείτε με βάση το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που ψηφίζεται στη Βουλή των αβούλων μαριονετών. Παραδεχτείτε ότι είναι μια φυσιολογική ερωτική σχέση θέλετε δεν θέλετε! Για το γράμμα του νόμου βρε παιδιά, διότι έτσι το επέβαλε ο προχωρημένος(!) νομοθέτης.

Oι διαταραγμένες σχέσεις του αγοριού με
τους γονείς του το οδηγούν στην ομοφυλοφιλία.

Από πολύ νωρίς οι ψυχαναλυτές[1] είχαν διαπιστώσει ότι μια κυριαρχική, ψυχολογικά συνθλιπτική ή αρρενωπή μητέρα, ικανή να απωθεί και να «αδειάζει» τον πατέρα από τη θέση που του ανήκει, και ένας απών, αδύναμος, εχθρικός ή απορριπτικός πατέρας που αναγκάζει το αγόρι να ευρίσκεται συνεχώς κάτω από τη «θηλυκιά» επίδραση της μητέρας, οδηγεί και συνεισφέρει στη γένεση της ανδρικής ομοφυλοφιλίας.

Γίνεται αποδεκτό σήμερα ότι η παρουσία ενός ισχυρού πατέρα βεβαιώνει πως ο υιός θα πάρει τη σωστή απόφαση στην εκλογή του προσώπου με το οποίο θα σχετιστεί ερωτικά, συγκεκριμένα με μια εκπρόσωπο του άλλου φύλου.

Αντίθετα οι ομοφυλόφιλοι άνδρες διακατέχονται από το κίνητρο να στραφούν προς έναν εκπρόσωπο του δικού τους φύλου, αποτέλεσμα της ανάγκης να μειώσουν το άγχος ευνουχισμού που αναπτύσσεται δευτερογενώς κατά την οιδιπόδεια σύγκρουση πατέρα-υιού. Ψάχνουν να βρουν την επιβεβαίωση και τη σιγουριά που προέρχεται από την παρουσία του πέους στον ομόφυλο σεξουαλικό σύντροφο, αποφεύγοντας την ήδη (εκ του φύλου της) ευνουχισμένη γυναίκα, αρνούμενοι εντελώς κάθε οιδιπόδεια αντιπαλότητα με το ανδρικό φύλο επομένως και με τον πατέρα.

Ο Κάρολος Σοκαρίδης μάλιστα γράφει[2] ότι «έχω βρει εκπληκτικές ομοιότητες στο πρώιμο οικογενειακό περιβάλλον επί όλων των σεξουαλικώς παρεκκλινόντων. Το θέμα της υπερβολικά στενής επαφής με τη μάνα, μιας έλλειψης σεβασμού για τον πατέρα και η επακόλουθη εχθρικότητα ή/και παραίτηση του πατέρα από τον υιό του, καταλήγει να είναι το θεμελιώδες συστατικό όλων των παιδιών που αργότερα ανέπτυξαν διαστροφές». Προσδιορίζει μάλιστα κάποιους ομοφυλογενείς παράγοντες που θα οδηγήσουν αργά ή γρήγορα στη γένεση της ομοφυλοφιλίας. Αυτές τις οικογένειες που τροφοδοτούν (εν αγνοία τους βέβαια) με ομοφυλόφιλους την κοινωνία, και προκατασκευάζουν τις συνθήκες ώστε τα αγόρια τους αργά ή γρήγορα να καταλήξουν ομοφυλόφιλοι και στη συνέχεια αυτοί πρώτοι, οι γονείς τους, να τους ρίξουν τον «λίθο του αναθέματος», να τους απορρίψουν, να τους δείξουν με τη συμπεριφορά τους περιφρόνηση που θα τους οδηγήσει στην κοινωνική περιθωριοποίηση, ο Σοκαρίδης τις ονομάζει ομοσεξογενείς. Ας δούμε τα στοιχεία που συνθέτουν μια ομοσεξογενή οικογένεια.

Χαρακτηριστικά της οικογένειας που δημιουργεί ομοφυλόφιλα παιδιά.

Αρχικά ο αναγνώστης πρέπει να κατανοήσει ότι αν μια οικογένεια διαθέτει τα χαρακτηριστικά που θα περιγράψουμε δε σημαίνει πως το αγόρι τους θα καταλήξει οπωσδήποτε στην ομοφυλοφιλία. Αυτό δε γίνεται συνήθως  από την παρεμβολή άλλων απροσδόκητων και εκτός προγράμματος παραγόντων. Σημαίνει επίσης ότι εάν εξετάσουμε τη δομή μιας ομοσεξογενούς οικογένειας ενός ομοφυλόφιλου θα βρούμε σίγουρα να ισχύουν πολλά από τα πιο κάτω συστατικά. Καλό είναι λοιπόν οι γονείς να ξέρουν πως να μειώσουν τους παράγοντες γένεσης της ομοφυλοφιλίας δημιουργώντας τις κατάλληλες ψυχολογικές συνθήκες και προϋποθέσεις.

1) Ο πρώτος ομοσεξογόνος παράγοντας είναι η κυριαρχικότητα της μητέρας στην περιοχή που αφορά την ανατροφή του παιδιού και τον βαθμό επίδρασής της στην ανατροφή του.

2) Η παραίτηση του πατέρα όσον αφορά την ισχύ, την εξουσία και το δικαίωμα να εξασκεί και αυτός ενός σημαντικού βαθμού επίδραση στο υιό του. Ο πατέρας αυτός θα μπορούσε να αποκληθεί παραιτητικός.

3) Η συνύπαρξη ενός παραιτητικού πατέρα και μιας ψυχολογικά συνθλιπτικής για το παιδί μητέρας, έχει σοβαρές επιπτώσεις διότι κάνει την αποστολή του παιδιού να αποχωριστεί από τη μάνα του και να εξατομικευτεί υπερβολικά δύσκολη, αφήνει δε την ψυχική δομή του παιδιού ελλειμματική και αναστέλλει την ανάπτυξή της.

4) Η αξιολόγηση του πατέρα σαν μοντέλο επιθετικότητας, εγκατάστασης της libido αλλά και ανάπτυξης αγαπητικής σχέσης εκ μέρους του υιού του, είναι από τις κύριες προϋποθέσεις για τη δημιουργία σωστής ταυτότητας του φύλου. Σχεδόν σε όλα τα προομοφυλόφιλα παιδιά, ο πατέρας δεν ήταν διαθέσιμος σαν αντικείμενο αγάπης ώστε να ταυτιστεί ο υιός μαζί του. Αυτό το είδος πατέρα ούτε για τη μάνα ήταν αξιόλογη πηγή συναισθηματικής υποστήριξης. Κι αν συμβαίνει να είναι παρών, σπάνια θέτει όρους ή απαγορεύει, αντίθετα είναι ιδιαίτερα παθητικός κι αποσυρμένος.

5) Αν και οι περισσότεροι ομοφυλόφιλοι περιγράφουν τον πατέρα τους σαν αδύνατο, παθητικό ανίκανο να ανταπεξέλθει στη μητέρα, δεν πρέπει να υποτεθεί ότι όλοι οι παραιτητικοί πατέρες δίνουν την εντύπωση της υποταγής και της ηττοπάθειας. Μερικοί υιοθετούν μια συναισθηματική στάση αλαζονείας, εχθρικότητας και ανωτερότητας. Πρόκειται για αμυντικούς μηχανισμούς αντιρρόπησης ενάντια στην κυρίαρχη μάνα, τους οποίους ασυνείδητα αντιλαμβάνονται σαν τρόπους έκφρασης και εκδήλωσης της γνήσιας πατρότητας.

6) Μερικοί ομοφυλόφιλοι παραπονούνται ότι οι πατέρες τους με ενεργό τρόπο έδειχναν φανερά τη δυσαρέσκειά, το μίσος και την αποδοκιμασία προς τους υιούς τους ή τους κατηγορούσαν ανοικτά ότι συμπεριφέρονταν σαν «σίσσι». Αν πάλι προσπαθούσε κάποιος απ” αυτούς να επιδείξει ανδροπρεπή συμπεριφορά στο παιδί του, το έκανε με αποσπασματικό τρόπο, με ελάχιστη συναισθηματική συνεισφορά και συχνά με εμφανή διάθεση να ειρωνευτεί, γελοιοποιήσει και χλευάσει τον υιό του. Με αυτό τον τρόπο απόδιωχναν και την έσχατη πιθανότητα να αποτελέσουν μοντέλο ταύτισης για τους υιούς τους.

7) Άλλοι πάλι για να αποφύγουν τις έριδες, να μειώσουν τις φιλονικίες ή να εξαφανίσουν τις πιθανότητες τσακωμών και χειροδικιών με τις γυναίκες τους κυριολεκτικά παραχωρούσαν την επίβλεψη των υιών τους στη μάνα. Με άλλα λόγια θυσιάζουν τους υιούς τους για να δραπετεύσουν από τις συζύγους τους και να διαφυλάξουν την ησυχία και την ελευθερία τους.

8) Πολλές μητέρες ομοφυλοφίλων υποφέρουν από μια αίσθηση αυτοϋποτίμησης και άγχος ευνουχισμού οι ίδιες καθώς και από έντονο φθόνο του πέους καθώς θεωρούν τον εαυτό τους και έχουν ανατραφεί έτσι, ώστε να πιστεύουν πως είναι γεννητικά ακρωτηριασμένες. Αυτές θεωρούν τα σώματα των αγοριών τους σαν πέη, υποκατάστατα ή σύμβολα της δικής τους αρσενικότητας, «επενδύοντας στους υιούς τους ολόκληρο το θετικό και συναισθηματικό φορτίο τους». Συμπεριφέρονται προς τα σώματα των παιδιών τους σαν να αποτελούν μέρος του δικού τους κορμιού ή βάζουν εμπόδια στο δρόμο προς την εξατομίκευση και την ελεύθερη έκφραση του παιδιού τους, ιδίως στην περίοδο του όχι[3] στην ηλικία των δύο ετών, οπότε το συντρίβουν. Δείχνουν περιφρόνηση προς τη φαλλική ανδρική εικόνα των υιών τους, επεμβαίνουν στην ταυτότητα του εγώ και στη σεξουαλική ταυτότητα τους, ακρωτηριάζοντας τη φαλλική αυτοεπιβεβαίωση και καταστρέφοντας κάθε αίσθηση αξίας του εγώ τους.

9) Υπό αυτές τις συνθήκες το αγόρι είναι ανίκανο να αποταυτιστεί από τη μάνα του προοιδιπόδεια έστω κι αν βρει τις κατάλληλες προϋποθέσεις να ταυτιστεί με τον πατέρα του κατά την οιδιπόδεια φάση ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης. Αυτό απαιτεί τη συνεργασία και των δύο γονέων καθώς και ένα ήρεμο παιδί που νιώθει να αγαπιέται κι από τους δύο γονείς του. Έχει δίκιο ο Greenacre που υποστήριξε από το 1960 ότι «οι διεστραμμένοι ασθενείς έχουν ιστορικό στο οποίο ο πατέρας υπέστη ένα σοβαρό, χρόνιο και συχνά ανυποχώρητο τραύμα εξευτελισμού της αξιοπρέπειάς του από τη μάνα, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα 2-3 χρόνια της ζωής του παιδιού«.

10) Στη φάση της επανατροφοδότησης (rapprochement)[4] κατά Malher, η οποία είναι υποφάση του σταδίου αποχωρισμού και εξατομίκευσης, το παιδί χρησιμοποιεί φυσιολογικά, τη μητέρα του σαν μέσο για να παλινδρομεί φαντασιωτικά σε προηγούμενες περιόδους ανάπτυξης, τότε που ένοιωθε μέρος και κομμάτι αναπόσπαστο του σώματός της. Την ίδια στιγμή η μάνα με τον τρόπο που φέρνεται, αρνούμενη να συνεργαστεί, είτε απασχολούμενη με τα άλλα της παιδιά, είτε με την εργασία της, του διεγείρει έντονα συναισθήματα μνησικακίας και ματαίωσης. Εδώ κρίνεται αναγκαία η παρουσία του πατέρα ο οποίος πρέπει να γίνει για το παιδί «μια σταθερή νησίδα που το συνδέει με την εξωτερική πραγματικότητα, αντικαθιστώντας τη μάνα στο ρόλο της επανατροφοδότησης που χάθηκε».

Είναι η περίοδος που τα νήπια απογοητευμένα από τις μητέρες τους, προκαλούν τους πατέρες να συμμετάσχουν στο παιχνίδι μαζί τους ζωγραφίζοντας μαζί, τηλεφωνώντας τους στη δουλειά, παίζοντας παιχνίδια στο κρεβάτι και στο πάτωμα ή εφευρίσκοντας διάφορους τρόπους για να απασχολήσουν τον πατέρα. Διότι η πατρική αγάπη τα βοηθά να μειώσουν το φόβο που τα απειλεί, ότι θα χάσουν το μητρικό αντικείμενο αγάπης. Ένα φόβο που τα πανικοβάλλει και τα μπλοκάρει πλήρως ενώ ματαιώνει και διαταράσσει τα μέγιστα την αντίληψη της πραγματικότητας. Μερικές φορές φαίνεται να είναι η ευρεία λεωφόρος που οδηγεί στην ψύχωση και μάλιστα την παρανοϊκή.

Αυτό το ενθουσιώδες παιχνίδι με τον πατέρα είναι που λείπει τελείως από το ιστορικό των προομοφυλόφιλων παιδιών. Έχει μάλιστα παρατηρηθεί ότι τα προομοφυλόφιλα αγόρια έχουν πολύ μεγάλη δυσκολία να συνδεθούν με άλλα πρόσωπα που μπορούν να παίξουν το ρόλο του πατρικού υποκατάστατου, συγκρινόμενα με τα φυσιολογικά αγόρια που εύκολα υποκαθιστούν τον πατέρα τους με ένα θείο, αδέρφια τους, παππούδες ή άλλους γηραιότερους άνδρες. Ίσως γιατί πληγώνονται καίρια από την ανυπαρξία, την παραίτηση ή την αδιαφορία του πατέρα μέσα στο εχθρικό περιβάλλον που κατασκευάζει γι’ αυτά η εξουσιαστική μάνα τους.

Είναι γεγονός πως εάν το παιδί δεν έχει τον πατέρα του να του συμπαρασταθεί, βιώνει ένα σοκαριστικό αίσθημα συρρίκνωσης και ξεφουσκώματος της αυτοεκτίμησης λόγω του υπερκαταπιεστικού συναισθήματος αδυναμίας και την επώδυνη αναγνώριση ότι είναι μόνο και αβοήθητο μέσα στη ζωή. Αυτό ακριβώς ονομάζει μια μάνα ψυχαναλύτρια, η Κάρεν Χορνάι, βασικό άγχος [5]. Αυτή η αίσθηση του αβοήθητου και της απειλής, προκαλεί υπερβολική ναρκισσιστική ευαλωτότητα, δυναμιτίζει τη συνοχή του εγώ, καταστρέφει την αυτοεκτίμηση και καταλήγει στην παθολογική εκδήλωση ενός μεγαλειώδους ναρκισσιστικού κι εξωπραγματικού εγώ για να αμυνθεί. Με αυτό τον τρόπο το παιδί θα κατασκευάσει την πρωτογενή υποδομή της ναρκισσιστικής διαταραχής της προσωπικότητας με την οποία όπως αναφέραμε, συχνά συνυπάρχει ο προοιδιπόδειος τύπος ΙΙ της ομοφυλοφιλίας.

11) Στον ομοφυλόφιλο άνδρα λοιπόν η μητέρα του έχει καταστεί από τη νηπιακή ηλικία ένα αντικείμενο διχασμού και σύγκρουσης. Από τη μια μεριά είναι επικίνδυνη και τρομακτική, πιέζοντάς τον προς τον χωρισμό και απειλώντας τον με την απώλεια του πρωτογενούς αντικείμενου αγάπης που είναι αυτή η ίδια! Από την άλλη μεριά, υπάρχουν οι συνειδητές και ασυνείδητες τάσεις της μητέρας να εναντιωθεί σε ένα τέτοιο χωρισμό, να το καταβροχθίσει και να παραμείνει απειλητικά ενωμένη με το παιδί της. Αυτή είναι άλλωστε και η προοιδιπόδεια πυρηνική σύγκρουση της ομοφυλοφιλίας τύπου Ι.

Παρατηρούμε ότι στη γένεση της ομοφυλοφιλίας συνυπάρχει ο εγωισμός και η νευρωτική αν όχι και ψυχωσικού τύπου, υπερηφάνεια μεταξύ των γονέων που βρίσκει έδαφος και αντανακλά απευθείας στη συμπεριφορά του παιδιού που διαστρέφεται ναρκισσιστικά, αποκτά οριακή διαταραχή της προσωπικότητας με στοιχεία ναρκισσιστικού τύπου (borderline personality proper) κατά τον O.F. Kernberg. Eδώ ερχόμαστε πράγματι να δούμε μια πραγματικότητα που έρχεται από τα βάθη των αιώνων 1900 χρόνια πριν ο Φρόυντ[6] ασχοληθεί με το θέμα αυτό στις εργασίες του.

1]Οι Βieber, Dain, Dince, Drellich, Freud, Grand, Gundlach, Kremer, Rifkin, Wilbur, Socarides, από την εμπειρία τους στην ψυχανάλυση ομοφυλοφίλων ασθενών, συμφωνούν λίγο πολύ για την επίδραση των σχέσεων γονεών-παιδιών στη γένεση της ομοφυλοφιλίας.

2]Socarides, C.: “The Preoedipal Origin and Psychoanalytic Therapy of Sexual perversions», International University Press, INC, Connecticut, 1988, page, 265.

3]Περίοδος του όχι ή φάση της άρνησης λαμβάνει χώρα περί το δεύτερο χρόνο ζωής κατά την οποία το νήπιο λέει συνεχώς «όχι» σε κάθε εντολή των γονέων του, δοκιμάζοντας έτσι την αυτοβουλία του προκειμένου να αποχωριστεί λίγο αργότερα από αυτούς και να γίνει αυτοτελές και ανεξάρτητο.

4]Abelin, E. L. “The role of the father in the separation-individuation process. In: Separation-Individuation: Essays in Honor of Margaret S. Mahler, ed. S. B. Mc Devitt & C.F. Settlage. New York: International University Press, p.p. 229-253.

5]Βασικό άγχος είναι το αίσθημα του παιδιού, αγοριού και κοριτσιού, ότι είναι απομωνομένο και αβοήθητο, σ’ ένα κόσμο “εν δυνάμει” εχθρικό. Ότι εκεί που νιώθει σιγουριά και ασφάλεια ξαφνικά αλλάζουν τα δεδομένα και απειλείται ακόμη και με ολοκληρωτική αυτοεκμηδένιση. «Νεύρωση και ανθρώπινη ανάπτυξη. Η πορεία για την ανέλιξη της προσωπικότητας», Εκδ. Επτάλοφος, Αθήνα 1990 σελ. 8.

6] Freud, S.: (1905b),»Three essays on the theory of sexuality», Standard Edition, 7:125-145. London: Hogarth Press, 1953. (1910a), «Leonardo da Vinci and a memory of his Childhood» Standard Edition, 11:59-137. London: Hogarth Press, 1957. (1914), «On narcissism: An introduction. Standard Edition, 14:67-105. London: Hogarth Press, 1958.

Ιούλ 07

Δυο ακόμη μορφές διαστροφικής συμπεριφοράς. Μάθημα 7ον

Η Λανθάνουσα μορφή διαστροφής.

Στη λανθάνουσα μορφή διαστροφής η ψυχική δομή του ασθενούς υποκρύπτει την τάση κάποια στιγμή να εκδηλωθεί στην πράξη ενός είδους διεστραμμένη συμπεριφορά είτε προοιδιπόδειου, είτε οιδιπόδειου τύπου, αλλά ευρίσκεται εν ύπνω. Ο δυνητικά διεστραμμένος μπορεί να έχει ή να μην έχει, συνειδητή γνώση της προτίμησής του να φτάσει στην οργασμική ολοκλήρωση μέσω μιας παρά φύση σεξουαλικής συμπεριφοράς. Τα όνειρά του όμως, οι φαντασιώσεις του, βρίθουν από διεστραμμένης φύσης υλικό.

Ένα τέτοιο παράδειγμα αποτελούσε ασθενής μας ο οποίος από την παιδική του ηλικία είχε τις πιο κάτω φαντασιώσεις πριν κοιμηθεί: ότι βρισκόταν σε ένα ερημικό νησί αποκλεισμένος από αιμοβόρους Ναζί και Ες-Ες σε στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας αλυσοδεμένος κι ολόγυμνος. Στο ίδιο χώρο υπήρχαν πανέμορφες γυναίκες οι οποίες συνήθως προέρχονταν από τα πιο όμορφα κορίτσια και συμμαθήτριες που είχε γνωρίσει στο σχολείο και το περιβάλλον του. Όλες τους ήταν γυμνές και αλυσοδεμένες όπως κι ο ίδιος και υπέφεραν από τους δήμιους τους το κοινό βασανιστήριο της μαστίγωσης με τη γάτα με τις εφτά ουρές. Το αίμα άχνιζε και έρεε στα γυμνά κορμιά τους αλλά δε σταματούσε το μαρτύριο εκεί. Οι Ναζί τον ανάγκαζαν με το ξύλο να τις «βατέψει» όλες ενώ αυτοί συνέχιζαν το επώδυνο μαστίγωμα των κοριτσιών και του ίδιου, μέχρι τελικής πτώσεως. Τη φαντασίωση αυτή τη συνέχισε και στην εφηβεία και στην ενηλικίωση, μόνο που τώρα συνοδευόταν με έντονο αυνανισμό. Θα μπορούσε να ήταν εντελώς αντίθετη φαντασίωση με ομοφυλόφιλο περιεχόμενο αν κυριαρχούσε στη φαντασία του από την ηλικία των 4,5 έως 7 ετών.

Τα άτομα που πάσχουν από λανθάνουσας μορφής διαστροφή μπορεί να περάσουν όλη τους τη ζωή χωρίς να ενεργοποιήσουν ή να πραγματοποιήσουν τη διαστροφή τους. Έχουν τη δυνατότητα να διατηρούν μια περιορισμένη μέτρια σε ποιότητα ετερόφυλη σεξουαλική σχέση που τα αφήνει συχνά ανικανοποίητα, αδιάφορα και τα αναγκάζει να καταφεύγουν στον αυνανισμό με μόνιμο συνοδό τις διεστραμμένες φαντασιώσεις τους. Τα άτομα αυτά μπορεί να μη το δείχνουν, αλλά πάσχουν από τη διαστροφή μόνιμα αν και την αποκρύπτουν κάτω από μια φαινομενικά φυσιολογική συμπεριφορά. Συχνά ο περίγυρός τους και η ίδια η γυναίκα τους, δεν έχει αντιληφτεί τίποτα και τα θεωρεί απόλυτα φυσιολογικά άτομα. Το αν θα εκδηλωθεί και θα βγει στη φόρα η διαστροφή τους ή δε θα συμβεί ποτέ αυτό, είναι θέμα συνθηκών και προσωπικής βούλησης του ίδιου του προσώπου. Η μετακίνησή του από τη λανθάνουσα μορφή στην ανοιχτή διαστροφή και το αντίθετο, διαμορφώνει την εναλλακτική μορφή σεξουαλικής διαστροφής.

Η σχιζοδιαστροφική συμπεριφορά.

Πρόκειται για διεστραμμένα άτομα με καθηλωμένη την ανάπτυξή τους στη συμβιωτική φάση ανάπτυξης. Τα συμπτώματά τους είναι μέρος μιας ψυχωτικής κατάστασης.[1] Το χαρακτηριστικό στοιχείο σ’ αυτές τις περιπτώσεις είναι βαρύτατες διαταραχές στην ταυτότητα του φύλου η οποία υποκρύπτει την ύπαρξη σχιζοφρενιογόνου διεργασίας που οδηγεί τον άρρωστο σε βαθιά διαταραχή της ταυτότητας και σε σύγχυση μεταξύ του εαυτού και του αντικείμενου. Ο σχιζοδιαστροφικός βρίσκεται σε αδυναμία να επενδύσει με επιτυχία στο αντικείμενο δηλαδή αδυνατεί να διατηρήσει ή να εγκαταστήσει ικανοποιητικές σχέσεις με τον εξωτερικό κόσμο, αν και έχει αφομοιωμένη τη σωματική του εικόνα και ενσωματωμένες παραστάσεις των γεννητικών του οργάνων. Και εδώ υπάρχει ισχυρή πρώιμη καθήλωση του σχιζοφρενή με τη μάνα, πολύ έντονο άγχος αποχωρισμού, άγχος και φόβος εκμηδένισης και διάσπασης του εαυτού προερχόμενο κυρίως από την παραληρηματική ιδέα ότι η μάνα θα τον καταβροχθίσει.

Η σημαντική ταύτιση με τη μάνα φτάνει τα όρια της συμβίωσης και εκδηλώνεται με σοβαρές δυσχέρειες στις σχέσεις με το αντίθετο φύλο από μικρή ηλικία. Τα διεστραμμένα σεξουαλικά ενδιαφέροντα αναπτύσσονται στα 5 με 6 πρώτα χρόνια ζωής. Όλα αυτά θυμίζουν εκπληκτικά τον προοιδιπόδειο διαστροφικό τύπο ΙΙ με τη ναρκισσιστική καθήλωση και τη δυσκολία να διαχωρίσει το μεγαλειώδη εαυτό από τον πραγματικό. Το ερώτημα είναι, μπορούν να διαχωριστούν αυτές οι δύο διαστροφικές καταστάσεις;

Ο R. C. Bak το 1971 στην εργασία του «Αντικειμενικές σχέσεις στη Σχιζοφρένια και στη Διαστροφή» (Internat. J. Psycho-Anal., 52:235-242) καθορίζει με αρκετή ευκρίνεια τις διαφορές μεταξύ διαστροφής στη σχιζοφρένια και διαστροφής προοιδιπόδειου τύπου.
Οι διαστροφικές συγκρούσεις και το παραλήρημα που τις συνοδεύει είναι συνέπεια της σχιζοφρενικής διεργασίας ενώ στην προοιδιπόδεια καθήλωση η σεξουαλική διαστροφή εκδηλώνεται σαν αποτέλεσμα της καθήλωσης και της παλινδρόμησης της προσωπικότητας.

Στη σχιζοδιαστροφή, οι αντικειμενικές σχέσεις δε διατηρούνται με το γύρω κόσμο αν δεν καταργούνται κιόλας. Η διαστροφική παρόρμηση αλλά και κάθε σεξουαλική παρόρμηση είναι μια ισχυρή προσπάθεια να αποκατασταθούν οι αντικειμενικές σχέσεις με το περιβάλλον από το ψυχωτικό άτομο. Πιο συχνά παρατηρούνται στην παρανοϊκή σχιζοφρένεια και στο συνοδό παραλήρημά της.

Παρανοϊκό παραλήρημα με διεστραμμένο περιεχόμενο είναι κάτι αρκετά συνηθισμένο στους ανώμαλους ψυχωτικούς. Μέσα από το εξωπραγματικό παραλήρημά τους επιχειρούν τη διατήρηση των σχέσεων με τον κόσμο χωρίς φυσικά να αποφεύγονται κατά καιρούς α) η σοβαρή ψυχοσυναισθηματική παλινδρόμηση, β) η ολοκληρωτική καταστροφή των σχέσεων με το κοινωνικό σύνολο ή με τους γονείς, το σύζυγο, τα παιδιά, το φίλο κ.α. γ) η παρουσία ελλείμματος στις αυτόνομες λειτουργίες του εγώ, δηλαδή διαταράσσονται μέχρι αποδιοργανώσεως η προσοχή, η κρίση, η μνήμη, η αντίληψη της πραγματικότητας, ο τρόπος σκέψης, χειρισμού της γλώσσας, των ταλέντων κ.λπ. δ) γίνεται τέλος ανέφικτο να στηθεί ένα τείχος προστασίας ενάντια στα διάφορα ερεθίσματα.

Ο Νορμαν μεταφέρει τη βαλσαμωμένη μάνα του στο υπόγειο για προστασία από τον επικίνδυνο έξω κόσμο

Ο Άλφρεντ Χίτσκοκ στο «Ψυχώ» του αναφέρεται με μοναδικό τρόπο στον σχιζοφρενή Νόρμαν ο οποίος συμβίωνε με τη νεκρή και βαλσαμωμένη από τον ίδιο, μάνα του. Η παρουσία οποιασδήποτε νέας γυναίκας στο μοτέλ του ήταν το κόκκινο φως που σήμαινε τον κίνδυνο κατάρρευσης της παθολογικής νεκρόφιλης σχέσης μάνας – υιού. Υπό το κράτος του διλήμματος, ποια από τις δύο να προτιμήσει (την άλλη γυναίκα η τη μάνα;) ο Νόρμαν ταυτιζόταν με τη μάνα, απομιμούνταν τη φωνή της, φόραγε μια γυναικεία περούκα και έσφαζε την αντίπαλο κι ανταγωνίστρια στην καρδιά του Νόρμαν, γυναίκα. Ο αναγνώστης αντιλαμβάνεται ότι η πρώιμη καθήλωση του Νόρμαν στη συμβιωτική φάση ανάπτυξης των 2-3 πρώτων χρόνων ζωής, δημιουργεί τις βάσεις για την ανάπτυξη της σχιζοφρενικής διεργασίας στον γιο. Η ψύχωση εκδηλωνόταν με τη διαστροφική μορφή της νεκρόφιλης αιμομικτικής σχέσης, με το παραλήρημα ανταγωνισμού και αντιζηλίας ανάμεσα στη μομιοποιημένη μάνα και τη νέα, όμορφη και θελκτική γυναίκα-αντίπαλό της. Το παράλογο αυτό σενάριο απέφερε τους καρπούς του, το όργιο σφαγής που επακολουθούσε.

[1]Socarides, W. C.: “The Preoedipal Origin and Psychoanalytic Therapy of Sexual Perversions”, International University Press. Inc., 1988, page, 81-82

Ιούλ 07

Η οιδιπόδεια προέλευση της σεξουαλικής διαστροφής. Μάθημα 6ον

Η οιδιπόδεια μορφή σεξουαλικής διαστροφής οφείλεται στην ανεπάρκεια του ατόμου να επιλύσει το οιδιπόδειο σύμπλεγμα και τους φόβους ευνουχισμού με αποτέλεσμα να οδηγείται στην αρνητική οιδιπόδεια θέση[1] και σε επί μέρους παλινδρόμηση που εκδηλώνεται με πρωκτικές και στοματικές συγκρούσεις. Έτσι εξηγούνται οι περιπτώσεις ζευγαριών τα οποία, όπως είδαμε σε προηγούμενα κεφάλαια που αναφέραμε, αρέσκονται κατά τη διάρκεια του ερωτικού παιχνιδιού να συμμετέχουν απαραιτήτως σε σκηνές κοπρολαγνείας, ουρολαγνείας, κοπροφαγίας, πόσης ούρων από το στόμα και άλλα όμοια αηδιαστικά ερωτικά παιχνίδια. Ασφαλώς όσοι λαμβάνουν μέρος στα παιχνίδια αυτά δεν είναι διεστραμμένοι, όμως μεταξύ αυτών υπάρχουν ψυχικά ασθενείς οι οποίοι αν δεν επιβάλλουν το βίτσιο τους στο σύντροφό τους όχι μόνο δεν ευχαριστιούνται το σεξ, αλλά καθίστανται ανίκανοι να ολοκληρώσουν τη συνουσία.

Ένα παράδειγμα τέτοιο αποτελεί ο οιδιπόδειος τραβεστί ο οποίος παίρνει την πρωτοβουλία να υποδυθεί το ρόλο της γυναίκας φορώντας γυναικεία εσώρουχα, κάλτσες κ.λπ. Μεταμορφώνει δηλαδή – έστω προσωρινά – τον εαυτό του σε γυναίκα (χωρίς να επιδιώκει αλλαγή του φύλου, όπως κάνει ο διασεξουαλικός). Υποδύεται το ρόλο της μάνας γεγονός που απαλύνει το άγχος, το φόβο, την αγωνία και δεν παραλύει τη διάθεσή του για σεξ, αλλά αντίθετα τον διεγείρει ερωτικά και τον κάνει ικανό να επιστρέψει στη γυναίκα του και να ολοκληρώσει τη συνουσία.

Αν οι διεστραμμένοι δεν εφεύρουν τρόπους να μειώσουν το άγχος ευνουχισμού και το σύμπλεγμα κατωτερότητας, αδυναμίας, ανασφάλειας και ανεπάρκειας που τους διακατέχει εξ αιτίας οδυνηρών εμπειριών που τους συνέβησαν κατά την οιδιπόδεια ηλικία, 5-12,13 ετών, πλημμυρίζουν από τρόμο και αδυνατούν να αναπτύξουν στύση, πολύ περισσότερο δυσκολεύονται να απολαύσουν την κανονική συνουσία. Αυτά ας τα κατανοήσουν ορισμένοι γονείς οι οποίοι όταν αναγνωρίσουν – συχνά πολύ αργά – κάποια διαστροφή στο παιδί τους, τότε απευθύνονται στους ειδικούς για τη θεραπεία του. Αλλά το κακό έχει ήδη γίνει, ενώ αντίθετα έχουν χάσει πολύτιμο χρόνο για να το προλάβουν λόγω της αγνοίας και της απειρίας τους, μαζί με την ευθύνη που συχνά – πυκνά φέρνουν για την προέλευσή της.

Όσον αφορά τώρα τον ομοφυλόφιλο άνδρα, ο ατυχής αυτός διεστραμμένος παραλύει από το φόβο και το άγχος όταν πρόκειται να απομιμηθεί τον πατέρα μέσω του ανδρικού ρόλου, έτσι παίρνει ασυνείδητα το ρόλο της γυναίκας (μάνας) και ο άλλος άνδρας (ο εραστής του) μετατρέπεται σε πατέρα, πράγμα που τον κάνει να ανεχθεί με λιγότερο άγχος και φόβο την ανδρική φιγούρα σαν ερωτικό σύντροφο. Αποφεύγει με αυτό το μηχανισμό να ταυτισθεί με τον πατέρα, το μισητό αυτό ον που απεχθάνεται από την εποχή που ήταν υιός.

Όλα ξεκινούν από αυτό το κλασικό τρίο

Kατά τον ίδιο τρόπο, μια γυναίκα που απεχθάνεται το πρότυπο της μητέρας της, άρα μισεί τον γυναικείο ρόλο που καλείται να παίξει στη διάρκεια του σεξ, αποδέχεται ευχαρίστως τον ανδρικό ρόλο, αποφασίζει δηλαδή να μετατραπεί σε άνδρα και αναθέτει το ρόλο της μάνας στην άλλη γυναίκα.[2]

Στη διαστροφή οιδιπόδειου τύπου, οι διεστραμμένες επιθυμίες είναι τρομακτικές, απωθούνται από τον ασθενή και σείουν τα νήματα της σεξουαλικής εκτροπής από το ασυνείδητο. Το να καταγίνεται ο πάσχων με διεστραμμένες πρακτικές δεν είναι υποχρεωτικό, όπως στις προοιδιπόδειες μορφές που είναι πιο αρχέγονες, πρωτόγονες και δυσκολοπειθάρχητες. Το πρότυπο σεξουαλικής συμπεριφοράς όμως είναι ευκολομετάβλητο. Έτσι ενώ η συνειδητή επιλογή συντρόφου είναι προς το αντίθετο φύλο, παρεμβαίνουν συχνά ενδοψυχικοί λόγοι για τους οποίους αυτή προσωρινά αλλάζει. Ένας π.χ. παντρεμένος άνδρας με αρκετά καλή προσαρμογή στη σεξουαλική του ζωή, κάτω από μια ψυχική παρόρμηση της στιγμής, χάνει την αίσθηση του ελέγχου και ευρισκόμενος σε μια ειδική συνθήκη, μηχανικός σε συγκρουόμενα αυτοκίνητα του λούνα-Παρκ, παρασύρει ένα ανήλικο κορίτσι που έρχεται να διασκεδάσει σε ώρα που δεν υπάρχει κόσμος τριγύρω και την αποπλανά φτάνοντας μέχρι και τη συνουσία. Με παρόμοιο τρόπο, νεαρός στρατιώτης ετερόφυλος και μεγάλος κυνηγός του ποδόγυρου, έχοντας καταπιεστεί σεξουαλικά σε μια απομακρυσμένη μονάδα στον Έβρο, επιδιώκει και επιτυγχάνει να έχει ομοφυλόφιλη επαφή με συνάδελφό του στρατιώτη.

Συχνά, στην οιδιπόδεια μορφή διαστροφής, έχουμε διαταραχές στην ταύτιση του εαυτού που καθορίζεται από το φύλο. Το φυσιολογικό είναι να ταυτιστεί το αγόρι και το κορίτσι με τον γονέα του ίδιου φύλου, δηλαδή με τον πατέρα του και τη μάνα της. Εδώ όμως η ταύτιση αντιστρέφεται. Στον άνδρα η ανωμαλία αυτή οφείλεται σε μια δευτερογενή ταύτιση με τον γονέα του αντίθετου φύλου, και στη γυναίκα έχουμε ελλειμματική σεξουαλική ταύτιση με το γυναικείο φύλο, τη μητέρα.

Ο άνδρας αναπτύσσει άγχος που πηγάζει από φόβους διείσδυσης και εκμηδένισης από την πανίσχυρη ανδρική (πατρική) φιγούρα. Η γυναίκα φοβάται απόρριψη από την πανίσχυρη μάνα. Κοινά και στους δύο είναι η συνειδητή και ασυνείδητη ντροπή και ενοχή που ξεκινά από το υπερεγώ. Παρατηρούμε εδώ ότι επιβεβαιώνεται η άποψή μας ότι στη λανθάνουσα ηλικία αναπτύσσεται συγχρόνως η πρωτοβουλία και η εργατικότητα ενάντια στην ενοχή, την ντροπή και την κατωτερότητα κατά Έρικσον [3]. Οι δε διαστροφές της οιδιπόδειας προέλευσης είναι (διαστρεβλωμένες) προσπάθειες να εξασφαλιστεί η εξάρτηση και να αποκτηθεί δύναμη με το δελεασμό του ισχυρότερου συντρόφου και την παρακίνησή του στην ομοφυλοφιλία. Στην παιδεραστία ο τρόπος που λειτουργεί μπορεί να είναι να πετύχει ο παιδεραστής να ξαναγίνει αν είναι άνδρας το «αγαπημένο» παιδί και ταυτόχρονα η «αγαπημένη» μάνα χωρίς να χάσει ο παιδεραστής το πέος του.

Στον διασεξουαλικό, το κίνητρο είναι μια λαχτάρα για τη θηλυκότητα και μετά από μια εγχείρηση αλλαγής φύλου, έχει και την ανατομική επιβεβαίωση ότι επιτέλους «είναι» το αντίθετο φύλο που επιθυμούσε και ανατομικά βεβαιωμένο, μαζί με την επιθυμία να αντικαταστήσει τη μητέρα με τον πατέρα. Παρόμοια κίνητρα υπάρχουν σε όλες τις οιδιπόδειες μορφές σεξουαλικής διαστροφής.[4]

Η σεξουαλική διαστροφή στους περισσότερους ανώμαλους είναι ολότελα αποξενωμένη από το εγώ, χαμένη στο ασυνείδητο. Μόνο όταν ξεσπά στο συνειδητό και εκδηλώνεται ξεπερνώντας τις αναστολές, φέρνει άγχος, θλίψη, ενοχή, ντροπή, τραυματισμένη αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια.

Οι σεξουαλικές διαστροφές διευκολύνονται να εκδηλωθούν σε καταστάσεις έκφρασης επιθετικότητας της ομάδας, όπου το υπερεγώ προβάλλεται πάνω στον αρχηγό της ομάδας και αυτός κάνοντας χρήση του συλλογικού υπερεγώ δίνει την εντολή και χωρίς πλέον ενοχή, τα μέλη της ομάδας μπορούν ελεύθερα να διαπράξουν τις πιο χυδαίες διαστροφές. Τέτοια παραδείγματα έχουμε κατά τους ομαδικούς βιασμούς του άμαχου πληθυσμού, εν καιρώ πολέμου, από εχθρικούς εισβολείς, ή πιο συχνά με τις συμμορίες (gangs) νεαρών που βιάζoυν επανειλημμένα περαστικές γυναίκες, αθώα θύματα, που είχαν την ατυχία να βαδίζουν νύχτα σε ένα σκοτεινό κι απόμακρο δρόμο μιας μεγαλούπολης.[5] Κλασσικό παράδειγμα τέτοιας ομαδικής εκδήλωσης βίας παραμένει ο Σικελικός Εσπερινός.

[1]Αρνητική οιδιπόδεια θέση είναι η ταύτιση του γιου με τη μάνα αντί του πατέρα και η έλξη του προς άλλους άνδρες που τους μετατρέπει σε αντικείμενα έρωτος και σεξουαλικής επιθυμίας, μετριάζοντας έτσι το φόβο που έχει για τον πατέρα του. Με τον ίδιο τρόπο και η γυναίκα απορρίπτει το μητρικό πρότυπο ταύτισης και ταυτιζόμενη με το ανδρικό φύλο συμπεριφέρεται σαν άνδρας στρεφόμενη ερωτικά προς κατάκτηση των γυναικών, επιδιώκοντας σαφείς λεσβιακές σχέσεις.

[2] Socarides, W. C.: “The Preoedipal Origin and Psychoanalytic Therapy of Sexual Perversions”, International University Press. Inc., 1988, page, 79.

[3]ERIK H. ERIKSON: Childhood and Society, Chapter 8, Eight Ages of Man.Norton Press N.Y., 2nd Edition, 1963,  pages 255-261.

[4] Socarides, W. C.: “The Preoedipal Origin and Psychoanalytic Therapy of Sexual Perversions”, International University Press. Inc., 1988, pages, 80-81.

[5] As above, page, 80, look also Sperling, O: “Psychodynamics of group perversions”, Psychoanalytic Quart., 1956, 25:56-65.

 

Ιούλ 07

Χαρακτηριστικά των προοιδιπόδειων μορφών ομοφυλόφιλης διαστροφής. Υποτύποι Ι & ΙΙ.Μάθημα 5ον

Τα χαρακτηριστικά των προοιδιπόδειων μορφών ομοφυλοφιλίας είναι:

1.Η προοιδιπόδεια μορφή διαστροφής, όπως είπαμε, οφείλεται σε καθήλωση του ατόμου σε προοιδιπόδεια μορφή ανάπτυξης, δηλαδή μεταξύ των πρώτων έξη μηνών ζωής και των τριών ετών.

2.Το κίνητρο που την καθοδηγεί είναι ασυνείδητο και έχει σαν αφετηρία το άγχος εκμηδένισης ή το βασικό άγχος κατά την Χορνάι, δηλαδή το αίσθημα του επαπειλούμενου κινδύνου κατά της ύπαρξης του μικρού νηπίου όταν αυτό ευρίσκεται μπρος σε μια δυνητικά επικίνδυνη κατάσταση που απειλεί να το συντρίψει αν εξελιχθεί αρνητικά και καταστροφικά γι” αυτό. Π.χ. Την ώρα που ένας γονιός εξ αιτίας ενός ξεσπάσματος θυμού κακοποιεί το δίχρονο παιδί του προκαλώντας του κατάγματα και αιματώματα στο κεφάλι, γίνεται η αιτία να συνδέσει το παιδί την οργή και το θυμό, την ευαλωτότητα με την επιθετικότητα, την καταστροφικότητα με τον φόβο της εκμηδένισης που νιώθει από τον μαινόμενο γονέα με κάποια διαστροφική συμπεριφορά.

3.Υπάρχει σοβαρή διαταραχή του καθορισμού της ταυτότητας του φύλου. Π.χ. σε έναν ομοφυλόφιλο άνδρα υπάρχει μια ψευδής, ρηχή, αδύναμη και κατ’ επίφαση ανδρική ταυτότητα. Παρόμοια στη λεσβία υπάρχει μια ψευδής, διαστρεβλωμένη και μη αποδεκτή από την ίδια θηλυκή ταυτότητα προερχόμενη από τη μάνα, η οποία εκλαμβάνεται ότι μισεί την κόρη της αλλά και μισείται από αυτή. Αυτή η διαταραχή στον καθορισμό της ταυτότητας του φύλου δεν είναι ποτέ απούσα από την ξεκάθαρα περιγεγραμμένη διαστροφή. Μπορεί όμως να κρύβεται και να χρειάζεται πολύ επίμονη κι ενδελεχή αναλυτική εξέταση του ασυνείδητου του ψυχαναλυόμενου από τον ψυχαναλυτή, για να αποκαλυφθεί.
Η εμμονή του άνδρα ομοφυλόφιλου αλλά και της λεσβίας στην πρωτογενή ταύτιση με τη γυναίκα (μάνα), μια ταύτιση που είναι φυσιολογική μεταξύ του 2ου και του 3ου χρόνου ζωής, όταν συνεχίζεται μετά τα τρία χρόνια είναι αποτέλεσμα της ανικανότητας του εαυτού να διασχίσει τη φάση του αποχωρισμού και της εξατομίκευσης (κατά τη θεωρία της Μάργκαρετ Μάλερ) και να αναπτύξει μια ξεχωριστή, ανεξάρτητη και εξατομικευμένη ταυτότητα από τη μητέρα του/της.

4.Οι διεστραμμένοι των προοιδιπόδειων τύπων διαστροφής, υπόκεινται σε άγχη επίμονα και ανυπόφορα στη φύση τους, που τους οδηγούν σε πάθη τόσο ισχυρά ώστε καταλήγουν στη συνεχή καταπάτηση των ηθικών αξιών, στην επιδίωξη και έμμονη αναζήτηση σεξουαλικών και διεστραμμένων πράξεων.

5.Η επιμονή των πρωτόγονων και αρχαϊκών νοητικών μηχανισμών οδηγεί σε μια απλόχερη ενσωμάτωση και προβολή των συναισθημάτων άγχους, φόβου και απειλής κατά της ζωής. Το άτομο διακατέχεται από υπαρξιακή αγωνία τόσο έντονη που είναι αδύνατο να αντιμετωπιστεί με τους συνηθισμένους τρόπους άμυνας του Εγώ πχ. άρνηση, αντίδραση μετασχηματισμού, εκλογίκευση, κ.λπ.

6.Το υπαρξιακό άγχος που αναπτύσσεται οφείλεται στους φόβους της καταβρόχθισης, της εκμηδένισης του Εγώ, (ο αναγνώστης ας προσέξει τα πιο κάτω σκίτσα, έργο ψυχαναλυόμενου) στο χάσιμο του εαυτού και των ορίων του εγώ, στη διάλυση του εαυτού, στο φόβο του αυτοκερματισμού, στο έντονο άγχος αποχωρισμού, «τη συγχώνευση ταυτότητας» όπως ο Έρικσον πρωτοπεριέγραψε το 1950. Όλοι οι ασθενείς αυτοί χρειάζονται τη διαστροφική πράξη στην προσπάθειά τους να εξασφαλίσουν την επιβίωση του εγώ και να επιτύχουν την προσωρινή έστω σταθερότητα των ορίων του εαυτού. (Οι σπάνιες εξαιρέσεις αυτού του τύπου οι οποίες δεν μπορούν συνειδητά να δεχτούν τις διαστροφικές πράξεις, μάχονται δυναμικά εναντίον αυτών και ως εκ τούτου το σύμπτωμα παραμένει λανθάνον, όπως θα το εξετάσουμε στο μέρος περί των λανθανουσών μορφών διαστροφής).

7.Το διεστραμμένο σύμπτωμα συντονίζεται από το εγώ, καθώς οι πυρηνικές συγκρούσεις, όπως ο φόβος της καταβρόχθισης από τη σαρκοφάγο μάνα, το χάσιμο των ορίων του εγώ, η διαταραχή της συνοχής του εαυτού, έχουν υποστεί μια μεταμόρφωση εξ αιτίας ενός μηχανισμού άμυνας που καλείται απωθητικός συμβιβασμός (repressive compromise mechanism) επιτρέποντας μόνο το πιο αποδεκτό μέρος της νηπιακής σεξουαλικότητας να παραμένει στη συνειδητότητα. (Μηχανισμός που περιγράφηκε από τον μαθητή του Φρόυντ, τον Σακς). Έτσι το διεστραμμένο σεξουαλικά άτομο αγνοεί την βαθύτερη φρίκη που τον οδηγεί στη σεξουαλική διαστροφή. Αυτό του μειώνει το άγχος και τον πανικό κατά πολύ.

8.Υπερισχύουν τα πρωτόγονα και προγεννητικά χαρακτηριστικά του Εγώ. Αντί της λογικής, της κρίσης, του αυτοελέγχου, της αυτοπειθαρχίας, έχουμε συχνά εκδηλώσεις ανώριμων, παρορμητικών δραστηριοτήτων και συμπεριφορών που ακυρώνουν τις πιο πάνω λειτουργίες. Π.χ. το άτομο παρουσιάζει επιφανειακές συμπεριφορές στοματικού ή πρωκτικού τύπου συνεχώς και σε έντονο βαθμό σχεδόν αποκλείοντας τη βαθύτερη σκέψη. Εκδηλώνεται ανώριμα, επιπόλαια, σχεδόν αντανακλαστικά στις επιταγές της πραγματικότητας αλλά και της κοινωνίας. Συχνά μάλιστα γίνεται ο περίγελος, το επίκεντρο αρνητικών σχολίων, αρνητικό πρότυπο συμπεριφοράς προς αποφυγήν. Για παράδειγμα ο επιδειξιμανής που ενώ τον κουτσομπολεύει και σχολιάζει όλη η γειτονιά, αυτός αναρωτιέται «μα τι έκανα; Εγώ κοιταζόμουνα στον καθρέπτη όταν με είδε η γειτόνισσα κατά λάθος».

9.Για το διεστραμμένο ασθενή ο σκοπός της διαστροφής του είναι η επιβίωση του Εγώ. Επιπρόσθετα στον ομοφυλόφιλο άνδρα υπάρχει μια επανασυγκρότηση της έννοιας της σεξουαλικής ταυτότητας από συμφώνου με την ανατομία του σώματος. Ο άνδρας επιτυγχάνει την «αρρενωπότητα» μέσω της ταύτισης με τον αρσενικό σεξουαλικό σύντροφό του∙ αυτό μειώνει το φόβο του ευνουχισμού. Η ομοφυλόφιλη γυναίκα επιτυγχάνει «ταύτιση εξ αντηχήσεως» (resonance identification) με τη γυναίκα σύντροφό της. Aυτό μειώνει και το αίσθημα του ευνουχισμού της. Η γυναίκα έτσι αναδημιουργεί την «καλή» σχέση μάνας-παιδιού. Άλλες διαστροφικές δραστηριότητες έχουν καλά περιγεγραμμένες λειτουργίες πέρα από εκείνες της επιβίωσης του Εγώ. Π.χ. ο διεστραμμένος αναπτύσσει ικανοποιητικές διαπροσωπικές σχέσεις, προσαρμόζεται καλά στο επαγγελματικό πλαίσιο και δημιουργεί οικογένεια, παιδιά κ.λπ. Συμβαίνει έτσι να συμβιώνει κάποιος κοντά σε ένα τέτοιο πρόσωπο χωρίς να αντιληφτεί για χρόνια την υποκρυπτόμενη διαστροφή του.

10.Οι δύο υποτύποι των προοιδιπόδειων διαστροφών, (ο τύπος Ι και ΙΙ) μπορούν να οριστούν και να διαφοροποιηθούν από το βαθμό της παθολογίας των αντικειμενικών σχέσεων που έχει αναπτύξει ο ασθενής του τύπου Ι ή ΙΙ με το γύρω κόσμο .

O προοιδιπόδειος υποτύπος διαστροφής Ι.

Εν πρώτοις είναι μέτριος σε βαρύτητα. Υπάρχει μια παλινδρόμηση ή καθήλωση σε μια παιδική μορφή λιβιδινικής επένδυσης του εαυτού και του αντικείμενου. Ένα τέτοιο άτομο ταυτίζει τον εαυτό του με το αντικείμενο της αρέσκειάς του, ενώ ο εαυτός του προβάλλεται επάνω στο εξωτερικό αντικείμενο που λατρεύει και το οποίο ερωτεύεται και αγαπά τυφλά διότι το συγχέει και το θεωρεί ότι καθρεφτίζει ή αντικαθιστά τον εαυτό του τον ίδιο. (Kernberg, 1975, p. 329).

Ο Φρόυντ από το 1914 στη μελέτη του πάνω στον «ναρκισσισμό» έγραφε: «σύμφωνα με το ναρκισσιστικό τύπο» ένα τέτοιο άτομο αγαπά (α) τον εαυτό του για αυτό που είναι, (β) για αυτό που ήταν, (γ) για αυτό που θα του άρεσε να είναι στο μέλλον, (δ) κάποιον που κάποτε ήταν τμήμα του εαυτού του». Με το (δ) εννοεί το λιβιδινικό αντικείμενο αγάπης που ο ναρκισσιστής διάλεξε να επενδύσει όλη τη σεξουαλικότητά του, τουτέστιν τη μάνα, την ερωμένη ή τον ομοφυλόφιλο σύντροφο ή ακόμη και το φετίχ που λατρεύει.

Ο αναγνώστης κατανοεί τώρα όλα όσα συμβαίνουν στην ψυχοπαθολογία των ερωτικών σχέσεων και διαστροφών σε αντίθεση με τον υγιή και ισορροπημένο άνθρωπο, ο οποίος επενδύει με πιο ώριμο τρόπο τη λιβιδώ του (σεξουαλική ενέργεια ) επάνω στον εαυτό του και στο αντικείμενο, δηλ. τον ερωτικό σύντροφό του . Eρωτεύεται, αλλά δεν απορροφάται, αγαπάει, αλλά δε συντήκεται με το αντικείμενο της αγάπης του. Διατηρεί την αυτονομία του, το δικαίωμα να ενεργεί ελεύθερα και αυτόβουλα, να αγαπά και να σέβεται τον εαυτό του, αντί να υποδουλώνεται στο αντικείμενο του έρωτά του.

Ομοφυλοφιλία προιδιπόδειου τύπου ΙΙ.

Ο ασθενής που εμφανίζει διαστροφή στη σεξουαλική συμπεριφορά προοιδιπόδειου τύπου ΙΙ, διακατέχεται από την πιο σοβαρή μορφή διαστροφής που ελκύει το πρωταρχικό ενδιαφέρον του ερευνητή-ψυχαναλυτή λόγω της σοβαρότητας και της βαρύτητας της μορφής που παίρνει. H διαστροφική συμπεριφορά τύπου ΙΙ, κυριαρχεί σταθερά στην ψυχική ζωή του ατόμου, στην αναζήτηση για ταυτότητα καθώς και στη συνεκτικότητα του εαυτού. Οι διαστροφές που εκδηλώνονται σε ασθενείς του τύπου αυτού δεν είναι άσχετες με την ψυχοπαθολογία της προσωπικότητάς τους. Πρόκειται για ψυχική διαταραχή που ουσιαστικά υπάγεται στη ναρκισσιστική διαταραχή της προσωπικότητας με διάφορους βαθμούς βαρύτητας.

Η υπερηφάνεια, η αλαζονεία, η εγωκεντρικότητα, ο ναρκισσευόμενος εαυτός είναι η αιτία όλων των σεξουαλικών διαστροφών και φυσικά της ομοφυλοφιλίας.

Παρατηρούμε ότι το δαιμόνιο της εγωκεντρικότητας, του εγωισμού και της υπερηφάνειας είτε από την ορθόδοξη θεώρηση των πραγμάτων το δει κανείς, είτε από την ψυχαναλυτική, της Φροϋδικής και της Χορναϊκής Σχολής, γίνεται το πιο σοβαρό και βαθύτερο αίτιο που οδηγεί στη γένεση της κάθε είδους σεξουαλικής διαστροφής. Αν ψάξουμε σε βάθος για τα αίτια πρόκλησης των διαστροφών θα δούμε να συνδέεται ο ναρκισσισμός του προσώπου με τη λανθασμένη επίλυση της ερικσόνιας φάσης από την οποία όλοι οι άνθρωποι αναγκαστικά θα διέλθουν∙ της Αυτοπειθαρχίας έναντι της Αυτοκατάχρησης.

Κατά τη διερεύνηση του θέματος των διαστροφών, από την υπάρχουσα βιβλιογραφία αλλά και από τη μελέτη διαφόρων περιπτώσεων διαστροφών, αποδεικνύεται ξεκάθαρα η σχέση της ιδεατής εικόνας, της νευρωτικής υπερηφάνειας, του ναρκισσισμού και του εγωισμού με την ανυπαρξία αυτοελέγχου και αυτοπειθαρχίας με κατάληξη την αυτοκατάχρηση και την αυτοκαταστροφή.

Ιούλ 07

ομοφυλοφιλία χωρίς φραγμούς και προκαταλήψεις από την ψυχαναλυτική άποψη Μάθημα 4ον

Για να κατανοήσουμε την προέλευση της ομοφυλoφιλίας από ψυχαναλυτικής πλευράς χρειάζεται να εξηγήσουμε τη βασική αιτία που προκαλεί γενικά μια διαστροφή καθώς και να περιγράψουμε τα τρία είδη της ομοφυλοφιλίας όπως τα ταξινομεί ο ειδικός στην ψυχαναλυτική έρευνα επί των διαστροφών Κάρολος Σοκαρίδης.[1]

Κάρολος Σοκαρίδης ο ψυχαναλυτής που απέδωσε την ομοφυλοφιλία σε διαστροφική συμπεριφορά των γονέων προς τα παιδιά τους.

Ο Σοκαρίδης έχει αναπτύξει μια ενοποιημένη θεωρία για την προέλευση, ανάπτυξη και εγκατάσταση όλων των σεξουαλικών διαστροφών. Αρχικά υπάρχει ένα θεμελιώδες χαρακτηριστικό της διαστροφής βάσει του οποίου την ξεχωρίζουμε από τη σεξουαλική ποικιλία και διαφορετικότητα που εφαρμόζεται μεταξύ των φυσιολογικών σεξουαλικά συντρόφων. Κι αυτό το θεμελιώδες χαρακτηριστικό είναι απαραίτητο να ενυπάρχει σε οποιαδήποτε διαστροφική πράξη. Ποιο είναι; Η ασυνείδητη και προστακτική ανάγκη για επιδίωξη και γεύσιμο της εμπειρίας της σεξουαλικής ευχαρίστησης και της οργασμικής εκτόνωσης με έναν ιδιαίτερο τρόπο (το σεξουαλικό στόχο) ή με ένα ειδικό και ξεχωριστό αντικείμενο . Όσον αφορά τώρα την ομοφυλοφιλία τη διακρίνει στον προοιδιπόδειο τύπο Ι, τον προοιδιπόδειο τύπο ΙΙ, την οιδιπόδεια ομοφυλοφιλία και τη σχίζοομοφυλοφιλία .

Αυτή η κατηγοριοποίηση κατά τον Σοκαρίδη, μας δίνει ένα πολύτιμο πλαίσιο αναφοράς το οποίο μας διευκολύνει να ερμηνεύσουμε κάθε μορφή διαστροφής . Έτσι όχι μόνο η ομοφυλοφιλία, αλλά και ο σαδομαζοχισμός, ο φετιχισμός, η παιδεραστία, η επιδειξιμανία, η παρενδυσία, ο τρανσεξουαλισμός, η κοπρολαγνεία η ουρολαγνεία κ.λπ. μπορούν να εξηγηθούν σαν διαστροφές προοιδιπόδειας προέλευσης . Αυτές είναι σοβαρότερης μορφής, πρωτόγονες διαστροφές, με στοιχεία μόνιμης παλινδρόμισης του εαυτού, πολύ δύσκολες στην αποκατάστασή τους και πολύ πιο ανθεκτικές στην ψυχαναλυτική θεραπεία από τις διαστροφές οιδιπόδειας προέλευσης οι οποίες επέρχονται δευτερογενώς οφειλόμενες σε προσωρινή παλινδρόμηση.Τούτο σημαίνει ότι ένας προοιδιποδιακά ομοφυλόφιλος είναι σχεδόν αδύνατο να θεραπευτεί. Το πρόσωπο που από τόσο μικρή ηλικία (κάτω των 5 ετών) εκδηλώνει ομοφυλόφιλη προτίμηση ελάχιστες δυνατότητες έχει να μεταβάλει την ομοφυλική του συμπεριφορά.

Οι τελευταίες μορφές δεν αποτελούν οριστική αναστολή της ανάπτυξης και ωρίμανσης του εαυτού και μπορούν να θεραπευτούν με όμοιο τρόπο προς τη νεύρωση .

Tέλος υπάρχουν οι σχιζοδιαστροφές, αποτέλεσμα ενός αρχαϊκού και πρωτόγονου επίπεδου λειτουργίας, μια μανιασμένη και χαοτική προσπάθεια να κατασκευάσει ο ψυχωσικός αντικειμενικές σχέσεις .

Τα λεπτομερή χαρακτηριστικά κάθε μορφής διαστροφής μας δίνουν μια πολύ συγκεκριμένη ιδέα του βαθμού σοβαρότητας ή μη της κάθε διαστροφής. Ο αναγνώστης όταν έχει γνώση των χαρακτηριστικών των δύο προοιδιπόδειων μορφών, της οιδιπόδειας, της λανθάνουσας και της σχιζοδιαστροφικής μορφής της ομοφυλοφιλίας, κατανοεί καλύτερα το βάθος και το πλάτος της ανωμαλίας στην οποία βυθίζονται οι άνδρες και οι γυναίκες, τα παιδιά και οι γέροντες, όταν χάσουν το μέτρο και την πειθαρχία και καταλήξουν στην αυτοκατάχρηση της σεξουαλικότητας. Μπορεί επίσης να κατανοήσει γιατί η δυσκολία για την αντιμετώπιση μιας τόσο βαθιά ριζωμένης διαστροφής είναι δεδομένη και αν καθηλωθεί στα πιο πρόωρα και πλησιέστερα προς την αρχική φάση της ζωής στάδια όπως του πρωτογενούς αυτισμού (the primary autism) γίνεται αθεράπευτη. Βέβαια από τη φάση αυτοί όλοι μας περνάμε κατά τη Margaret Mahler, την θεωρεί απόλυτα φυσιολογική, είναι διάρκειας δύο το πολύ μηνών, αρχίζει στο τέλος της εμβρυικής ζωής, αμέσως μετά τον τοκετό, αλλά δεν κολλάμε σ’ αυτή. Ο αθεράπευτα διαστροφικός έχει για κάποιο σοβαρό λόγο, που παρεμβαίνει δυστυχώς, κολλήσει.

[1] Στο βιβλίο του «The Preoedipal Origin and Psychoanalytic Therapy of Sexual Perversions» o Charles W. Socarides αν και αναφέρεται σε μια πολυδιάστατη προσέγγιση από πλευράς ερμηνείας, προέλευσης και δημιουργίας των διαστροφών, εν τούτοις αναπτύσσει μια ενιαία θεωρία για την προέλευση τους, την αναπτύσσει δε στο ως άνω βιβλίο. Όπως ο ίδιος ο συγγραφέας αναφέρει: «Από τις παρατηρήσεις σε νήπια και παιδιά, καθώς και τις προσπάθειες ψυχαναλυτικής θεραπείας ασθενών μου που έπασχαν από διαστροφές, οδηγήθηκα στην υπόθεση ότι όλες οι διαστροφές ξεκινούν από ένα κοινό κέντρο διαταραχής.»

Ιούλ 07

Περί ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ Μάθημα 3ον

Gay Parade υποβιβασμός του ανθρώπου ή όχι;

Τι κάνει τους ανθρώπους ομοφυλόφιλους;

Η ομοφυλόφιλη διαστροφή για τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους κάθε άλλο παρά είναι αμαρτία όπως πιστεύουν οι διάφοροι ηθικολόγοι, ούτε ψυχική παρέκκλιση όπως την κατατάσσουν οι ψυχίατροι στο Διαγνωστικό και Στατιστικό τους Εγχειρίδιο για τις Ψυχικές νόσους, το γνωστό σαν DSM-IV. Γι’ αυτούς η ομοφυλοφιλία είναι μια διαφορετική σεξουαλική προτίμηση, η επιθυμία να κάνεις σεξ με το δικό σου φύλο αντί το άλλο.

Ως γνωστόν από το 1973, η Αμερικάνικη Ψυχιατρική Εταιρεία έπαψε να θεωρεί την ομοφυλοφιλία ψυχική νόσο και σεξουαλική διαστροφή συντείνοντας στη όλη σύγχυση. Αν και οι αιτίες που οδηγούν στην ομοφυλόφιλη σεξουαλική έκφραση και συμπεριφορά είναι εξίσου περίπλοκες όσο και η ετερόφυλη, οι ίδιοι οι ομοφυλόφιλοι δε τη θεωρούν καν έναν συγκεχυμένο σεξουαλικό προσανατολισμό, αλλά μια απλή ερωτική έλξη προς το ίδιο φύλο, ένα δικαίωμα στην ελεύθερη εκλογή συντρόφου εξαρτώμενη αποκλειστικά από μια βαθιά ριζωμένη στην προσωπικότητα συμπεριφορά. Απορρίπτουν μετά βδελυγμίας τη σκέψη ότι μπορεί να είναι εκδήλωση μιας λανθασμένης σεξουαλικής ταυτότητας η οποία διαπερνάει κάθε κομμάτι του χαρακτήρα τους πηγαίνοντας πολύ πίσω, στην πρωταρχική ψυχολογική ανάπτυξη της προσωπικότητας, τόσο πίσω, όσο δε φτάνει καν η παιδική μνήμη.

Στην καθημερινή ψυχιατρική πράξη έχουμε δει αγόρια ηλικίας 3, 4, 5 και 6 ετών, που προσέρχονται στο ιατρείο μας από τους ανήσυχους αγχωμένους γονείς τους με αυτή την επενδυμένη από πανικό και αγωνία, ερώτηση: «Το παιδί μου πρόκειται να καταλήξει σε ομοφυλόφιλο;»

Τα περισσότερα από αυτά τα αγοράκια έχουν τα ίδια γενικά εξωτερικά χαρακτηριστικά που θα περιγράψουμε. Όλα τους είναι χαριτωμένα, συνήθως ξανθά, χωρίς να λείπουν και τα καστανά, με υπέροχα μπλε, πράσινα ή καστανά μάτια. Η φωνή τους είναι βελούδινη, γλυκιά και χαδιάρικη, πολύ ελκυστική. Οι κινήσεις τους έχουν κάποια θηλυκή ποιότητα, γυναικώδεις ιδιοτροπισμούς, αυτό που οι λαϊκοί αποκαλούν «sissines» δηλαδή συμπεριφορά «σίσση».

Η ιδιομορφία τους έγκειται στο γεγονός ότι παίζουν συνήθως με κοριτσάκια της ηλικίας τους, τη βρίσκουν ιδιαίτερα όταν παίζουν με κούκλες και αποφεύγουν μέχρι και μισούν τα σκληρά, αγορίστικα παιχνίδια, με στρατιωτάκια, καουμπόυς, κλέφτες κι αστυνόμους, κυνηγητό, σκοποβολή με όπλα, πόλεμο κ.λπ. Ενδιαφέρονται περισσότερο για το κρυφτό, το κουτσό και άλλα ειρηνικά, κοριτσίστικου τύπου, παιχνίδια. Από διανοητικής πλευράς είναι εξαιρετικά προικισμένα, έξυπνα, μικροί διανοούμενοι, ευαίσθητα με μεγάλη διαισθαντικότητα και συναισθηματική ευαλωτότητα, αντιλαμβάνονται πολύ περισσότερο τα νοήματα και τα αισθήματα από άλλα παιδιά της ηλικίας τους και συχνά κάνουν άφθονες ερωτήσεις που σχετίζονται με την σεξουαλικότητα, τα δύο φύλα, την ερωτική πράξη, σε μικρότερη συνήθως ηλικία από τα συνηθισμένα 3 έως 4 χρόνια, των άλλων παιδιών.

Δείχνουν να έχουν ιδιαίτερα αυξημένο ενδιαφέρον γύρω από τη σεξουαλική τους ταυτότητα, τη γέννηση, την εγκυμοσύνη κ.λπ. Όλα τα σχετικά φαίνονται να έχουν σημασία γι” αυτά, επιμένουν να μάθουν λεπτομέρειες για τον «πελαργό που φέρνει τα παιδιά». Ίσως συλλαμβάνουν την αγωνιώδη απορία των γονέων τους «πρόκειται να καταλήξει ομοφυλόφιλος;» Αισθάνονται το γονεϊκό άγχος, την ανήσυχη ματιά τους και την αγωνιώδη σκέψη που διαπερνά το μυαλό τους. Μερικοί, γονείς δε διστάζουν να αναρωτηθούν φωναχτά μπροστά τους: «Μα πως κάνεις έτσι;» «Τι κινήσεις είναι αυτές; θυμίζουν κορίτσι!»

Τα άλλα παιδιά στο σχολείο μπορεί να τα κοροϊδεύουν, να τα ερωτούν παράξενες ερωτήσεις γεμάτες πονηρά υπονοούμενα αλλά και ενδεικτικά των μύθων που κυκλοφορούν, όπως: «Είσαι όμο;» «Οι γονείς μου λέγουν ότι είσαι γκαίη, είναι αλήθεια;», «μακριά από τους όμο», «αυτοί είναι οριστικά διεστραμμένοι», «μην τους πλησιάζετε αυτούς, θα παρασύρουν και σας!» Επόμενο είναι τέτοια σχόλια να διευρύνουν τη σκέψη και την αντίληψή τους, το εύρος φάσματος των συναισθημάτων τους και τελικά παίζουν σίγουρα έναν πολύ σοβαρό προωθητικό ρόλο στην πορεία τους προς τον ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό.

Ανάλογες παρατηρήσεις έχουν γίνει από αρκετούς ψυχιάτρους, ψυχολόγους, ψυχαναλυτές βιολόγους ερευνητές αλλά και από ανθρωπολόγους, φιλοσόφους, μελετητές και συγγραφείς. Πολύ λίγα όμως συγκεκριμένα αποτελέσματα έχουν προκύψει από όλη αυτή την προσπάθεια που έχει μέχρι σήμερα γίνει. Αυτή η γυναικώδης συμπεριφορά μόνο σε ένα 5% οδηγεί στην ομοφυλοφιλία και στις περισσότερες περιπτώσεις είναι ένδειξη ταύτισης με το γυναικείο φύλο που αφορά τους διασεξουαλικούς τύπους ή transexuals και στο τέλος μάλλον καταλήγει σε φυσιολογική σεξουαλική συμπεριφορά. Κάτω από αυτό το πρίσμα η προέλευση της ομοφυλοφιλίας παραμένει ακόμη ένα μεγάλο ερωτηματικό και οι πολλές εικασίες και θεωρητικές αναφορές δύσκολα επαρκούν για να ερμηνεύσουν την αιτιοπαθογένειά της.

Μια από τις πιο πρόσφατες μελέτες οφειλόμενη στην ομάδα έρευνας του Εθνικού Ινστιτούτου για τον Καρκίνο των ΗΠΑ, από τα εργαστήρια της βιοχημείας ανέφερε στο περιοδικό «Science» (Hamer, H. Dean, Hu, Stella, Magnuson, L. Victoria, Hu, Nan and Pattatucci, M.L.: «A Linkage between DNA Markers on the X Chromosome and Male Sexual Orientation», «Science» July 16 1993, issue), ότι υπάρχουν ενδείξεις πως η ομοφυλοφιλία και ο ομοφυλόφιλος προσανατολισμός είναι τουλάχιστον μερικά, γενετικά καθορισμένα και η κληρονομικότητα τα επηρεάζει.

Ο κύριος υπεύθυνος της ομάδας Χάμερ, διηύθυνε αυτή τη μελέτη σαν μέρος της προσπάθειας του Ινστιτούτου να καθορίσει τους γενετικούς παράγοντες που είναι υπεύθυνοι για την ανάπτυξη καρκίνων που ανευρίσκονται συνήθως σε ομοφυλόφιλους που προσβάλλονται με τον ιό του ΑΙDS.Για το σκοπό αυτό ο Χάμερ και οι συνεργάτες του μελέτησαν τα οικογενειακά ιστορικά 114 ομοφυλοφίλων και βρήκαν ότι οι αδερφοί τους, οι θείοι τους από το σόι της μητέρας τους και οι άρρενες ξάδερφοι από την πλευρά πάλι της μητέρας τους ήταν πολύ πιο πιθανό να είναι ομοφυλόφιλοι από ό,τι αναμενόταν στατιστικά μεταξύ του γενικού ανδρικού πληθυσμού.

Σε μερικές οικογένειες, οι ομοφυλόφιλοι συγγενείς μπορούσαν να ανιχνευθούν ως και τρεις γενεές πίσω. Επειδή οι ομοφυλόφιλοι θείοι και οι άρρενες ξάδερφοι του ομοφυλόφιλου δείγματος μεγάλωσαν και ενηλικιώθηκαν σε διαφορετικά περιβάλλοντα, οι επιστήμονες υπέθεσαν ότι κάποιος γενετικός παράγοντας ήταν υπεύθυνος. Ακόμη περισσότερο, η σύνδεση με τη μητρική αλυσίδα των συγγενών ενίσχυσε την υπόθεση ότι η ομοφυλοφιλία πιθανώς σχετίζεται με το Χ χρωμόσωμα, το οποίο είναι το φυλετικά συνδεδεμένο χρωμόσωμα που οι άνδρες κληρονομούν αποκλειστικά από τις μητέρες τους.

Η σαφής ένδειξη για την ύπαρξη γενετικής σύνδεσης της ομοφυλοφιλίας επιτεύχθηκε μελετώντας το DNA του φυλετικού Χ-χρωμοσώματος σε 40 ζεύγη ομοφυλόφιλων αδερφών. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν μια τεχνική καλούμενη «γεωγραφική κατανομή (χαρτογράφηση;) της γονιδιακής σύνδεσης» (linkage mapping) για να ψάξουν τις πατέντες ομοιότητας της γενετικής πληροφορίας των ατόμων που συνδέονταν μεταξύ τους με δεσμό συγγένειας. 33 εκ των ομοφυλόφιλων ζευγαριών είχαν συγκληρονομήσει γενετικούς δείκτες (markers) στην αυτή περιοχή του Χ-χρωμοσώματος την καλούμενη Χq28, θεωρώντας ότι το 65% των οικογενειών που μελετήθηκαν μετέδωσαν το γονίδιο που οδηγούσε σε ομοφυλόφιλο προσανατολισμό.

Ο διευθύνων τη μελέτη Ντην Χάμερ, αναφέρει: «Η περιοχή που ανακαλύψαμε παριστά μια σημαντική ποικιλία στο ανθρώπινο γενετικό ρεπερτόριο. Εάν το γονίδιο μόνο του μπορεί να απομονωθεί, τότε είναι ενδιαφέρον να κατανοήσουμε πως αντιδρά με τα άλλα γονίδια, τον εγκέφαλο και το περιβάλλον ώστε να επηρεάσει ένα χαρακτηριστικό τόσο περίπλοκο και ποικιλόμορφο όσο η ανθρώπινη σεξουαλικότητα». Είπε επίσης ότι: «Η στατιστική σημαντικότητα των αποτελεσμάτων ήταν μεγαλύτερη από το 99%, που σημαίνει ότι η πιθανότητα να αποδώσουμε τα ευρήματά μας σε τυχαίο συμβάν είναι εξαιρετικά σπάνια.»

Εκείνο που τον εντυπωσίασε ήταν πως αυτά τα 33 ζευγάρια ομοφυλόφιλων αδελφών δεν είχαν κανένα άλλο εμφανές κοινό χαρακτηριστικό εκτός από το σεξουαλικό προσανατολισμό. Δε δίστασε πάντως να προσθέσει ότι η επανάληψη της παραπάνω μελέτης σε ανεξάρτητο πληθυσμό οικογενειών είναι αναγκαία για να επιβεβαιώσει τα αποτελέσματα. Μια παρόμοια μελέτη που αφορά λεσβίες γυναίκες έχει ήδη ξεκινήσει, τα προκαταρκτικά μάλιστα αποτελέσματα αποκαλύπτουν ότι η λεσβιακή τάση και ο σεξουαλικός προσανατολισμός της λεσβίας γυναίκας επηρεάζεται γενετικά από τα γονίδια.

Άραγε το βρήκαμε; αυτό είναι όλο; Μια γενετικά μεταβιβαζόμενη παρέκκλιση; Κανείς συνεπώς ομοφυλόφιλος δεν φέρνει ηθική ευθύνη για την ομοφυλοφιλία του. Κανείς δεν είναι υπεύθυνος για μια αρρώστια που βρίσκεται μέσα στον γενετικό του κώδικα, που μεταδίδεται με το γονιδιακό υλικό των γονέων του. Οι γονείς του και η Φύση μπορεί να φταίνε, αλλά είναι τεράστιο λάθος να την πληρώνει αυτός.

Η μελέτη όμως το λέγει καθαρά ότι έτσι εξηγείται ένα μικρό μέρος της ομοφυλόφιλης σεξουαλικής προτίμησης, περιβαλλοντικοί και άλλοι λόγοι παίζουν εξίσου έναν πολύ σημαντικό ρόλο στην εγκατάσταση της ομοφυλοφιλίας. Άρα δεν φτάνει ο γονιδιακός προσδιορισμός για να εκδηλωθεί η ομοφυλόφιλη συμπεριφορά. Το περιβάλλον, οι συνθήκες που αναπτύσσεται κανείς, η συμπεριφορά των γονέων προς τα παιδιά τους, ο τρόπος που μεγάλωσαν, οι οικονομικές και κοινωνικές προϋποθέσεις, οι θρησκευτικές επιδράσεις, οι παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα. Π.χ. αν δυο Ιρανοί συλληφθούν να διαπράττουν στο σιιτικό Ιράν ομοφυλόφιλη συνουσία αμφότεροι απαγχονίζονται. Αλλά αυτός ο φόβος φτάνει για να αναστείλει το τυφλό σεξουαλικό ένστικτο όταν έχει ήδη εθιστεί να εκτονώνεται μέσα από την ομοφυλόφιλη συνουσία; Όχι με τίποτα! Όπως ακριβώς σε κάποιες Ισλαμικές χώρες ο φόβος του λιθοβολισμού δεν αρκεί για να εμποδίσει μια μουσουλμάνα γυναίκα να διαπράξει μοιχεία.

Ιούλ 07

Περί ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑΣ Μάθημα 2ον

Η ομοφυλοφιλία, είναι γενετικά προκαθορισμένη ή μια επίκτητη διαστροφή;
Μήπως πρόκειται για αυνανισμό με το είδωλο του εαυτού μας;(Αποσπάσματα από το βιβλίο του γράφοντος ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ Ή ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ; Η Ψυχοπαθολογία των Σεξουαλικών Διαστροφών και η αντιμετώπισή τους).

Η απαγωγή του Γανυμήδη από τον Δία

Μέχρι τώρα προσπαθήσαμε να καταδείξουμε ότι χωρίς την ύπαρξη γνήσιας και αυθεντικής αγάπης σε όλο το φάσμα της σεξουαλικότητας, η κατάληξη και για τα δύο φύλα ως προς τον τρόπο που συνδέονται ψυχοσεξουαλικά και βιολογικά, δεν ξεπερνάει τη δεύτερη κατηγορία του φυσικού νόμου, δηλαδή το νόμο του τυφλού ενστίκτου. Με άλλα λόγια το σεξ δεν έχει άλλο νόημα από την καθαρή εκτόνωση του σεξουαλικού ενστίκτου, της λίμπιντο, της τυφλής παρόρμησης και μέσω της αυτοϊκανοποίησης των συνουσιαζομένων να επιτευχθεί η διαιώνιση του είδους. Συμβαίνει αποκλειστικά και μόνο για ευχαρίστηση η οποία επιτυγχάνεται μετά από δερματική τριβή και τριβή των βλεννογόνων, ακριβώς όπως παρατηρούμε στα ανώτερα ζώα, θηλαστικά κ.λπ. Με άλλα λόγια πρόκειται για ένα είδος αυνανισμού έστω κι αν η τριβή γίνεται μεταξύ δερματικών επιφανειών και βλεννογόνων που ανήκουν σε δύο διαφορετικά άτομα. Πιστεύουμε πως ο αναγνώστης μας έχει ήδη διακρίνει από όσα έχουν λεχθεί, ότι εκτός από τον κατά μόνας αυνανισμό υπάρχει και ο διαπροσωπικός αυνανισμός μεταξύ δύο ή περισσοτέρων ατόμων.

Παρομοιάζοντας βέβαια τον άνθρωπο της πτώσης με τα ζώα υποτιμούμε και περιφρονούμε τα καημένα τα ζώα τα οποία ακολουθούν αυτούς τους νόμους που έχουν προκαθοριστεί γι” αυτά, ενώ ο άνθρωπος, οικεία βουλήσει, δεν ακολουθεί την τρίτη κατηγορία νόμων, το νόμο της αγάπης, αλλά τη δεύτερη, το νόμο του ενστίκτου, παραβιάζοντας τη φυσική νομοτέλεια για την οποία είναι κατασκευασμένος. Το αντίτιμο που πληρώνει παραβιάζοντας τη φυσική νομοτέλεια και την τάξη με την οποία είναι πλασμένος γίνεται πρόξενος της κακοδαιμονίας που τον συνοδεύει στη μίζερη ζωή του.

Τα ζώα υποταγμένα στο ένστικτό τους, κάνουν σεξ με αυτοματοματοποιημένο τρόπο ορισμένη εποχή του χρόνου∙ όταν βρίσκονται σε οίστρο για την αναπαραγωγή του είδους∙ αντίθετα ο άνθρωπος και αυτό τον μειώνει κάτω του ζωικού βασιλείου, σχετίζεται με το άλλο φύλο και κάνει έρωτα για προσωπική, εγωιστική ευχαρίστηση ή για το ξεπέρασμα του φόβου, της ανασφάλειας και της αβεβαιότητας που τον πνίγει∙ από απελπισία για τη μοναξιά του, από τον τρόμο που του προκαλούν τα γεράματα και η φρίκη πως θα μείνει αβοήθητος και μόνος στο τέλος της ζωής του.

Φθάνει εκεί εφόσον δεν πιστεύει σε μεταφυσικές ικανοποιήσεις, έχει σκοτώσει κάθε τι το υπερβατικό μέσα του. Άρα ο ναρκισσισμός, η φιλαυτία και το υπαρξιακό κενό υποκρύπτονται πίσω από την ανάγκη για ζευγάρωμα, συνουσία και επιθυμία για σμίξιμο των γεννητικών οργάνων. Ω, πόσο τα παραδείγματα του Ρωμαίου και της Ιουλιέττας, του Πελλέα και της Μελισσάνθης, του Ορφέα και της Ευριδίκης, του Δευκαλίωνα και της Δαύκης, της Άλκηστης και του Άδμητου, του Φάουστ και της Μαργαρίτας, του Δάντη και της Κατερίνας, ωχριούν και αποδεικνύονται ξεθωριασμένες ιστορίες του παρελθόντος στη στείρα εποχή μας όπου ο ρομαντισμός και η αγάπη φαίνονται να μην εμπνέουν πια τους ανθρώπους!

Γι” αυτό η ομοφυλοφιλία και ο λεσβιακός έρωτας, οι πλέον ισχυρές μορφές της ανθρώπινης σεξουαλικής παρέκκλισης και διαστροφής στις ημέρες μας γίνονται αποδεκτές και προωθούνται μάλιστα με το πρόσχημα ότι είναι και αυτός ένας τρόπος αποδεκτής σεξουαλικής εκτόνωσης και ερωτικότητας.

Είναι όμως έτσι; Ας το δούμε από όλες τις υπάρχουσες απόψεις το θέμα αυτό.
Όπως έχει ήδη αναφερθεί στη μελέτη αυτή, είναι αναγκαίο όπως φαίνεται, παράλληλα με τις οκτώ ηλικίες του ανθρώπου, σύμφωνα πάντα με την επιγενετική θεωρία του Έρικ Έρικσον τροποποιημένη από εμάς, για να οδηγηθεί ο άνθρωπος στην πλήρη ωριμότητα, να διδαχθεί και να κατανοήσει κατά τη διάρκεια κριτικών περιόδων της ψυχοσυναισθηματικής και γνωστικής του ανάπτυξης, το ρόλο και τη σημασία της αυτοπειθαρχίας (self discipline).

Αν αυτόν τον παράγοντα πειθαρχίας και αυτοελέγχου δεν τον αφομοιώσει θα καταλήξει στο άλλο άκρο∙ την αυτοκατάχρηση. Με άλλα λόγια διατηρούμαστε εν ζωή και επιβιώνουμε σαν κοινωνικά όντα, μόνο αν μάθουμε να βιώνουμε το μέτρο και την πειθαρχία. Εάν κατανοούμε τι σημαίνει σεβασμός προς τον εαυτό μας και το συνάνθρωπο, συλλογικό συμφέρον αντί του ατομικού, λιτότητα για χάρη των απαιτήσεων της ομάδας αντί της απεριόριστης ατομικής κατανάλωσης. Αναγνώριση της ανάγκης να υπομένουμε και να αποδεχόμαστε τις δυσκολίες και τον πόνο αντί της αποκλειστικής επιδίωξης της ευχαρίστησης και ηδονής προς συμφέρον του εαυτού μας και μόνο.

Το ερώτημα μολαταύτα είναι∙ σε ποια ηλικία το άτομο είναι ικανό να ενδοβάλει την αυτοπειθαρχία σαν λειτουργία; να εξοπλίσει το εγώ του με αυτή, ώστε να δυνηθεί αργότερα να επιτύχει κάνοντας σωστή χρήση της, την πνευματική ωριμότητα και αυτοσυνειδησία; ή αλλιώς πως να επιδιώξει τον τελικό στόχο της ζωής∙ την επίτευξη του γνήσιου εαυτού του κατά την χορναϊκή θεωρία ή τον δοξασμό κατά την ορθόδοξη χριστιανική αντίληψη περί ζωής;

Αυτός άλλωστε είναι και ο στόχος της μελέτης αυτής. Να καταδειχθεί πως μέσα από την ανάγκη της αυτοπειθαρχίας μπορεί ο άνθρωπος να αγαπήσει τον εαυτό του και τον συνάνθρωπό του και να φτάσει στην ύψιστη συνειδητότητα, εκεί όπου βασιλεύει η σοφία και η άνευ όρων αγάπη. Πριν όμως αγγίξουμε αυτά τα επίπεδα της ανθρώπινης καταξίωσης υπάρχουν πολλές απορίες και πολλά ερωτήματα που οφείλουν να εξετασθούν και να απαντηθούν σε σχέση με την ομοφυλοφιλία, όπως κάναμε και με τις άλλες διαστροφές, παρεκκλίσεις, παραλλαγές και μεταμορφώσεις του ανθρώπινου πάθους.

Στο κεφάλαιο τούτο θα προσπαθήσουμε να εξετάσουμε την ομοφυλοφιλία και τη λεσβιακή σχέση από όλες τις οπτικές γωνίες, αποσκοπώντας στο να βοηθήσουμε τον αναγνώστη να κατανοήσει πως αυτή η γεμάτη συγκρούσεις συμπεριφορά επέρχεται. Τι την προκαλεί; Αποτελεί διαστροφή ή απλή σεξουαλική παρέκκλιση; Αποτελεί διαταραχή κι αν ναι, είναι θεραπεύσιμη ή όχι; Πως οφείλουν οι πολιτισμένες δυτικοευρωπαϊκές κοινωνίες να συμπεριφέρονται προς τους ομοφυλόφιλους και τις λεσβίες; Ποιος ο ρόλος της ψυχολογίας, της ψυχανάλυσης αλλά και της βιολογίας πάνω στην ομοφυλοφιλία; Το αρχαίο ελληνο-αθηναϊκό-πλατωνικό πνεύμα έχει να μας διδάξει τίποτα ουσιαστικό ως προς τον τρόπο που οι σύγχρονοι πολιτισμένοι άνθρωποι και λαοί οφείλουν να σκέπτονται ή να αντιλαμβάνονται την ομοφυλόφιλη σχέση;

Ιούλ 07

Το περί ΟΜΟΦΥΛΟΦΥΛΙΑΣ πρόβλημα από ψυχιατρικής και Ψυχαναλυτικής άποψης. Μάθημα 1ον

Επειδή βάσει του αντιρατσιστικού νόμου που θα ψηφιστεί απαρεγκλίτως, απαρακωλύτως και απαραιτήτως, κατ” εντολήν των βυσσοδομούντων αιρετικών και βεβήλων των ιερών και οσίων μας Φράγκων, εντός των ημερών από την εν συγχύσει ευρισκομένη, ανήμερη και ανίερη Βουλή των απολωλότων προβάτων, κάθε επιστήμονας και μετά κάθε άνθρωπος και δη πιστός, που θα εκφέρει γνώμη για τον προσανατολισμό του φύλου θα καταδικάζεται ως ρατσιστής, θα θέλαμε να ενημερώσουμε τους φίλους μας άπαξ και δια παντός περί της ομοφυλοφιλίας.

Ιδιαίτερο βάρος πέφτει στον γράφοντα καθ’ ότι τυχαίνει να είναι πιστός άνθρωπος της Εκκλησίας και επιστήμονας και ακόμη πιο ειδικά, ψυχίατρος και ψυχαναλυτής. Για τούτο θα απελευθερώσω εργασίες μου που απαίτησαν μια ολόκληρη ζωή για να γραφούν και χρόνια μελέτης και επαγγελματικής μου δουλειάς σχετικά με το ευαίσθητο τούτο θέμα.

Όλη   η  εμπειρία μου από το 1973 μέχρι σήμερα υπάρχει καταγεγραμμένη σε βιβλίο με τον τίτλο: «ΚΑΤΑΧΡΗΣΗ Ή ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ; και υπότιτλο: Η Ψυχοπαθολογία των Σεξουαλικών Διαστροφών και η αντιμετώπισή τους». Εκδόσεις ΑΠΑΝΤΑ ΚΟΙΝΑ. Από αυτό το βιβλίο θα παρουσιάσω μερικά κεφάλαια και ελπίζω ότι θα γίνω όχι απλώς σαφής αλλά σαφέστατος ως προς το θέμα της ΟΜΟΦΥΛΟΦΥΛΙΑΣ και δεν θέλω να παρεξηγηθώ ως ομοφοβικός γιατί στις μέρες μας σκοπίμως γίνεται κατάχρηση του όρου. Αυτά τα λίγα διότι συμπίπτουν με την θεωρία του παραθύρου του Όβερτον (Overton’s Window) με την οποία θα ασχοληθούμε δια πολλών στο μέλλον. Είμαι τόσο ομοφοβικός όσο και ετεροφοβικός αν θέλετε να ξέρετε. Αλλά περί ομοφοβίας θα τα πούμε σε άλλο μέρος.

Τα πρώτα που θα παρουσιάσουμε σαν εισαγωγή στα περί ομοφυλοφιλίας μαθήματα, είναι οι απόψεις δύο αρχιερέων της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας που στέλνουν επιστολή στον πρωθυπουργό της Ελλάδας.

Ο επίσκοπος Γόρτυνος & Μεγαλοπόλεως κ.κ. Ιερεμίας

Ας διαβάσουμε κατά πρώτον την επιστολή του επισκόπου Γόρτυνος και Μεγαλοπόλεως κ.κ. Ιερεμία με την οποία εκφράζει τις βαθύτατες αντιρρήσεις του ενάντια στο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση, τονίζοντας ότι πρόκειται για ένα «ελεεινό νομοσχέδιο ενάντιο στην ελληνορθόδοξη παράδοσή μας».

Ολόκληρη η επιστολή του κ. Ιερεμία:

Ἐξοχώτατε κύριε Πρωθυπουργέ,
Νοιώθω δυνατή τήν ἀνάγκη τῆς ψυχῆς μου, ὡς Ἐπίσκοπος τῆς Ἑλλαδικῆς Ἐκκλησίας, ὡς Πανεπιστημιακός Διδάσκαλος καί ὡς Ἕλληνας πολίτης, τέκνον ἥρωος ἀλβανικῶν ὀρέων, θυσιασθέντος γιά τήν πατρίδα σέ ἡλικία 25 ἐτῶν…
νά σᾶς γράψω τήν παροῦσα σύντομη ἐπιστολή μου, γιά νά διαμαρτυρηθῶ καί ἐγώ γιά τόν ἄθλιο καί ἐλεεινό ἀντιρατσιστικό λεγόμενο νόμο πού σπεύδετε νά ψηφίσετε καί νά ἐπιβάλετε στήν πατρίδα μας τήν Ἑλλάδα. Ὁ νόμος αὐτός εἶναι ἀντίθετος πρός τήν Ἁγία Γραφή, πρός τήν Ἑλληνική σοφία καί παιδεία, ἀλλά καί πρός αὐτήν τήν ἁπλῆ λογική καί τό αἴσθημα τοῦ ἀνθρώπου. Διά τοῦτο εἴμαστε καί σφόδρα ἐνάντιοι πρός αὐτόν ὡς χριστιανοί, ὡς Ἕλληνες καί ὡς κοινοί ἄνθρωποι.

Δέν τό περιμέναμε ποτέ ὅτι στήν πατρίδα μας τήν Ἑλλάδα θά συζητηθεῖ διά νά ἐφαρμοστεῖ διά νόμου μία τέτοια στυγνή δικτατορία, ἡ ὁποία θά μᾶς ἀπαγορεύει νά ὀνομάσουμε τά «σύκα-σύκα» καί τήν «σκάφη-σκάφη»! Γιατί ἐκεῖ τό πάει τό ὑπό ψήφιση νομοσχέδιό σας. Θά μᾶς ἀπαγορεύει, δηλαδή, ὁ ἀντιρατσιστικός νόμος νά ποῦμε ὅτι οἱ ὁμοφυλόφιλοι εἶναι αἰσχροί, ὅτι εἶναι «κύνες», ὅπως τούς ὀνομάζει ἡ Ἁγία Γραφή στό τελευταῖο της βιβλίο, τήν Ἀποκάλυψη.

Οἱ ἄγγελοι πού φυλάγουν τίς πύλες τῆς οὐράνιας πόλης τοῦ Θεοῦ, γιά νά μήν εἰσέρχεται ὁ καθένας σ᾽ αὐτήν, ἀκούγονται νά λέγουν: «Ἔξω οἱ κύνες»! (Ἀποκ. κεφ. 22, στίχος15). Μέ τήν ἔκφραση αὐτή νοοῦνται οἱ ὁμοφυλόφιλοι, οἱ κύναιδοι. Ὥστε λοιπόν, κύριε Πρωθυπουργέ, κατά τόν ἀντιρατσιστικό νόμο, πού σπεύδετε ταχέως νά ψηφίσετε, ὁ συγγραφεύς τῆς Ἀποκάλυψης Εὐαγγελιστής Ἰωάννης εἶναι ρατσιστής; Ναί!

Μέ τόν ὑπό ψήφιση νόμο σας, θά πρέπει ὁ λαός μας νά μήν διαβάζει τήν Ἁγία Γραφή, γιατί οἱ ἥρωές της καί οἱ θεόπνευστοι συγγραφεῖς της, κατά τήν σκέψη τοῦ νόμου αὐτοῦ, εἶναι ρατσιστές.
Πραγματικά, κατά τόν ἀντιρατσιστικό νόμο, πού ψηφίζεται ἐπί κυβερνήσεως Ἀντωνίου Σαμαρᾶ, οἱ Προφῆτες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, πού τόσα γράφει κατά τῶν Ἑβραίων, πρέπει νά καταδικαστοῦν καί νά ὁδηγηθοῦν στίς φυλακές ὡς ρατσιστές.

Στήν χώρα μας, κύριε Πρωθυπουργέ, ὅπου ἄνθησε ἡ ὡραία ἑλληνική σοφία καί ἡ ἐλευθερία, φρονῶ, μετά πολλῶν ἄλλων λογίων ἀνδρῶν, ὅτι δέν μπορεῖ νά σταθεῖ ὁ ὑπό ψήφιση νόμος σας κατά τοῦ ρατσισμοῦ, διότι αὐτός καταστρατηγεῖ τήν ἐλεύθερη σκέψη καί ἔκφραση τῶν ρωμαλέων Ἑλλήνων, χαρίσματα καί ἀγαθά, τά ὁποῖα προστατεύονται συνταγματικῶς.

Πιστεύω δέ ὅτι ὁ νόμος αὐτός θά προκαλέσει θύελλα διαμαρτυριῶν, οἱ ὁποῖες μάλιστα θά ἔχουν ὡς σημειοφόρους ἐμᾶς τούς κληρικούς καί μάλιστα τούς Ἐπισκόπους, γιατί δέν θά ἀφήσουμε, ὄχι δέν θά ἀφήσουμε, ἐμεῖς οἱ Ἐπίσκοποι τόν λαό νά ἀγωνίζεται μόνος του, γιά τήν ὑπεράσπιση τῶν δώρων του, πού ἔλαβε ἀπό τόν Θεό.
Οἱ Χριστιανοί καί μάλιστα οἱ Ἕλληνες Χριστιανοί, δέν θά ἀνεχθοῦν ποτέ δεσμεύσεις στήν σκέψη καί στόν λόγο τους. Ἔχουμε δέ τόν Ἀπόστολο Παῦλο πού μᾶς λέγει: «Τῇ ἐλευθερίᾳ ᾗ Χριστός ἡμᾶς ἠλευθέρωσε, στήκετε καί μή πάλιν ζυγῷ δουλείας ἐνέχεσθε» (Γαλ. κεφ.5, στ.1).

Ἐνημερώνω ὅτι στήν ἐπαρχία μου, τήν Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως, κληρικοί καί λαϊκοί καί ἁπλός λαός (τσοπάνηδες καί γεωργοί) εἶναι ὅλοι ὀργισμένοι ἐναντίον σας γιά τό τόλμημά σας νά προωθεῖτε ἕνα τέτοιο ἐλεεινό νομοσχέδιο ἐνάντιο πρός τήν ἑλληνορθόδοξη παράδοσή μας.

Μέ τήν καλή ἐλπίδα ὅτι θά φωτισθεῖτε ἀπό τόν Θεό καί θά σκεφθεῖτε συνετότερα καί θά σταματήσετε λοιπόν τήν πορεία τοῦ ὑπό ψήφιση νομοσχεδίου, σᾶς χαιρετῶ
Μέ τιμή καί εὐχές
Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

Πυρά εναντίον του Πρωθυπουργού με αφορμή το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο που προωθεί η κυβέρνηση εξαπολύει ο Μητροπολίτης Πειραιώς κ. κ.Σεραφείμ.
Με επιστολή του ο κ. Σεραφείμ επικρίνει τον Αντώνη Σαμαρά τόσο για το θέμα των γενοκτονιών όσο και για το θέμα του γενετήσιου προσανατολισμού και των διώξεων που απορρέουν για όσους εκφράζουν απόψεις επί του θέματος.

Ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, πατριώτης κι αφοσιωμένος στην Ελλάδα Αρχιερέας!

Ας διαβάσουμε και τη δική του επιστολή προς τον Πρωθυπουργό της χώρας:

Ἐξοχώτατε Κύριε Πρωθυπουργέ,
Ἡ ἐντός τοῦ θέρους καί ἀπό τό τμῆμα διακοπῶν τῆς Βουλῆς ψήφιση τοῦ Σχεδίου Νόμου «Τροποποίηση του ν.927/1979 (Α΄139) και προσαρμογή του στην απόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ της 28ης Νοεμβρίου 2008, για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών και εκδηλώσεων ρατσισμού και ξενοφοβίας μέσω του ποινικού δικαίου» μᾶς ἀναγκάζει ἐσπευσμένως νά Σᾶς ἀπευθύνομε τήν παρούσα, διαμαρτυρόμενοι ἐντόνως ἐκ προσώπου τοῦ εὐαγοῦς Κλήρου καί τοῦ φιλοχρίστου λαοῦ τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱ. Μητροπόλεως, διά τήν μή πρόβλεψη στό ἄρθρο 3 τοῦ συγκεκριμένου Σχεδίου Νόμου τῆς κακόβουλης ἄρνησης ἤ ἐκμηδένισης ἱστορικῶν γεγονότων πού ἀναφέρονται στίς γενοκτονίες τοῦ Ποντιακοῦ καί Μικρασιατικοῦ Ἑλληνισμοῦ, τῶν Ἀρμενίων καί τῶν ἄλλων ἐθνοτήτων, πού κατακρεουργήθησαν ἀπό τήν Τουρκική θηριωδία.

Συγχαίρομε δημοσίᾳ τούς 38 Βουλευτάς τοῦ κομματός Σας διά τήν ἐθνική τους θέση καί ἀντίδραση ὅσον ἀφορᾶ στό συγκεκριμένο ἐθνικῆς σημασίας καί σοβαρότητος ζήτημα.
Διαμαρτυρόμεθα ἀκόμη ἐντονότατα, διότι εἰσάγεται γιά πρώτη φορά στήν ἔννομη τάξη καί τό δικαιϊκό σύστημα ἡ ποινική καταδίωξι ἑνός συναισθήματος πού δέν ἔχει λάβει ἀρχή ἐκτελέσεως, ὅπως ἡ ἔννοια τοῦ μίσους, ἡ ὁποία δέν προσδιορίζεται ἐπακριβῶς μέ μέγιστο κίνδυνο τήν καταδίωξη τῆς ἐλευθερίας τῆς συνειδήσεως καί τῆς ἐλευθερίας ἐκφράσεως πού προβλέπονται καί προστατεύονται ἀπό τά ἄρθρα 14-16 τοῦ Συντάγματος καί τό ἄρθρο 10 τῆς Ε.Σ.Δ.Α.

Ἀντιλαμβάνεσθε ἀσφαλῶς ὅτι τό ὑπό συζήτηση καί ψήφιση Σχέδιο Νόμου ὡς ἔχει συζητηθεῖ καί διατυπωθεῖ στήν ἁρμόδια Ἐπιτροπή τῆς Βουλῆς, προσβάλλει τό ἀτομικό δικαίωμα τῆς ἐλευθερίας τῆς ἐκφράσεως πού ὡς ἀνεφέρθη συνταγματικῶς προστατεύεται, γι’ αὐτό καί τό περιεχόμενο τῶν σχετικῶν ποινικῶν τυποποιήσεων συναντᾶ τά ὅριά του στά ἄρθρα 10 παραγρ. 2, 14 καί 17 τῆς ΕΣΔΑ, στά ἄρθρα 19 παραγρ. 2 καί 3 καί 21 τοῦ Διεθνοῦς Συμφώνου τοῦ ΟΗΕ γιά τά ἀτομικά καί πολιτικά δικαιώματα καί στά ἄρθρα 5 παραγρ. 1 καί 2, 16 παραγρ. 1 ἐδ. 2, καί 25 παραγρ. 3 τοῦ Συντάγματος.

Ἑπομένως ἡ ποινική ἐκτίμηση τοῦ συναισθήματος πού δέν ἐνέχει τήν ἀρχή ἐκτελέσεως ἐγκληματικῆς ἐνέργειας ἐπιβάλλει φασιστικῷ τῷ τρόπῳ τήν κατάργηση τῆς ἐλευθερίας τῆς ἐκφράσεως καί ἐπιδιώκει τήν ἀπαγόρευση τῆς σκέψεως, ἐφ’ ὅσον ἡ γνωστοποίησή της θά καθιστᾶ τόν πολίτη ὑποκείμενο τοῦ ποινικοῦ δικαίου.

Ἡ Ἀπόφαση πλαίσιο 2008/913/ΔΕΥ προβλέπει ὅτι προϋπόθεση ποινικῆς καταστολῆς ἐγκληματικῆς ρατσιστικῆς ἐνέργειας εἶναι ἡ προσφορότητα τῆς συγκεκριμένης ἐκδήλωσης νά παράγει ἄμεσο καί ἐπικείμενο κίνδυνο συνολικά γιά τήν εἰρηνική καί ὁμαλή κοινωνική συμβίωση, εἰδικώτερα δέ γιά τά δικαιώματα τῆς ὁμάδας ἤ τοῦ προσώπου κατά τῶν ὁποίων στρέφεται.

Οἱ ἀνωτέρω προϋποθέσεις δέν περιλαμβάνονται στό Σχέδιο Νόμου μέ προφανές ἀποτέλεσμα τήν ποινικοποίηση τῆς ἐλευθερίας ἐκφράσεως καί κρίσεως.

Ἐξοχώτατε κ. Πρωθυπουργέ,
Ἀνοίγετε τό ἀσκό τοῦ Αἰόλου μέ αὐτό τό σχέδιο Νόμου διότι ποινικοποιεῖτε καί αὐτή τήν ἐπιστημονική ἄποψη ἀφοῦ μέ τό ὑπό κρίση Σχέδιο Νόμου θά ἔπρεπε νά εἶναι ὑποκείμενο ἐάν ζοῦσε τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου ὁ μακαριστός Καθηγητής Γ. Ἀ. Μαγκάκης διότι στή Νομική Σχολή ἐδίδασκε εἰδικό ποινικό δίκαιο μέ τό σύγγραμά του «Τά ἐγκλήματα περί τό γενετήσιο ἔνστικτο» ὅπου ἀνεφέρετο καί ἡ παρά φύσι ἀσέλγεια τήν ὁποία κολάζει ὑπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις ὁ ποινικός Νομοθέτης στό ἄρθρο 347 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα ἀφοῦ ἐνδεχομένως μποροῦσε νά θεωρηθεῖ ὅτι ἡ συμπερίληψη στίς ἐγκληματικές πράξεις τῆς βορβορώδους αὐτῆς χυδαιότητος ἐμποιεῖ μίσος σέ βάρος ἐχόντων τό συγκεκριμένο διαστροφικό «προσανατολισμό».

Θά πρέπει ὡσαύτως μέ τήν παραπάνω ἀπαράδεκτη πρόβλεψη τοῦ ὑπό κρίση σχεδίου Νόμου νά καθίστατο ὑποκείμενο τοῦ Ποινικοῦ Δικαίου καί ὁ οὐρανοβάμων Ἀπόστολος Παῦλος διότι στήν Α΄ πρός Κορινθίους ἐπιστολή του στό Κεφ. 6 στιχ. 9-11 διακηρύσσει εὐθαρσῶς «…ἢ οὐκ οἴδατε ὅτι ἄδικοι βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι; μὴ πλανᾶσθε• οὔτε πόρνοι οὔτε εἰδωλολάτραι οὔτε μοιχοὶ οὔτε μαλακοὶ οὔτε ἀρσενοκοῖται οὔτε πλεονέκται οὔτε κλέπται οὔτε μέθυσοι, οὐ λοίδοροι, οὐχ ἅρπαγες βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι».

Καί συνεπῶς καί Αὐτός ἀπαξιώνων διά τοῦ κηρύγματός του τούς ἑτέρους «προσανατολισμούς» περί τό γενετήσιο ἔνστικτο προκαλεῖ τό μίσος καί τήν ἀπέχθεια ἐναντίον τῶν ὑποκειμένων στά γεώδη αὐτά πάθη. Σέ αὐτή τήν παράνοια ὁδηγεῖτε τό δικαιϊκό σύστημα καί τήν ἔννομη τάξη κ. Πρωθυπουργέ!
Διαμαρτυρόμεθα διότι ἀναλάβατε Ἐσεῖς μετά τοῦ φίλου κ. Εὐάγγελου Βενιζέλου καί ρόλο «Δημιουργοῦ» ἀφοῦ μέ τό ὑπό κρίση Σχέδιο Νόμου καθιερώνεται στήν ἔννομη τάξη τῆς Ὀρθοδόξου Χριστιανικῆς Ἑλλάδος ἀπό τήν δική Σας Κυβέρνηση καί ἕτερος γενετήσιος-σεξουαλικός προσανατολισμός καί ἑτέρα ταυτότητα φύλου ἐκτός τοῦ ἀνδρός καί τῆς γυναικός καί ἀνακηρύσσεται ἡ ψυχοπαθολογική ἐκτροπή καί ἡ ἀντιαισθητική μίμηση τοῦ ἑτέρου φύλου ὡς προστατευόμενο ἔννομο ἀγαθό ἀπό τήν Ἑλληνική ἔννομη τάξη.

Βεβαίως γνωρίζετε καλῶς ὅτι αὐτό εἶναι τό πρῶτο βῆμα γιά τήν ἐν συνεχείᾳ προώθηση τοῦ Συμφώνου συμβίωσης τῶν λεγομένων «ὁμοφύλων ζευγαριῶν».

Ἀσφαλῶς στό ὑπό κρίση σχέδιο νόμου ὅπου καθιερώνετε ἕτερο γενετήσιο-σεξουαλικό προσανατολισμό τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους καί ἀσεβῶς ἀνατρέπετε τήν ἀνθρώπινη ὀντολογία καί φυσιολογία θά περιλαμβάνετε διότι δέν τό διευκρινίζετε καί τούς θεσμούς «δικαίου» τῶν προηγμένων χωρῶν τοῦ Εὐρωπαϊκοῦ Βορᾶ ὅπως εἶναι ἡ παιδοφιλία καί ἡ κτηνοβασία πού ἔχουν τύχει συνταγματικῆς καλύψεως στήν Ὀλλανδία μέ τό κόμμα PNVD καί στήν Γερμανία μέ τούς ἑκατόν πενήντα χιλιάδες ἐνεργούς κτηνοβάτες στούς θεσμοθετημένους οἴκους ἀνοχῆς κτηνοβατῶν.

Διερωτῶμαι κ. Πρωθυπουργέ ἐάν στό πρόγραμμα τοῦ Κόμματός Σας ἐξαγγέλονταν καί περιλαμβάνονταν αὐτές οἱ Νομοθετικές πρωτοβουλίες καί ἑπομένως ἐάν ἔχετε τήν νομιμοποίηση τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος πού Σᾶς ψήφισε γιά νά ποινικοποιήσετε τήν ἐλευθερία τῆς ἐκφράσεως καί νά «ἀνιδρύσετε» νέο τύπο ἀνθρώπου.

Νά εἶστε βέβαιος ὅτι ἡ Μία Ἁγία Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ πού πέρασε διά πυρός καί ὕδατος καί πού μόνο τούς τρεῖς πρώτους αἰῶνες ἐκοσμήθη μέ τό αἷμα ἕνδεκα ἑκατομμυρίων μαρτύρων δέν θά παύσει νά ὑπερασπίζεται τό ἀνθρώπινο πρόσωπο σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις του καί νά στηλιτεύει τά βύθια γεώδη πάθη μέ ὁποιοδήποτε τίμημα.

Σκεφθεῖτε ὅμως καλῶς, καί τό λέγω μέ τήν ἐμπειρία τῶν πολλαπλῶν καταμηνύσεών μου ἀπό τά λεγόμενα «ὁμοερωτικά» σωματεῖα διότι ὑπερασπίστηκα τό ἀνθρώπινο ἦθος καί τόν θεϊκό Νόμο, χωρίς ποτέ νά στηλιτεύσω πρόσωπα, ὁποία θά εἶναι ἡ θέση Σας στό γήϊνο χωροχρόνο καί στό ἐπέκεινα ὅταν ὁδηγηθοῦν ὡς νέοι μάρτυρες τῆς ἀληθείας τοῦ αἰωνίου Θεοῦ στίς φυλακές, ἐκεῖνοι πού θά ὑπερασπίζονται ἀνύστακτα τό ἀνθρώπινο ἦθος καί τό τιμιώτατο ἀνθρώπινο πρόσωπο.

Τό παγανιστικό καί ναζιστικό Κόμμα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς πού προσέλαβε τό ὄνομά του καί τό ἰδεολόγημά του ἀπό τό καββαλιστικό καί ἀποκρυφιστικό Ἑρμητικό Τάγμα τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς τοῦ 19ου αἰ. τῶν Γέϊτς καί Ἄλιστερ Κρόουλι καί ἀπό τόν Ρουνικό Παγανισμό τοῦ Ἐθνικοσοσιαλισμοῦ, δέν θά τό καταπολεμήσετε, ὡς ἀφελῶς πιστεύετε, μέ τέτοια νομοθετήματα άλλά μόνο μέ τήν ριζική ἀντιμετώπιση τῶν αἰτιῶν πού τό γιγάντωσαν καί πού εἶναι ἡ ἄκριτη καί ἀσύδοτη ἐπέλαση στή χώρα παρανόμων μεταναστῶν καί ἡ ἀνεξέλεγκτη καί τραγική ὕφεση πού συνεχίζονται καί ἔχουν μεταβάλλει τήν πατρίδα σέ «γκέτο χαμένων ψυχῶν».

Ἐλπίζω νά συνειδητοποιήσετε ὅτι ἐμμένοντας στό ἄθλιο αὐτό νομοθέτημα πωλεῖτε σέ τιμή εὐκαιρίας τήν ψυχή Σας γιά μερικούς ἀκόμη μῆνες Πρωθυπουργίας!
Μετά τιμῆς
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
+ ὁ Πειραιῶς ΣΕΡΑΦΕΙΜ

 

Φεβ 24

Κρόκος. Το μαγικό φυτό για την κατάθλιψη, και τη μνήμη.

crocus sativus or sofran

crocus sativus or sofran

Ο Crocus sativus L., γνωστός και ως Σαφράν ή Ζαφορά, είναι ένα φυτο το οποίο καλλιεργείται σε πολλές περιοχές του κόσμου. Το όνομα του προέρχεται από την ελληνική λέξη ‘’κρόκος ’’ και δείχνει το χρώμα του στίγματος, καθώς και το χρώμα που προσφέρει σε όποιο διάλυμα και αν χρησιμοποιηθεί.

Στην Ελλάδα το βρίσκουμε στην περιοχή της Μακεδονίας, ενώ είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στο χωριό Κρόκος Κοζάνης, το οποίο πήρε και το όνομα από το φυτό. Ο Κρόκος είναι ένα ιδιαίτερο φυτό το οποίο εχει μελετηθεί για τα οφέλη που μπορεί να προσφέρει στον οργανισμό, ενώ θεωρείται και ένα από τα πιο ακριβά μπαχαρικά, εξαιτίας της ιδιαίτερης γεύσης που προσφέρει, καθώς επίσης και γιατί η διαδικασία συγκομιδής του είναι ιδιαίτερα δύσκολη, αφού γίνεται χειρονακτικά και κάθε στίγμα του φυτού θέλει προσοχή ώστε να απομακρυνθεί από το φυτό, και να μας προσφέρει όλα τα θρεπτικά του συστατικά άθικτα.

Οι χημικές αναλύσεις που έχουν γίνει στο στίγμα του φυτού έχουν δείξει την παρουσία υδατοδιαλυτών καροτενοειδών (κροκίνη), και φλαβονοειδών, ενώ τα βασικά του συστατικά έχουν αναφερθεί ότι είναι η κροκίνη, η πικροκροκίνη και η σαφρανάλη.

Ο Crocus sativus χρησιμοποιείται στην λαϊκή ιατρική ως αντικαταρροϊκό, στην χώνεψηκαι ως αποχρεμπτικό, ενώ υπάρχουν αναφορές για την χρήση του ωςαντισπασμωδικό και ηρεμιστικό. Σύγχρονες έρευνες, έχουν δείξει οτι τα εκχυλίσματα και τα καθαρά χημικά του διαθέτουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, μπορούν να προσφέρουν βοήθεια στην αθηροσκλήρωση και στην αντιμετώπιση προβλημάτων στο ήπαρ.

Ο Crocus sativus και τα ενεργά συστατικά του επηρεάζουν μια σειρά από διαφορετικές νευρωτικές διεργασίες, καθώς μέσα από έρευνες εχει αναφερθεί η νευροπροστατευτική δράση που μπορεί να προσφέρει, οι αντιοξειδωτικές ιδιότητές του σε άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα μνήμης, ενώ πολλές είναι και οι αναφορές για τηναγχολυτική επίδρασή του.

Ταυτόχρονα, είναι ένα φυτό που η κατανάλωσή του μπορεί να δώσει θετικά αποτελέσματα στην γνωστική λειτουργία. Ενώ, όπως αναφέρθηκε παραπάνω το στίγμα του Crocus sativus έχει φανερωθεί να διαθέτει αντιοξειδωτικές ιδιότητες, καθώς η περιεκτικότητά του σε γαλλικό οξύ και πυρογαλλόλη συμβάλουν σε αυτές του τις ιδιότητες.

Ταυτόχρονα, έχουν πραγματοποιηθεί και μια σειρά από μελέτες ώστε να αποδειχθεί η βοήθεια του Κρόκου σε μορφές ήπιας και μέτριας κατάθλιψης.

Η κατάθλιψη είναι μια σοβαρή διαταραχή στη σημερινή κοινωνία, με τις εκτιμήσεις να δείχνουν ότι το 21 % του γενικού πληθυσμού μπορεί να εμφανίσει ορισμένα σημάδια κατάθλιψης κάποια στιγμή στην διάρκεια της ζωής.
Ο Κρόκος είναι ένα φυτό που στην παραδοσιακή ιατρική έχει χρησιμοποιηθεί και για την μείωση των συμπτωμάτων της κατάθλιψης. Ιδίως σε ασθενείς με μέτρια κατάθλιψη, που αρνούνται τη λήψη φαρμακευτικών σκευασμάτων ο ψυχίατρος θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει όπως και το Saint John’s Wort.

Πέραν όμως από την παραδοσιακή ιατρική, έχουν πραγματοποιηθεί έρευνες που έχουν αξιολογήσει την αποτελεσματικότητά του στην περίπτωση ήπιας ή μέτριας κατάθλιψης.

Το αποτέλεσμα μελέτης έδειξε ότι ο Crocus sativus παρήγαγε σημαντικά καλύτερα αποτελέσματα για την κατάθλιψη στην βαθμολογική κλίμακα Hamilton για την κατάθλιψη σε σχέση με εικονικά φάρμακα (df = 1, F = 18.89, p < 0,001), με αποτέλεσμα την καλύτερη διάθεση του ανθρώπου.

Έχει προταθεί επίσης ότι τα εκχυλίσματα του Σαφράν μπορεί να αναστέλλουν την επαναπρόσληψη της σερετονίνης. Αναστέλλοντας την συναπτική επαναπρόσληψη της σερετονίνης διατηρείτε αυτή η ανύψωση της διάθεσης, καταπολεμώντας με αυτόν τον τρόπο τα σημάδια της ήπιας κατάθλιψης.

Παράλληλα με την βοήθεια που μπορεί να προσφέρει σε περίπτωση κατάθλιψης, ο Crocus sativus είναι ένα φυτό το οποίο έχει ερευνηθεί και στο πεδίο που αφορά την μνήμη. Έχει αναφερθεί ότι μπορεί να προσφέρει ενίσχυση στην μνήμη, αναστέλλοντας την δράση ενζύμων που σχετίζονται με την εμφάνιση προβλημάτων μνήμης, ενώ ηαντιοξειδωτική του δράση φαίνεται και αυτή να έχει θετική επίδραση σε αυτό το πεδίο.

Η λήψη ενός συμπληρώματος που περιέχει εκχύλισμα από Crocus sativus, μπορεί να προσφέρει θετική επίδραση τόσο στην λειτουργία του εγκεφάλου, στην μνήμη και στην γενικότερη διάθεση του ατόμου.

Κυκλοφορεί σαν φυτικό συμπλήρωμα διατροφής σαν Κρόκος Eubias™ προφέρει την καλύτερη ποιότητα Κρόκου ώστε να αποκτήσει κανείς την ευεξία και την διαύγεια που χρειάζεται.

Posted in Διάφορα, Ψυχιατρική, Ψυχικές Διαταραχές | Tagged Ψυχιατρική | Leave a reply

Ιαν 08

Υποκριτά! Βγάλε πρώτα το δοκάρι από το μάτι σου και τότε θα μπορέσεις να βγάλεις τη σκλήθρα απ’ το μάτι του αδελφού σου. (Λουκάς 6, 42)

Posted on by

 

Η κυβέρνηση Σαμαρά μας έχει τρελάνει με τις ριζοσπαστικότερες των ενεργειών, για να σώσει τη χώρα και να την κάνει ευνομούμενη και υγιή στα δημοσιονομικά της και την οικονομία. Πρώτα δυσφήμισαν όλο το Δημόσιο πως παρέχει στέγη σε χιλιάδες επίορκους και διεφθαρμένους υπαλλήλους που έπρεπε όλοι να απολυθούν πάραυτα. Που τους είδατε; Ζήτημα να ξεπερνούν τους 100 με 150 σε όλες τις υπηρεσίες.

Στη συνέχεια, επειδή οι επίορκοι ήσαν ελάχιστοι δε διστάζει, για το καλό μας, να πετάξει με τη μέθοδο του αιφνιδίου θανάτου 2565 υπαλλήλους της ΕΡΤ στο δρόμο, 5000 υπαλλήλους του Δήμου επίσης στο δρόμο, 12.500 υπαλλήλους εν γένει στο δρόμο μέσα στο 2014 και να φέρει με τη μέθοδο των κατατάξεων, της διαθεσιμότητας που δεν σημαίνει τίποτα άλλο από απολύσεις, 150.000 υπαλλήλους του δημοσίου μέχρι και το τέλος του 2015. Χώρια εκείνους που θα συνταξιοδοτηθούν στην προσπάθειά τους ό,τι περισώσουν από τις ολοένα μειούμενες συντάξεις.

Έτσι στα επόμενα δύο χρόνια 200.000 με 400.000 υπάλληλοι του Δημοσίου θα προστεθούν στο ενάμιση εκατομμύριο απολυμένων του ιδιωτικού τομέα συν άλλο ένα με ενάμιση εκατομμύριο νέων που δεν πρόκειται να βρουν δουλειά παρ’ όλα τα 2 και 3 και 5 πτυχία τους και των μεταναστών επιστημόνων που τους μόρφωσε η πατρίδα για να προσφέρουν τις γνώσεις και τις υπηρεσίες τους σε άλλα κράτη με όρους σκλάβων προς αφεντικά. Όλα αυτά εν ονόματι της κάθαρσης και τις ανασυγκρότησης του Δημοσίου.

Το επόμενο βήμα είναι ένας μόνιμος, δίκαιος νόμος φορολόγησης των πολιτών και των νομικών προσώπων δημοσίου και ιδιωτικού δικαίου. Μην τον είδατε; Κάθε μήνα κατατίθενται καινούργια νομοσχέδια στη Βουλή. Λογιστές, φοροτεχνικοί και πολίτες έχουν χάσει τον μπούσουλα, οι ερμηνευτικές εγκύκλιοι διαδέχονται η μία την άλλη και φτάσαμε στον Ιούλιο και ακόμη περιμέναμε να αποφασιστεί από τα κυβερνητικά επιτελεία πως θα φορολογηθούμε. Σε τέτοιο φορολογικό χάος ποια υγιής εταιρεία, ποιος σοβαρός επενδυτής θα πλησιάσει την Ελλάδα;

Το φιάσκο της δικομματικής κυβέρνησης των σωτήρων της Ελλάδας αποδεικνύει την τρικυμία εν κρανίω των εθνοπροδοτών που μας κυβερνούν. Την μια ημέρα χαιρετούρες, τεμενάδες και βράβευση του προέδρου της COSCO (China Ocean Shipping Company) Γουέη Τζιαφού με τον Μεγαλόσταυρο του Φοίνικα από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης των γερμανών μαριονεττών και τη μεθεπομένη ξήλωμα του Τζιαφού που κόμπαζε πως «η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα που θα ξεπεράσει την κρίση» σαν υπεύθυνου για τις ζημίες που παρουσίαζε η COSCO την τελευταία διετία. Προφανώς γιατί ήρθε στην Ελλάδα, τη μοιραία χώρα, να κάνει επενδύσεις…

Θα έπρεπε οι χρεοκοπημένοι Σαμαράς και Βενιζέλος να προσέχουν ανάμεσα στις φανφάρες, τις κορδέλες των εγκαινίων και τους μεγαλόπνοους λόγους(!) να προσέχουν ποιους βραβεύουν όχι να δίνουν τα «άγια τοις κυσί!». Αλλά ας αφήσουμε τα όνειρα περί ανάπτυξης και success story της οικονομίας μας και ας πάμε στην κάθαρση που επιτελείται στον τομέα της δικαιοσύνης με τα νομοσχέδια που κατατίθενται από την κυβέρνηση «λαϊκής σωτηρίας» στη Βουλή προς ψήφιση. Εδώ βασιλεύει η αυθαιρεσία της αυθαιρεσίας.

Η κυβέρνηση Σαμαρά έχει επιδοθεί σε ένα όργιο νομοθετικής παρανομίας προκειμένου να αθωώσει εκ των προτέρων όσους ενέχονται για την εφαρμογή των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων και των πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου. Φροντίζουν να αθωώσουν εκ των προτέρων τους εαυτούς τους, τους νομικούς συμβούλους τους, και τους ευνοούμενούς τους, γιατί ξέρουν τι τους περιμένει αν αλλάξουν τα πολιτικά πράγματα. Ξέρουν τι τους περιμένει όταν ο λαός αναλάβει πραγματικά και όχι εικονικά, όπως συμβαίνει τώρα, με τους δοσίλογους που μας κυβερνούν με νόθους εκλογικούς νόμους που υποκλέπτουν την ψήφο του ελληνικού λαού, στα πλαίσια μια συγκεντρωτικής οικονομικής ολιγαρχίας που μας έχει υποτάξει «δημοκρατικά!»

Ο αναγνώστης ας δώσει προσοχή στα πιο κάτω: Πέρυσι με το νόμο 4046/2012 η κυβέρνηση της διαφάνειας πέρασε την απαλλαγή από κάθε ευθύνη του κου Προβόπουλου και των στελεχών της Τράπεζας της Ελλάδας για την απόφασή τους να εντάξουν στο κούρεμα (haircut) τις καταθέσεις των ασφαλιστικών ταμείων.

Φέτος μέσα στο πρώτο πεντάμηνο του 2013 δεν πιάνονται τα ξεφτέρια της κυβερνητικής ασυδοσίας. Όπως γνωρίζουμε από το νόμο περί ευθύνης υπουργών του κου Ευάγγελου, οι υπουργοί απαλλάσσονται ποινικά.

Στις 28 Φλεβάρη του 2013 στο ΦΕΚ αρ. φύλλου 52 τεύχος πρώτο, δημοσιεύεται ο νόμος 4129 (Κύρωση του Κώδικα Νόμων για το Ελεγκτικό Συνέδριο) διαβάζουμε άρθρο 68 παράγραφος 1η: «Κάθε δημόσιος υπάλληλος… ευθύνεται για κάθε θετική ζημία που επήλθε στο δημόσιο από δόλο ή αμέλεια». Στην 3η παράγραφο διαβάζουμε: «Οι διατάξεις των προηγουμένων παραγράφων δεν εφαρμόζονται στους υπουργούς όσον αφορά την εν γένει άσκηση των καθηκόντων τους».

Ουαί γραμματείς και φαρισαίοι υποκριτές! Δεν ευθύνεστε εσείς οι υπουργοί που λαμβάνετε τις αποφάσεις και φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι που καλούνται να εκτελέσουν τις αποφάσεις σας! Αν ζημιώσουν το Δημόσιο αυτοί θα είναι επίορκοι και θα απολυθούν! Εσείς θα συνεχίσετε ξεδιάντροπα το πανάθλιο έργο σας!

Στις 19 Μάρτη του 2013 δημοσιεύεται στο ΦΕΚ, αρ. φύλλου 53, τεύχος πρώτο, ο νόμος 4138 με θέμα (Επείγουσες ρυθμίσεις του Υπουργείου περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής αλλαγής και άλλες διατάξεις). Εκεί στο άρθρο 12 κρύβεται όλο το μυστικό: «οι διοικήσεις των εταιρειών (που προορίζονται για αποκρατικοποίηση) υποχρεούνται να παρέχουν είτε στο ΤΑΙΠΕΔ… είτε καθ’ υπόδειξή του, σε εγκεκριμένα από αυτό ρητώς κατονομαζόμενα πρόσωπα, τα οποία ενεργούν ως εκπρόσωποι προεπιλεγέντων υποψηφίων επενδυτών τις πληροφορίες, υπό τον όρο ότι τα πρόσωπα αυτά θα δεσμεύονται από σύμβαση εμπιστευτικότητας».

Οποιοσδήποτε λοιπόν κερδοσκόπος επενδυτής, αρχιλήσταρχος, απατεώνας, με επιφάνεια και χρήμα που απέκτησε πως αλλιώς(;) από κάθε άλλο παρά ηθικές δοσοληψίες με ανθρώπους του σιναφιού του. Επίσης θα έχει το δικαίωμα πρόσβασης σε εμπιστευτικές πληροφορίες και φυσικά το δικαίωμα της διαχείρισης των πληροφοριών. Ο αμόλυντος ιδιώτης, όσο και οι άσπιλοι, κι αμόλυντοι της κυβέρνησης.

Και λίγο παρακάτω «οι κοινοποιούσες (προς αποκρατικοποίηση) εταιρείες, το ΤΑΙΠΕΔ καθώς και τα μέλη των διοικήσεων αυτών και του ΤΑΙΠΕΔ δεν υπέχουν ευθύνη για τη γνωστοποίηση των πληροφοριών». Δηλαδή, μπάστε σκύλοι αλέστε στα εσωτερικά των εταιρειών του Δημοσίου που πάνε για πώληση σε όποιον διαθέτει το χρήμα, είτε Γερμανός, είναι είτε Τούρκος, είτε προδότης Έλληνας, και το πώς αυτός σαν υποψήφιος επενδυτής θα χρησιμοποιήσει τις εμπιστευτικές πληροφορίες για να διαλύσει ή να πουλήσει την πατρίδα και την περιουσία του ελληνικού λαού, κι αλεστικά μη δώστε.

Κανείς δεν φέρνει ευθύνη αν γίνει ένα μεγάλο λάθος, μια προδοτική ενέργεια, ένα σαμποτάζ σε άλλη υπηρεσία του δημοσίου που σχετίζεται με την προς πώληση…

Στις 5 Απριλίου 2013, στο Φεκ αρ. 81 τεύχος πρώτο, δημοσιεύτηκε ο νόμος 4141 με θέμα (επενδυτικά εργαλεία ανάπτυξης, παροχή πιστώσεων και άλλες διατάξεις). Με τη μέθοδο των καταδύσεων γιατί είναι πολύ καλά κρυμμένα τα ύποπτα άρθρα βρίσκουμε στο άρθρο 31 παράγραφος 4α τα κάτωθι: «Αναστέλλεται η ποινική δίωξη των προσώπων στα οποία είχε, έχει ή πρόκειται να ανατεθεί η νόμιμη εκπροσώπηση των εταιρειών που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων για οφειλές των εταιρειών προς το δημόσιο, ΝΠΔΔ, ασφαλιστικούς οργανισμούς και ΟΤΑ α και β βαθμού». Η αναστολή της ποινικής δίωξης διαρκεί μέχρι την αποκρατικοποίηση της εταιρείας ή την εκκαθάρισή της.

Με λίγα λόγια αν ο εκπρόσωπος της εταιρείας που του ανατέθηκε να πουληθεί, ευρίσκεται υπό ποινική δίωξη για αξιόποινες πράξεις, η ποινική του ευθύνη αναστέλλεται. Αν για παράδειγμα ο διοικητής μιας προς πώληση εταιρείας χρωστάει στα ασφαλιστικά ταμεία εκατομμύρια που δεν έχει πληρώσει για τους εργαζόμενους σε αυτή, δεν διώκεται. Αν έχει φάει τις εισφορές και βρίσκεται υπό κατηγορία το ίδιο. Είναι αθώος ως αι περιστεραί!

Στις 18 Απριλίου 2013 δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ ο νόμος 4146/2013 με θέμα: (διαμόρφωση φιλικού αναπτυξιακού περιβάλλοντος για τις στρατηγικές και Ιδιωτικές Επενδύσεις και άλλες διατάξεις). Σκάνδαλο αποτελεί το άρθρο 78 που αθωώνει τους τραπεζίτες που δίνουν εκατομμύρια στα κατεστημένα κόμματα. Εκεί αναφέρεται: «δεν συνιστά απιστία για τον Πρόεδρο, τα μέλη του ΔΣ και τα στελέχη των Τραπεζών η σύναψη δανείων πάσης φύσεως με νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα του ευρύτερου δημοσίου τομέα». Εδώ εννοούνται με εύσχημο τρόπο, ώστε να μην καταλαβαίνει κανείς κάτω από την τόσο εκλεπτυσμένη διατύπωση, τα κόμματα.

Οδηγοί τυφλοί, οι διϋλίζοντες τον κώνωπα την δε κάμηλον καταπίνοντες. Την Τετάρτη 26 Ιουνίου κατατέθηκε στο κοινοβούλιο, στο στάβλο όπου ενδιατρίβουν κατά προσφιλή έκφραση του συναδέλφου Κλεάνθη Γρίβα τα ανθρώπινα προβατοειδή που υποδύονται τους «πολιτικούς» υπό την καθοδήγηση ενός ανθρωποβοσκού «του Σαμαρά», προς ψήφιση νομοσχέδιο με θέμα «Ενσωμάτωση της οδηγίας 2011/16/ΕΕ ρύθμιση θεμάτων της ΕΛΤΕ, Αναμόρφωση οργανισμού του ΝΣΚ και άλλες διατάξεις» το οποίο και ψηφίστηκε.

Το άρθρο 56 είναι το επίμαχο και ηθικά διαβλητό. Ιδού τι αναφέρει: «οι διατάξεις του δευτέρου και τρίτου εδαφίου της παραγράφου 2 του άρθρου 1 του νόμου 3094/2003 εφαρμόζονται και για τα μέλη του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους κατά την εκτέλεση των πάσης φύσεως καθηκόντων τους». Τι λέει η διάταξη που από την ώρα που ψηφίστηκε ισχύει και για τα μέλη του ΝΣΚ. «Ο συνήγορος του Πολίτη και οι Βοηθοί Συνήγοροι δεν ευθύνονται, δεν διώκονται και δεν εξετάζονται για γνώμη που διατύπωσαν ή πράξη που διενήργησαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Δίωξη επιτρέπεται κατόπιν εγκλήσεως μόνο για συκοφαντική δυσφήμιση, εξύβριση ή παραβίαση του απορρήτου».

Άρα και οι Νομικοί Σύμβουλοι του Κράτους έχουν το απόλυτο ακαταδίωκτο για όσα Συμβουλεύουν τους Υπουργούς της Κυβέρνησης. Αρκεί να καταλάβουμε ότι πίσω από κάθε σημαντική απόφαση κρύβεται ένας νομικός Σύμβουλος γνωμοδότης. Έτσι πέρασαν τα μνημόνια, και αμέτρητες αντισυνταγματικές διατάξεις, νόμοι, και χαράτσια.

Υπάρχει καμιά αμφιβολία πως με τέτοιους νόμους νομοθετημένους από ανόμους δεν είναι δυνατό η Ελλάδα να δει Θεού πρόσωπο; «μήτι συλλέγουσι από ακανθών σταφυλήν ή από τριβόλων σύκα;» (Ματθ. 7, 16). Αν δεν μετανοήσει ομαδικά κι ενωτικά ο λαός, δεν πρόκειται ούτε κάθαρση να γίνει ούτε η ηθική τάξη και η δικαιοσύνη να επικρατήσει.

Τέτοια κοινοβουλευτικά εκτρώματα, κατά τον συνάδελφο ψυχίατρο Κλεάνθη Γρίβα που δεν χαϊδεύει αυτιά, «με τέτοιους ηγέτες ανθρωποβοσκούς είναι καταδικασμένα να παράγουν μόνο περιττώματα και να ερίζουν για τις μικροδιαφορές των οσμών τους, εγκλωβισμένα σ’ ένα αυτοαναπαραγόμενο φαύλο κύκλο».

«Μωραίνει ο Θεός ους βούλεται απωλέσαι…»